Η συζήτηση που ξεκίνησε στον γιαννιώτικο αέρα των social media για τη συναυλία που έγινε το Σάββατο το βράδυ στην πλατεία, έγινε γιατί προφανώς ήταν ένα γεγονός.

Η συναυλία που έδωσαν οι Μέλισσες, η Έλενα Παπαρίζου και ο Αντώνης Ρέμος, συγκέντρωσε ένα πρωτοφανές κοινό χιλιάδων ανθρώπων. Αποτέλεσε μία ανοιχτή, μαζική γιορτή. Κατά τη γνώμη μου η επιτυχία της έγκειται και στην περίοδο που διανύουμε, σε αυτή την τάση για ξέσπασμα και έξοδο που όλοι μας έχουμε μετά τα δύο χρόνια περιορισμού. Ήταν μία ωραία βραδιά.

Τη συναυλία διοργάνωσε γερμανική εταιρία λογισμικού που δραστηριοποιείται και στα Γιάννενα με σημαντική επένδυση σε εταιρία με περίπου 150 εργαζομένους και η οποία γιόρτασε την πενταετία με διήμερες εκδηλώσεις.

Ως προς τα θέματα που τέθηκαν το αν η συναυλία έπρεπε να γίνει στην πλατεία είναι ένα δευτερεύον ζήτημα. Τα πάντα μπορεί να γίνουν σε μια ανοιχτή πλατεία με απεύθυνση στην κοινωνία.

Στην ανοιχτή κοινωνία που (πρέπει) να ζούμε, όλοι και όλες έχουν δικαίωμα στον δημόσιο χώρο εφόσον προφανώς σέβονται και το δικαίωμα των άλλων σε αυτόν. Με καλή θέληση από όλες τις πλευρές η ισορροπία βρίσκεται. Αν αύριο ο Δήμος αποφασίσει να μην γίνεται τίποτα στην πλατεία, θα οφείλει να υπερασπίσει και την απόφασή του.

Ένα κυρίαρχο σημείο στη συζήτηση είναι η συσχέτιση που γίνεται έμμεσα, της παρουσίας της εταιρίας στην πόλη με το νέο Πάρκο Τεχνολογίας, η κατασκευή του οποίου δρομολογείται.

Για όσους ενημερώνονται από τα έγκυρα ΜΜΕ υπάρχουν νέες εξελίξεις. Πλέον το Πάρκο Τεχνολογίας αποτελεί κυβερνητικό έργο που εντάσσεται στο Ταμείο Ανάκαμψης ώστε να δημιουργηθεί στα Γιάννενα ένα οικοσύστημα εταιριών λογισμικού, start up και έρευνας. Η χρηματοδότηση (με προϋπολογισμό 50 εκατ. ευρώ) θα είναι 50% από το Ταμείο, και το υπόλοιπο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και ιδιωτικούς πόρους από τα ενοίκια. Το επόμενο διάστημα θα γίνουν και οι επίσημες ανακοινώσεις οπότε θα ξέρουμε ακριβώς πώς και τι θα γίνει.

Λόγω του γεγονότος πάντως ότι τις προθέσεις δημιουργίας του Πάρκου είχε δημοσιοποιήσει πέρυσι ο Περιφερειάρχης Ηπείρου κι ότι θα έχει ρόλο η Περιφέρεια, γίνεται παράλληλα και μία πολιτική συζήτηση, αλλά πρόκειται για άλλη συζήτηση που δεν είναι της ώρας. Ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι ο φορέας που θα “τρέχει” το Πάρκο. Η καλύτερη λύση θα μπορούσε να προέλθει από έναν ανεξάρτητο οργανισμό με εταιρικό σχήμα στο οποίο να υπάρχει έντονη η παρουσία της τοπικής κοινωνίας.

Το Πάρκο θα μπορέσει να στεγάσει τις γερμανικές εταιρίες που ήδη δραστηριοποιούνται στα Γιάννενα, αλλά και άλλες.

Το κύριο ερώτημα εδώ, είναι: Θέλουν τα Γιάννενα αυτόν τον χώρο, ή εκτιμούν ότι δεν θα πάει καλά οπότε θα μπορούσε η επένδυση να γίνει στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη; Βασικό ερώτημα, στο οποίο όλοι θα πρέπει να τοποθετηθούν. Και χρειάζονται να κατατεθούν και εναλλακτικές αντιπροτάσεις εφ’ όλης της ύλης. Αν είναι να γίνει πάντως μία συζήτηση, αυτή είναι.

