Η ζωή του καθενός είναι ένα μοναδικό μεγάλο ταξίδι, χωρίς τέλος.

Η μουσική είναι ανάμεσα στους ανθρώπους και τους ταξιδεύει.

Η υγεία, η παιδεία, η εργασία είναι από τα αγαθά που δεν πρέπει να τα στερηθεί, ούτε ένας άνθρωπος.

Όσοι δούλεψαν για να έχουν μια σύνταξη, πρέπει να την έχουν χωρίς τις περικοπές που έγιναν.

Δεν θέλω τα επιδόματα και δεν μου αρέσει η επιδοματική λογική και πολιτική.

Είχε θεσμοθετηθεί η δέκατη-τρίτη. Κόπηκε. Πάρτε (όχι όλοι) επίδομα.

Αυξήθηκαν οι τιμές των καυσίμων; Πάρτε (όχι όλοι) ψίχουλα.

Αυξήθηκε η τιμή του ρεύματος; Πάρτε (όχι όλοι) δεκαράκια και οι ηλεκτροπάροχοι, προμηθευτές, επιχειρήσεις ενέργειας…, εκατομμύρια.    

Οι τιμές των αγαθών, της τηλεφωνίας … ανηφορίζουν!

Η αγοραστική δύναμη των πολιτών, όσο πάει και αποδυναμώνεται!

Οι μισθοί εξαντλούνται το πρώτο δεκαήμερο.

Δεν θέλω τα επιδόματά σας. Δεν θέλω τα κουπόνια σας. Δεν θέλω τη στήριξή σας στους λογαριασμούς ρεύματος. Δεν μου αρέσουν τα “θα” σας.

Θέλω τη σύνταξη που δικαιούμαι και για την οποία πλήρωσα, μισόν αιώνα.

Θέλω μισθούς για όλους τους νέους. Θέλω μισθούς για όλους όσοι εργάζονται, και πρέπει όλοι να βρίσκουν δουλειά, μια και σήμερα “η Ελλάδα του 2022 δεν έχει σχέση με την Ελλάδα του 2015”!

Γίνονται αυξήσεις στα είδη; Χρειάζεται να ισχύει η εξίσωση:

Αύξηση μισθών/ συντάξεων = όσο η μεγαλύτερη αύξηση που έγινε σε αγαθό.

Πολύ μου αρέσουν εκείνοι που θέλησαν, ονειρεύτηκαν, κόπιασαν για έναν καλύτερο τόπο, έναν δικαιότερο κόσμο, ένα πιο ανθρώπινο αύριο, για νέους που χαμογελούν.

Για όλους μας και τον καθέναν μας κάπου υπάρχει ένας τόπος που μας ανήκει και στον οποίο ανήκουμε.

Πολύ μου αρέσουν όσοι μοιράζονται την αγάπη.

Γιώργος Μακρίδης