Δεν κατέστη εφικτό να παραστούμε στην εκδήλωση τιμής στη Νατάσα Μπέγκα, λόγω ανειλημμένων επαγγελματικών υποχρεώσεων, πλην όμως αυτό ελάχιστη σημασία έχει…

Μπροστά στο τεράστιο έργο της Νατάσας Μπέγκα, που ακόμη κι αν υπήρξαν ή υπάρχουν και σήμερα κάποιοι που διαφώνησαν ή διαφωνούν μαζί της, για διάφορες επιλογές και προτεραιότητες, δεν έχουμε βρει έναν που να μην της αναγνωρίζει την προσφορά της στην κοινωνία…

Και μάλιστα σε έναν τομέα, δύσκολο και «με πολλά «αγκάθια», όπως είναι αυτός της αναπηρίας των ατόμων και δη των παιδιών ΑμεΑ, των παιδιών εκείνων, που όπως η ίδια είπε προχθές, «… η φύση αδίκησε».

Υποκατέστησε θα πει κάποιος με τη δράση και τις παρεμβάσεις της, το ίδιο το κράτος όμως, δεν είναι αλήθεια…

Γιατί αυτό θα σήμαινε, ότι το κράτος είχε αναπτύξει δομές και ήρθε κάποιος άλλος, να τις υποκαταστήσει, όμως αυτό δε συνέβη ποτέ…

Αντιθέτως, η Νατάσα άνοιξε το δρόμο και τα μάτια συνάμα στο κράτος, σε πολλά επίπεδα κοινωνικής πολιτικής και μέριμνας για τα παιδιά με αναπηρίες και αυτό θα της το χρωστά η τοπική κοινωνία και όχι μόνο, για πάντα…

Το να κάνεις ένα λάθος, να πεις ή να υποστηρίξεις μία υπερβολή, είναι κάτι ανθρώπινο, που μπορεί να συμβεί στον καθένα…

Το να εκτίθεσαι από αυτό το λάθος, να «ξεγυμνώνεσαι» μπροστά στο δημοτικό συμβούλιο και αντί να ανακαλέσεις ή να ζητήσεις συγνώμη, να… ποιείς τη νήσσα, σημαίνει, πως δεν έχεις τη γενναιότητα και την παρρησία να πεις και ένα mea culpa, βρε αδελφέ…

Εκείνο που ίσως δεν κατάλαβε προχθές στη συνεδρίαση του δημ. συμβουλίου, ο κ. Μπέγκας, μετά από δύο και πλέον ώρες συζήτησης, είναι πως αφενός κάποιοι μέσα από την παράταξη, του πέταξαν μία… μπανανόφλουδα, την οποία πάτησε και γλίστρησε και…

… και αφετέρου πως στη διάρκεια της συνεδρίασης και πάνω στον καυγά που στήθηκε μεταξύ Αϊβατίδη και συμβούλων της «Ενότητας Πολιτών», οι τελευταίοι τον «άδειασαν» μεγαλοπρεπώς…

Προφανώς, δεν είχαν καμία δουλειά και κανένα λόγο να υπερασπιστούν ή να απολογηθούν οι ίδιοι για το φάουλ που έκανε ο επικεφαλής της παράταξής τους, όπως είπε ο κ. Ελισάφ…

Από την άλλη όμως, εξανέστησαν όταν ο κ. Αϊβατίδης χαρακτήρισε ως «κοινούς συκοφάντες» όλα τα μέλη της παράταξης Μπέγκα, αφού ο επικεφαλής είναι αυτός που εκφράζει την παράταξη και όχι μόνο τον εαυτό του…

Αυτό έδειξαν πάντως οι σύμβουλοι της «Ενότητας Πολιτών», που είχαν έντονη αντιπαράθεση με τον κ. Αϊβατίδη και τον Πρόεδρο του Σώματος, ότι δεν ήθελαν να χρεωθούν και αυτό, ώστε η λάσπη που εκτόξευσαν άλλοι, να επιστρέψει (και) σε αυτούς…

Είναι μεγάλη κουβέντα πάντως το αν τα συγγενικά πρόσωπα των αιρετών πρέπει ή δεν πρέπει και με ποια διαδικασία, να διεκδικούν ή και να αποκτούν μία εξαρτημένη σχέση εργασίας με τον φορέα στον οποίο έχει εκλεγεί ο δικός τους άνθρωπος…

Και φυσικά επειδή δε μπορεί να υπάρξει μία κοινή παραδοχή, καταλήγουμε στην υποκειμενική κρίση και διάσταση. Πως νομίζει δηλαδή ο καθένας, ότι πρέπει να ισχύει…

Η δική μας θέση πάντως είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που εξέφρασε στη συνεδρίαση ο Αρ. Παππάς. Από μακριά κι αγαπημένοι…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