Αξιοσημείωτη είναι η παρέμβαση του Στ. Καλογιάννη που υπενθυμίζει τις δυνατότητες που δίνει η θέσπιση «Τεχνόπολης» στην ευρύτερη περιοχή της εισόδου της πόλης στην Πεδινή ώστε και έξω από το Πάρκο να λειτουργήσουν εταιρίες τεχνολογίας . Η τοπική αυτοδιοίκηση, αν ενδιαφέρεται , θα μπορούσε εδώ να πιέσει το κράτος για τη θέσπιση κινήτρων κυρίως για τις υποδομές των εταιριών.

Και μένει και το ζήτημα της οπτικής ίνας που πρέπει να προχωρήσει επίσης.

Τι θα ήθελαν τα Γιάννενα από το «οικοσύστημα» τεχνολογίας, είτε μέσα είτε έξω από το Πάρκο; Να λειτουργήσουν σύγχρονες εταιρίες παραγωγής λογισμικού και να κινητοποιήσουν και νέα επενδυτικά κεφάλαια που θα ωθήσουν την επιχειρηματικότητα σε έναν τομέα που σε διεθνές πεδίο αναζητά νέους «χώρους» επέκτασης. Το ότι εκτός των γερμανικών εταιριών υπάρχουν ήδη στα Γιάννενα και τοπικές εταιρίες διεθνούς εμβέλειας σημαίνει ότι υπάρχει μία «μαγιά» που θα μπορούσε να ενισχυθεί.

Ποιο επιπλέον πλεονέκτημα μπορεί να έχουν τα Γιάννενα: Οι καλά καταρτισμένοι απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων που άμεσα, μέσα από ολιγόμηνη κατάρτιση θα μπορούσαν να μπουν στην παραγωγή.

Τι δεν εγγυώνται ακόμα τα Γιάννενα; Την ποιότητα ζωής στην πόλη (στέγαση, μεταφορές, ελεύθερος χρόνος, φυσικό περιβάλλον κλπ) ώστε να προσελκύσουν εργαζόμενους και στελέχη από όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αλλά αυτό είναι και ευρύτερο θέμα της πολιτικής σκηνής του τόπου μας που πρέπει κάποτε να καταλάβει τι είναι ποιότητα ζωής συνολικά για τους κατοίκους της πόλης και να φτιάξει πραγματικά σχέδια για τις υποδομές και τις υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Κουβέντες στα τηλέφωνα

Αφού κανείς μας λέει δεν εξαιρείται από τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, θα ήταν εν δυνάμει εφικτό να μας παρακολουθούν και όλους. Αλλά τι θα μάθεις περισσότερο από τα τηλέφωνα των ανθρώπων; Τι σοβαρό λέμε κάθε μέρα που αξίζει τον κόπο να ακουστεί; Κανά κουτσομπολιό, ποιος αγόρασε ένα οικόπεδο στο χωριό, πώς πάνε τα παιδιά στο σχολείο… τέτοια.

Και προφανώς οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας θα ερευνήσουν υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος και εθνικής ασφάλειας, πάντα μέσα σε ένα δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο.

Όλοι οι υπόλοιποι, όμως λέμε τα δικά μας στο τηλέφωνο. Κι αυτό που θέλω να πω με την εισαγωγή αυτή είναι ότι ο προφορικός λόγος είναι από μόνος του ρευστός, χαλαρός, φορέας πολυσήμαντων νοημάτων. Μόνο από τον τόνο της φωνής πολλές φορές μπορεί να καταλάβεις ότι κάποιος σαρκάζει ή εννοεί άλλο από αυτό που λέει.

Αλλού είναι το πρόβλημα πια στον κόσμο μας. Όχι ότι μιλάμε, αλλά ότι πάμε και τα γράφουμε. Έχουμε πια τους προσωπικούς μας χώρους για αναρτήσεις στις διάφορες πλατφόρμες και γράφουμε απόψεις, ειδήσεις κλπ. Και άλλοι τα διαβάζουν και λένε μετά «μα, το διάβασα κάπου στο ίντερνετ». Και είναι σαν να λένε ότι είναι έγκυρο ακριβώς επειδή το διάβασαν χωρίς κανένα άλλο φίλτρο ή έλεγχο. Κάπως έτσι καταλήξαμε ότι «μας ψεκάζουν με γραμμές στον ουρανό» που ήταν της μόδας πριν από μερικά χρόνια.

Οπότε μάλλον ας λέμε ό,τι θέλουμε στα τηλέφωνα, γιατί πρέπει να εκφραζόμαστε και να νιώθουμε χαλαροί στην επικοινωνία μας. Αλλά ας προσέχουμε τι γράφουμε και τι διαβάζουμε.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr