Αυτές τις μέρες που ο καιρός ζέστανε και τα βράδια είναι ήπια, χιλιάδες άνθρωποι περπατάνε στην παραλίμνια ζώνη της πόλης. Το βλέπεις και το χαίρεσαι αυτό το κύμα των κατοίκων της πόλης που επιζητούν λίγη χαλάρωση και αξιοποιούν αυτόν τον μοναδικό φυσικό τόπο.

Δεν μπορείς όμως να αποφύγεις να δεις και τα τεράστια προβλήματα, την έλλειψη μέριμνας από τον Δήμο και το κράτος για μια ουσιαστική σχέση του πολίτη με το τοπίο και το φυσικό περιβάλλον.

Προφανώς υπήρξαν παρεμβάσεις που άλλαξαν αυτή τη σχέση. Η διαμόρφωση της παραλίμνιας οδού είναι αποτέλεσμα παλιότερων παρεμβάσεων που έδωσαν τη δυνατότητα και η περιοχή να γίνει πιο όμορφη και ο πολίτης να έχει πρόσβαση. Μοιάζει όμως να έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια. Εδώ και 10 χρόνια ακούγεται συνέχεια από τον Δήμο ότι θα γίνει κάποια ανάπλαση, τίποτα όμως δεν προχωρά.

Η Ακτή Μιαούλη είναι φανερό ότι δεν χρησιμεύει σε τίποτα έτσι όπως είναι πια. Ένας μικρότερος δρόμος θα μπορούσε να είναι αρκετός και το υπόλοιπο τμήμα να δοθεί σε πεζούς και ποδήλατα. Ίσως και στη λίμνη με περισσότερη όχθη.

Αλλά και σε όλη την άλλη διαδρομή, ας γίνει έστω μία προσαρμογή στις ανάγκες και τουλάχιστον να περπατά ο κόσμος άνετα. Θα αφήσει έτσι κι αυτό το κομμάτι του ποδηλατοδρόμου για τα ποδήλατα που σήμερα το χρησιμοποιούν οι περιπατητές ακριβώς γιατί έχει άσφαλτο.

Αλλά συνολικά το πάρκο (από την Κυρά Φροσύνη ως και το Πάρκο Κατσάρη, πρέπει να είναι προσβάσιμο για όσους θέλουν να ξεκουραστούν ή να κάνουν ακόμα και πικ νικ. Αυτό που δεν μπορούμε να κάτσουμε απλώς σε ένα πάρκο γιατί δεν έχει στοιχειώδεις υποδομές, υπερβαίνει κάθε έννοια βιώσιμης πόλης.

Το θέμα του πάρκινγκ δεν θα το αγγίξουμε γιατί το έχουμε εξαντλήσει. Πόλη που 20 χρόνια τώρα δεν έχει βρει μία λύση και στέλνει χιλιάδες αυτοκίνητα να παρκάρουν στο πιο όμορφο σημείο της. Τι να πεις!

Το ζήτημα πια είναι καίριο. Απαιτείται ολοκληρωμένος σχεδιασμός βιώσιμης κινητικότητας με αξιοποίηση όλων των μελετών που υπάρχουν και όσες θα γίνουν και άμεση έναρξη των έργων μαζί με ενημέρωση της κοινής γνώμης. Χρόνος δεν υπάρχει. Σε λίγα χρόνια ακόμα τα και τα «ωραία Γιάννενα» θα γίνουν αβίωτα.

Νέα στέκια, νέες διαδρομές

Η πόλη αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες και με τους ανθρώπους. Και είναι χίλιες φορές καλύτερη μία ανοιχτή πόλη από εκείνο το χάλι που ζήσαμε με τα κλειστά μαγαζιά και τους περιορισμούς της μετακίνησης στην πανδημία. Τι κερδίσαμε σε πρόληψη με εκείνη την αθλιότητα με τα sms για να βγούμε από το σπίτι; Ένα μέτρο που απλώς έπρεπε να εφαρμοστεί ως παράδειγμα για μερικές μέρες, έγινε σχεδόν συνήθεια επί εβδομάδες και μήνες.

Αυτόν τον καιρό μου αρέσει ο κόσμος που μαζεύεται σε όλο και πιο νέα σημεία. Κάτω από το Δημαρχείο για παράδειγμα ή και γύρω από τους πεζοδρόμους του κέντρου. Ωραία είναι και η Καλλάρη στην πρωινή εκδοχή της και σίγουρα η Ανεξαρτησίας μετατρέπεται τα βράδια σε μία νέα συνθήκη.

Αυτή η τάση για εξωστρέφεια έρχεται και βρίσκει τους ανθρώπους που επιζητούν τη συνάντηση. Σε κάποια σημεία τα τραπεζοκαθίσματα μοιάζουν πολλά, σε κάποια άλλα καλώς αναπτύσσονται. Αυτό το καλοκαίρι άλλωστε είναι η επιστροφή μας εκεί έξω. Από τον χειμώνα ίσως να μπορέσουμε να τα ξαναισορροπήσουμε όλα και πάλι.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr