Τις τελευταίες τους δυνάμεις ρίχνουν τα κόμματα στον προεκλογικό αγώνα σε αυτήν την τελευταία εβδομάδα, από την οποία πλέον κρίνεται το ποσοστό που θα λάβουν και η θέση τους στην κατάταξη. Για την ακρίβεια αυτό που κρίνεται είναι ο αριθμός των εδρών που θα πάρει το κάθε κόμμα, γιατί αυτό αποτελεί και το κρίσιμο στοιχείο για τη δημιουργία κυβέρνησης.

Με στόχο τις έδρες διαμορφώνονται δύο γκρουπ κομμάτων. Το πρώτο γκρουπ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, έχει στόχο την πρωτιά και μία ακόμα ψήφο, αφού η πρώτη θέση δίνει και το μπόνους των 50 εδρών. Κατά δεύτερο, έχει σημασία το ποσοστό γιατί αυτό θα σημαίνει και περισσότερες έδρες άρα φέρνει πιο κοντά και το πολυπόθητο 151 στη νέα Βουλή.

Στο δεύτερο γκρουπ είναι τα κόμματα που θέλουν να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο στη δημιουργία της νέας κυβέρνησης. Στοχεύουν συνεπώς σε ένα αριθμό εδρών που θα τους επιτρέπει να γίνουν σύμμαχοι. Παράλληλα, η τρίτη θέση δίνει και ένα πλεονέκτημα τόσο σε ηθικό όσο και πολιτικό και θεσμικό επίπεδο, αφού επιτρέπει την πρόσβαση ακόμα και στις διερευνητικές εντολές. Γι’ αυτό και οι αναφορές στην τρίτη θέση για παράδειγμα από αρκετά κόμματα.

Με δεδομένο ότι στη νέα Βουλή θα μπουν πολλά κόμματα για μία ακόμα φορά, το ερώτημα είναι πώς μπορεί ο ψηφοφόρος να διακρίνει τι θα ψηφίσει.

Επίσης, σε ένα άλλο επίπεδο, υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν θέλουν να ψηφίσουν ή δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι θα ψηφίσουν.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το βάρος από τα κόμματα θα δοθεί πλέον στο πώς θα τεθούν οι νέες διαχωριστικές γραμμές, τα όρια που θα επιτρέψουν στους πολίτες να επιλέξουν.

Στην τελική ευθεία συνεπώς προς τις κάλπες, το κρίσιμο για να διαμορφωθεί το αποτέλεσμα είναι πλέον οι διαφοροποιήσεις και σε αυτό θα αναπτυχθούν και οι επικοινωνιακές γραμμές των κομμάτων.