H ανάβαση στην αρχαία Κασσώπη, στον σπουδαίο αυτόν αρχαιολογικό χώρο της Πρέβεζας, μέσα στο καλοκαίρι, είναι μία σκληρή εμπειρία. Είναι όμως, και πραγματική εμπειρία. Τη δοκιμάσαμε πριν από μερικές ημέρες σε μία πολύ ζεστή μέρα του Αυγούστου.

Κάτω από το μνημείο του Ζογγολόπουλου στο Ζάλογγο, δίπλα στη μαρτυρική Κρυοπηγή, περπατάς  μέσα στο δάσος, περνάς την είσοδο, σε υποδέχονται πολύ φιλικά και ανακαλύπτεις ότι καλείσαι να περπατήσεις κυριολεκτικά μέσα σε μία αρχαία πόλη. Κι αυτή είναι στην ουσία και η μοναδικότητα της εμπειρίας.

Οι ξερολιθιές σου αποκαλύπτουν κυριολεκτικά την είσοδο των σπιτιών και τα δημόσια κτίρια. Παίρνεις τον μακρύ δρόμο προς τα πάνω, στο αρχαίο θέατρο, βαδίζεις πάνω στο αρχαίο καλντερίμι, φαντάζεσαι παιδιά να παίζουν στις αυλές και οικογένειες να ετοιμάζονται να φάνε, ανεβαίνεις μέσα στον καυτό ήλιο και φτάνεις εκεί ψηλά, στο θέατρο που υποδεικνύει ότι η τέχνη και η πολιτική ήταν κρίσιμο μέρος της συνταγής για την «πόλις», και τους «πολίτες». Η πολεοδομία είναι πάντα μία σοβαρή, πολιτική υπόθεση.

Αυτός ο αρχαιολογικός χώρος, δεν θα γινόταν προσιτός αν δεν υπήρχε αυτή η σπουδαία εργασία των αρχαιολόγων και των εργατών της αρχαιολογικής υπηρεσίας, του υπουργείου Πολιτισμού, της Περιφέρειας και του προγράμματος διασύνδεσης των αρχαίων θεάτρων της Ηπείρου με το Διάζωμα, των τοπικών κοινωνιών. Το ότι μπορούμε να καθόμαστε στα εδώλια και να φανταζόμαστε τη ζωή μίας αρχαίας πόλης σε δράση, είναι μία καμπή για την εμπειρία σήμερα.

Κατεβαίνουμε προς τα κάτω, ανάμεσα στα δρομάκια της πολιτείας, φτάνουμε ξανά στον δημόσιο χώρο, την Αγορά, το Βουλευτήριο.

Κάτω απλώνονται, η Πρέβεζα, η Λευκάδα, το Ιόνιο.

Μακάρι να αξιωθούμε να ξαναπάμε, καλύτερα προετοιμασμένοι, με περισσότερη γνώση της ιστορίας και κυρίως πιο έτοιμοι να αξιοποιήσουμε την εμπειρία του να ζεις σε αυτόν τον τόπο.

Γιατί δεν προχωράμε τους συνεταιρισμούς

Το να εθνικοποιήσουμε την παραγωγή ενέργειας στη χώρα μοιάζει πια μία προοπτική με τόσα κρατικά κονδύλια που δίνουμε στην επιδότηση των εταιριών για το ρεύμα.

Όμως μήπως θα ήταν πολύ καλύτερη ιδέα να αγοράσουμε μία εταιρία, όπως η ΔΕΗ, εμείς οι πελάτες της; Συνεταιριστική ΔΕΗ και με τη βοήθεια μίας κυβέρνησης που θα ενδιαφέρεται για την κοινωνική οικονομία συν την εμπειρία μεγάλων συνεταιριστικών εταιριών από την ΕΕ, θα στρώναμε και ένα καλό πλάνο λειτουργίας…

Αδύνατο θα πει κάποιος. Μπορεί. Όμως υπάρχουν πολύ μεγάλες εταιρίες στην Ευρώπη σε δύσκολους τομείς όπως ο αγροτικός που ξεκίνησαν ως συνεταιρισμοί και διατηρούν αυτό το σχήμα. Υπάρχουν δηλαδή παραδείγματα.

Βέβαια στην Ελλάδα είχαμε και κακά παραδείγματα συνεταιρισμών. Μήπως όμως συκοφαντήθηκαν και υπέρμετρα οι συνεταιριστικές λογικές από τους θιασώτες της ελεύθερης αγοράς;  Γιατί σήμερα βλέπουμε την ελεύθερη αγορά να μην μπορεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια και να προσβλέπει στην κρατική επιδότηση.

Αλλά είμαστε πίσω και σε μικρές προσπάθειες κυκλικής οικονομίας. Ούτε μία ενεργειακή κοινότητα δεν μπορούμε να φτιάξουμε. Αργούμε, φοβόμαστε, δεν αντιμετωπίζουμε την προπαγάνδα περί άκρατων ιδιωτικοποιήσεων. Μείναμε πίσω…

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr