Μία γνωριμία από κοντά είχε ο Δήμος Ιωαννιτών με μαθητές και εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν σε οικολογικές δράσεις για την πόλη, ενημερώνοντας για τις Κλιματικά Ουδέτερες Πόλεις της Ευρώπης.

Το πρόγραμμα των 100 πόλεων της ΕΕ στις οποίες επιλέχθηκε και ο Δήμος Ιωαννιτών είναι ενδιαφέρον, αναβαθμίζει τη θέση της πόλης, αλλά είναι και ένας μονόδρομος στη κατεύθυνση υιοθέτησης νέων παρεμβάσεων και αλλαγών στην πόλη.

Και πρέπει να γίνει σαφές ότι η διαδρομή για τον Δήμο και την πόλη δεν θα είναι εύκολη. Θα απαιτηθεί δέσμευση στην υλοποίηση του προγράμματος, προσήλωση στην επίτευξη των στόχων, κινητοποίηση των πολιτών και ενημέρωση για τι θα γίνει.

Και είναι βέβαιο ότι η ΕΕ δεν θα το αφήσει στην τύχη του το πρόγραμμα, αφενός γιατί ενδιαφέρεται να κινηθεί προς τέτοιες κατευθύνσεις για την Κλιματική Αλλαγή, αφετέρου γιατί θα επενδύσει σημαντικούς πόρους.

Άλλωστε, το θέμα είναι ουσιαστικό και όχι γραφειοκρατικό. Κάπως πρέπει να συνεισφέρουν και οι πόλεις σε ένα διαφορετικό μέλλον που θα επιτρέπει μία ποιοτική ζωή στους κατοίκους της και θα συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος, κάτι που θεωρείται πια δομικό στοιχείο των πολιτικών σχεδίων ανάπτυξης, ακόμα και των ευρωπαϊκών οικονομιών. Αν δεν αντιστραφεί η πορεία προς την Κλιματική Αλλαγή τα επόμενα 30 χρόνια, θα μιλάμε για μία καταστροφική αλλαγή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε.

Οι πόλεις είναι κομβικό σημείο των αλλαγών γιατί συγκεντρώνουν τους πληθυσμούς, επενδύσεις, πολιτικές, πολιτισμό και συμπυκνώνουν τις αντιλήψεις που έχουν για το παρόν και το μέλλον οι ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Και ήδη αναπτύσσεται ένας πολύ μεγάλος ανταγωνισμός ακόμα και μεταξύ πόλεων για πολιτικές που θα τους προσδίδουν υπεραξία, περνώντας μέσα από τις πράσινες δράσεις, την ισορροπία του δημόσιου χώρου και του περιβάλλοντος με τις αγορές, την ποιότητα ζωής και τον ελεύθερο χρόνο, την αντιμετώπιση της φτώχειας αλλά και του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

Θέλουν άραγε τα Γιάννενα να μετέχουν σε αυτό το ρεύμα; Ναι, θα πουν πολλοί με ευκολία. Αυτό σημαίνει όμως δέσμευση στις αλλαγές που απαιτούνται.

Χωρίς μάσκες, αλλά με συγχρονισμό

Η χώρα μας είναι μάλλον από τις τελευταίες που αφήνει τις μάσκες και στους εσωτερικούς χώρους με ισχύ από την 1η Ιουνίου. Υπάρχει ένας διεθνής συγχρονισμός λίγο πολύ σε τέτοια μέτρα και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί μία χώρα να μην προσαρμόζεται. Φαίνεται όμως, ότι θα χρειαστεί και μία προσαρμογή και μεταξύ μας, ένας συγχρονισμός των ανθρώπων.

Προσωπικά, δύσκολα θα αποχωριστώ τις μάσκες σε έναν χώρο συνωστισμού όπως ας πούμε στις κερκίδες ενός γηπέδου ή μίας παράστασης. Κάποιος άλλος θα θεωρήσει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, αλλά θα προσέχει και κάποιος άλλος ίσως να μην προσέχει καθόλου. Αυτό είναι και το πλαίσιο της «ισχυρής σύστασης» όπως τη λέμε. Αρκεί να καταλαβαίνουμε το γιατί κάνουμε, ό,τι κάνουμε, και είναι προφανές ότι δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτούς όποιους πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ιός ή ότι όλα είναι σχέδια για να μας καθυποτάξουν.

Ο συγχρονισμός μεταξύ μας σημαίνει ότι σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και προστατεύουμε όχι μόνο τον εαυτό μας, αλλά και τους άλλους. Θα μπορούσε να είναι ακριβώς το ίδιο και πριν, όταν είχαμε έναν πυρετό από μία ίωση και δεν έπρεπε να πάμε στο γραφείο. Κάπως έτσι θα μάθουμε να κινούμαστε.

Και κατανοώντας τον ιό και την πανδημία, να βρούμε τους τρόπους να ζούμε με την κανονικότητα που είναι δυνατή.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr