Οι κοινές αναφορές, αλλά και οι διαφορές στην ποιμενική ζωή, όπως αυτές παρατηρούνται στο σήμερα, ανάμεσα στους λιγοστούς ποιμένες που έχουν απομείνει στην ελληνική ύπαιθρο, και αντίστοιχα στην Τουρκία, την Ισπανία και τη Σερβία, αποτέλεσαν αντικείμενο του έργου που υλοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών, και το οποίο παρουσιάστηκε στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων την Τρίτη.

Το έργο υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του Erasmus+ και στη διάρκειά του έγινε μία πλήρης καταγραφή και αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης στην μετακινούμενη κτηνοτροφία στη χώρα και στις άλλες συμμετέχουσες, με τις ομάδες που συστάθηκαν να αφιερώνουν αρκετό από τον χρόνο τους, για να ακολουθήσουν τη νομαδική ποιμενική ζωή στα βουνά.

Το αντικείμενο του έργου είναι η παραγωγή μίας εξειδικευμένης καταγραφής των προβλημάτων, αλλά και η παρουσίαση προτάσεων επίλυσής τους, γιατί η σύγχρονη μετακινούμενη κτηνοτροφία αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα από το παρελθόν, εξίσου όμως σημαντικά. Όπως ανέφερε η Ευαγγελία Σωσσίδου, διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Κτηνιατρικών Ερευνών, γίνεται μία σημαντική προσπάθεια ανάδειξης των παραμέτρων και της καθημερινής ζωής και των δυσκολιών, αλλά και των προοπτικών του επαγγέλματος, που μπορεί να μην βρίσκεται στην καλύτερη περίοδο, υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις για να εξακολουθήσει να αφήνει το αποτύπωμά τους και στην ελληνική και στη διεθνή κτηνοτροφία και γενικότερα στην πρωτογενή παραγωγή. «Είναι πολλά και ενδιαφέροντα τα κοινά θέματα που απασχολούν τους ποιμένες στην Ελλάδα, την Τουρκία, τη Σερβία και την Ισπανία και κάποια από αυτά είχαμε τη δυνατότητα να καταγράψουμε στο πλαίσιο του έργου. Τέτοια είναι η ανάγκη για την εξέλιξη στη φροντίδα και των ευζωία των ζώων, η διατήρηση και ενίσχυση των αυτόχθονων φυλών κάθε χώρας, η ενημέρωση για τις δυνατότητες που υπάρχουν ώστε να αντιμετωπιστούν προβλήματα των οικογενειών των κτηνοτρόφων, σε θέματα εκπαίδευσης των παιδιών τους, αλλά και κατάρτισης των ιδίων», ανέφερε η κα Σωσσίδου.

Η νέα εποχή και

οι προκλήσεις

Στην αναγκαιότητα, το επάγγελμα του ποιμένα να περάσει σε μία νέα εποχή, όπου δε θα αντιμετωπίζεται ως ένα επάγγελμα μουσειακού τύπου, αλλά με εξαιρετικές προοπτικές, αναφέρθηκε η διευθύντρια της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, Αλεξάνδρα Μέγα.

Η διατήρηση και ενίσχυση των προοπτικών της μετακινούμενης κτηνοτροφίας βρέθηκε στο επίκεντρο της τοποθέτησης του Ιωάννη Δεκόλη, προέδρου της Ένωσης Μετακινούμενων Κτηνοτρόφων Ηπείρου, που έθεσε παράλληλα και μία πολιτισμική και κοινωνιολογική διάσταση, που είναι η ενίσχυση του δεσμού της οικογένειας. «Παραδοσιακά, αλλά και μέχρι σήμερα, η μετακινούμενη κτηνοτροφία ορίζεται από και ασκείται από τα μέλη μίας οικογένειας, με την παράδοση να περνά από τη μία γενιά στην άλλη. Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται αυτό σήμερα, που τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι τεράστια, ο δεσμός της οικογένειας είναι εξαιρετικά σημαντικός, γιατί αυτός δίνει και μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία στο ίδιο το επάγγελμα και κατ’ επέκταση έτσι μπορούν και τα προϊόντα να αποκτήσουν υψηλή προστιθέμενη αξία», ανέφερε ο κ. Δεκόλης.

Στις σύγχρονες προκλήσεις της πρωτογενούς παραγωγής και στα βήματα που γίνονται από την Πολιτεία, ώστε να αντιμετωπιστούν διαχρονικές παθογένειες που αφήνουν εκτός ενισχύσεων τους πραγματικούς δικαιούχους, αναφέρθηκε στον χαιρετισμό του ο περιφερειάρχης Αλ. Καχριμάνης.

Λαογραφικός πλούτος

Στον εξωτερικό χώρο της εκδήλωσης, με τη φροντίδα του Μιχάλη Τσουμάνη, που κατάγεται από οικογένεια μετακινούμενων κτηνοτρόφων, εκτέθηκαν αντικείμενα καθημερινής χρήσης από την ποιμενική ζωή, που αποτελούν και στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας της κάθε περιοχής.