Διαστάσεις παίρνει το θέμα κατασκευής νέου Αστυνομικού Μεγάρου και η χωροθέτησή του, ενώ συνδυάζεται πλέον και με την αξιοποίηση από τον Δήμο του χώρου του στρατοπέδου Βελισσαρίου.

Στη δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες με δηλώσεις του βουλευτή Σταύρου Καλογιάννη και του δημάρχου Μωυσή Ελισάφ, προστέθηκε την Παρασκευή και η παράταξη «Ανεξάρτητη Δημοτική Πρωτοπορία» του Νίκου Γκόντα, η οποία κάνει αναφορά στις πρωτοβουλίες που είχε πάρει η δημοτική αρχή του Νίκου Γκόντα (2002-2010).

Σχετικά με την μεταφορά του Αστυνομικού Μεγάρου αναφέρει:

«Κατά την περίοδο που η παράταξή μας είχε την ευθύνη του Δήμου, είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία παραχώρησης του 62% του στρατοπέδου Βελισσαρίου, ήτοι πάνω από 400 στρέμματα περιέρχονταν στην ιδιοκτησία του Δήμου. Η συμφωνία αυτή επήλθε ύστερα από επίπονη προσπάθεια και με την καταλυτική αρωγή του τότε υφυπουργού Άμυνας Κώστα Τασούλα. Ταυτόχρονα, είχε επέλθει συμφωνία για την ανταλλαγή του Μεγάρου της Αστυνομίας με τμήμα της του στρατοπέδου Βελισσαρίου, που θα περιέρχονταν στο Δήμο, προκειμένου να ανεγερθεί εκεί νέο Μέγαρο Αστυνομίας, με παράλληλη μεταβίβαση του νυν  Αστυνομικού Μεγάρου στον Δήμο.

Όλα τα παραπάνω, είχαν στόχο την ενοποίηση της εκτάσεως του στρατοπέδου με το πάρκο Πυρσινέλλα προκειμένου να δημιουργηθεί Μητροπολιτικό Πάρκο 1.000 στρεμμάτων. Δυστυχώς κυριάρχησε η άποψη της παραχώρησης του συνόλου του στρατοπέδου στο Δήμο, γεγονός που ματαίωσε την παραπάνω συμφωνία με συνέπεια η πόλη να στερηθεί των 400 στρεμμάτων και του οράματος για τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου 1.000 στρεμμάτων. Ο μαξιμαλισμός υπήρξε καταστροφικός γιατί «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» και όσοι ματαίωσαν την παραχώρηση των 400 στρεμμάτων θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους.

Η ματαίωση της παραχώρησης των 400 στρεμμάτων του πάρκου Βελισσαρίου οφείλεται στην ουτοπική επιδίωξη τοπικών παραγόντων να καρπωθούν οι ίδιοι το αποτέλεσμα της παραχώρησης. Δεν ήθελαν να χρεωθεί ως «επιτυχία Γκόντα» και για το λόγο αυτό κατάφεραν την ματαίωση, με την απαίτηση της παραχώρησης του συνόλου και όχι του 62% που είχαμε επιτύχει.

Η ευθύνη λοιπόν είναι  συγκεκριμένη και καλό είναι να διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και όχι να τα επαναλαμβάνουμε», καταλήγει.