Εντάσεις στο δημοτικό συμβούλιο θα υπάρξουν κι άλλες ως τις επόμενες εκλογές το 2023 γιατί προσφέρονται συγκυριακά για διαφοροποιήσεις και αντιπαράθεση. Παρ’ όλα αυτά σπάνια το δημοτικό συμβούλιο έχει θέματα που διχάζουν. Και η πόλη άλλωστε έχουμε καταλήξει λίγο πολύ τι χρειάζεται και πώς μπορεί να βρεθούν λύσεις. Από εκεί και πέρα, διαφέρουν τα πολιτικά σχέδια των παρατάξεων που επιζητούν να έχουν τον πρώτο λόγο.

Φαίνεται όμως ότι θα χρειαστεί χρόνος ώστε να εμπεδωθεί μία βασική αρχή: Κάθε φορά, κάθε τετραετία, το έργο που επιτελεί μία δημοτική αρχή, έρχεται και προστίθεται σε αυτό που παρήγαγαν οι προηγούμενες. Υπάρχουν έργα που έχουν πίσω τους ακόμα και 50 χρόνια προσπαθειών και παραπάνω, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αποχετευτικό για όσους θυμούνται τις πρώτες τρύπες στην πλατεία ή τη θεμελίωση του Βιολογικού. Κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να μηδενίζει το έργο των προηγούμενων ή από την άλλη να αναδεικνύει μόνο το δικό του έργο που προηγήθηκε. Παράδειγμα για τις παρατάξεις Ελισάφ και Μπέγκα που έχουν κοινή προέλευση σε μεγάλο βαθμό, είναι τα έργα σε δρόμους της πόλης που στηρίζονται στο ΣΒΑΚ.

Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί εντάσεις στο δημοτικό συμβούλιο είναι το σχέδιο για το μέλλον. Και κυρίως οι πολιτικές που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν ότι το σχέδιο θα υλοποιηθεί και θα έχει απτά αποτελέσματα, αλλάζοντας τη ζωή των ανθρώπων.

Αυτό άλλωστε επιζητούν, αλλά και καταλαβαίνουν και οι πολίτες. Θα έχει νερό η πόλη, θα είναι καθαρή η λίμνη, θα είναι ποιοτική η καθημερινότητα στο κέντρο, θα έχουν σχολεία τα παιδιά, θα υπάρχει δημόσιος χώρος στις γειτονιές; Τέτοια ερωτήματα θέτει ο πολίτης και θέλει συγκεκριμένες απαντήσεις.

Επίσης δεν αρκεί σήμερα να λες ότι προσπαθείς ή κάνεις έργο. Αυτό είναι αυτονόητο, για αυτό εκλέχτηκες. Αν δεν προσπαθούσες τότε τι κάνεις στο δημαρχείο;

Αυτό που έχει σημασία είναι να μη φαίνεται η προσπάθεια, αλλά με φυσικό τρόπο να νιώθει η κοινωνία ότι υπάρχουν ρυθμίσεις, έργα, πολιτικές που τη βοηθάνε. Μεγάλο πράγμα να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι η πόλη λειτουργεί προς όφελός του.

Πώς συμπεριφερόμαστε στα ζώα

Πριν από 30 χρόνια υπήρχε μια αντιπαράθεση για το αν πρέπει να στειρώνουμε τα κατοικίδια ζώα στις πόλεις για να υπάρχει έλεγχος των γεννήσεων ή αυτό αποτελεί επέμβαση στα δικαιώματά τους. Τότε όμως τα αδέσποτα ζώα ήταν λιγότερα. Και είναι ο μεγάλος τους αριθμός σήμερα είναι που επιβάλλει και νέες πολιτικές, μία εκ των οποίων είναι οι στειρώσεις και άλλη, τα καταφύγια.

Παρ’ όλα αυτά και το θέμα του κατά πόσον επεμβαίνουμε στη ζωή των ζώων δεν είναι ασήμαντο, αντίθετα αυξάνεται ο προβληματισμός για τη συμβίωση όλων των ειδών στον πλανήτη και την ευζωΐα τους.

Υπό κάποια έννοια, ακριβώς επειδή ο άνθρωπος αναρωτιέται σήμερα για τα όρια των επεμβάσεών τους, μπορούμε και να πούμε ότι υπάρχει πρόοδος.

Όμως ο τεράστιος αριθμός αδέσποτων σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

Για αυτό και η θέσπιση ειδικής γραμματείας για τα κατοικίδια, πρέπει να θεωρηθεί ως μία συμβολή σε ένα θετικό πλαίσιο δράσεων που απαιτούνται. Από το πώς συμπεριφερόμαστε στα ζώα κρίνεται στους καιρούς μας και το επίπεδο του πολιτισμού μας.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr