Για μία ακόμα φορά ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε τη Βουλή ότι δεν θα γίνουν πρόωρες εκλογές. Σε αυτή τη συγκυρία, αυτή η δέσμευση έχει μία λειτουργική σημασία. Όχι γιατί δεν μπορούν να γίνουν πρόωρες εκλογές ανά πάσα στιγμή- και εθνικοί λόγοι μπορεί να υπάρξουν και μείζονα ζητήματα που θα δικαιολογούν την προσφυγή στις κάλπες, όπως πχ το ενεργειακό.

Παρ’ όλα αυτά είναι μία δέσμευση που δείχνει ότι υπάρχουν και κορυφαία πολιτικά ζητήματα που θα χρειαστούν υψηλού επιπέδου κυβερνητική διαχείριση.

Στην Ελλάδα το εκλογικό σώμα δίνει συχνά μία δεύτερη κυβερνητική θητεία, εκτιμώντας ίσως ότι δεν αρκεί μία τετραετία. Το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης έδειξε όμως ότι όλα ανατρέπονται ακόμα και μέσα σε ένα δύο χρόνια ακριβώς γιατί είναι μεγάλες οι ανατροπές μέσα στην κοινωνία. Επιπλέον οι μεγάλες ανατροπές, άλλοτε ευνοούν την νυν κυβέρνηση ως «σταθερό λιμάνι» κι άλλοτε την αντιπολίτευση ως «ανάγκη για αλλαγή».

Ας μην υποτιμούμε ακόμα τις διαφοροποιήσεις στις επιλογές ψηφοφόρων ανά ηλικιακή κατηγορία- αλλιώς ψηφίζουν οι νέοι, αλλιώς οι άνω των 60- όπως και το ζήτημα της αποχής που υπονομεύει τις δημοκρατίας και αποτελεί μαζικό φαινόμενο όπως φάνηκε και από τη Γαλλία.

Το πρόβλημα αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα είναι ότι τα κοινωνικά προβλήματα δεν βρίσκουν και αντίστοιχη πολιτική φωνή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αντιπαράθεση των ημερών γίνεται για το… 2015.

Και το θέμα δεν είναι μόνο αν φτάνουν οι κρατικοί πόροι για επιδόματα και τον χειμώνα ώστε να γίνουν οι εκλογές στην ώρα τους την άνοιξη. Το θέμα είναι αν υπάρχουν μόνιμοι και διαρκείς θεσμικές οδοί ώστε να προχωρήσει στο μέλλον η χώρα. Κι αυτή είναι μια δουλειά που κάνουν ή πρέπει να κάνουν οι κυβερνήσεις.

Θέλει και μία οργάνωση

Παρασκευή και Δευτέρα στον δρόμο τρόμαξα από το πόσο συχνά άκουγα γύρω μου το «κόλλησα», «θετικός» και «κρούσμα». Ανέβαινα ορόφους σε γραφεία, πήγαινα σε υπηρεσίες, περπατούσα στο κέντρο και είναι σαν είχε απλωθεί πάνω μας η πανδημία. Κάτι τέτοιο μάλλον συμβαίνει. Αλλά είναι φανερό ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν άλλο να σκάσουν.

Έχουν βγει έξω γιατί έχουν δουλειές, γιατί κάτι πρέπει να κάνουν, γιατί δεν μπορούν άλλο μέσα και το παλεύουν. Τους βλέπεις, αρκετούς, με τη μάσκα τους, ή την έχουν έτοιμη στο χέρι. Άρα το πρόβλημα δεν είναι να μάθει ο κόσμος να τηρεί τα μέτρα. Το έχουν καταλάβει οι περισσότεροι το τι πρέπει να κάνουν κι όσοι έκαναν πέρυσι και πρόπερσι ότι δεν το κατάλαβαν, δεν θα αλλάξουν στάση τώρα.

Αυτό που δεν γίνεται είναι ένα οργανωμένο σχέδιο αλλαγών που θα αυξήσει την προστασία,. Γιατί δεν μπαίνουν σε υπηρεσίες και σχολεία και χώρους εργασίας συστήματα εξαερισμού; Γιατί δεν αυξάνεται η τηλεργασία όπου είναι δυνατό ή η μείωση της παραμονής στο γραφείο όταν δεν χρειάζεται; Γιατί μοιάζει σαν να μην γίνεται τίποτα οργανωμένα στην υποστήριξη της καθημερινής ζωή;

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr