Μέσα σε μία μέρα άνοιξε από τον Δήμο το θέμα της πεζοδρόμησης της Ανεξαρτησίας, αλλά και της ελεγχόμενης στάθμευσης στο κέντρο. Και τα δύο ζητήματα έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις του κυκλοφοριακού προβλήματος ενώ εμπλέκονται με το ευρύτερο πλαίσιο που θέτει η βιώσιμη μετακίνηση στην πόλη.

Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για θέματα του παρελθόντος. Πεζοδρόμηση της Ανεξαρτησίας συζητούσαμε και πριν από 25 χρόνια ενώ με ελεγχόμενη στάθμευση κάπου τότε επιχειρούσε ο Δήμος να ελέγξει και την πίεση για παρκάρισμα στο κέντρο. Τρεις δεκαετίες συζητάμε στην πόλη πού θα παρκάρουμε τα ΙΧ και πώς θα κυκλοφορούν πιο γρήγορα τα αυτοκίνητα στο κέντρο.

Και δεν έχουμε διδαχτεί όπως φαίνεται τίποτα, και το κυριότερο δεν έχουμε κατανοήσει το πιο βασικό: Δεν υπάρχει χώρος για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο όλοι οι Γιαννιώτες. Αν αποφασίζαμε μία μέρα να πάμε στην πλατεία την ίδια ώρα, δεν θα φτάναμε ποτέ.

Αυτό το βασικό πρόβλημα που το έχουν όλες οι πόλεις του πλανήτη, επιλύεται με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που επιτρέπουν τη συνεχή, αλλά ήπια ροή των αυτοκινήτων αλλά προωθούν παράλληλα και την κίνηση των πεζών, των μέσων μαζικής μεταφοράς και των ποδηλάτων.

Πάνω σε αυτές τις βασικές αρχές, η κάθε πόλη εξετάζει τις επιμέρους λύσεις σε προβλήματα που παρουσιάζονται, αλλά κυρίως σχεδιάζει μακροπρόθεσμα τη λειτουργία της.

Στα Γιάννενα ασχολούμαστε επί δεκαετίες με τα επιμέρους και δίνουμε ελάχιστο βάρος στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Κι αν υπάρχει απλώς χώρος, κάνουμε έργα, όπως με την ανάπτυξη μεγάλων οδικών αρτηριών περιφερειακά, αν πάλι συναντάμε λιγότερο χώρο, όπως στο κέντρο και ειδικά στο ιστορικό κέντρο, κάνουμε απλώς διευθετήσεις.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων πώς θα λειτουργήσει ή όχι ένα μέτρο. Για αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι μελέτες και η επιστήμη για να φέρουν προτάσεις. Και πολλά πρέπει να τα δοκιμάσουμε πριν εφαρμοστούν. Αλλά χωρίς να ξεκαθαριστούν οι βασικές στοχεύσεις για την πόλη του μέλλοντος, δεν μπορούν να υλοποιηθούν και ολοκληρωμένες παρεμβάσεις.

Και η βόλτα δύσκολη είναι

Λέγαμε τις προάλλες για τα προβλήματα με τα πεζοδρόμια στην πόλη και τους δρόμους και πόσο δυσκολεύουν την κίνηση. Αν σε πιάσει και βροχή από πάνω και παπί θα γίνεις αφού δεν βρίσκεις ένα στέγαστρο σε ένα κτίριο, αλλά κινδυνεύεις από παντού, από λακκούβες ή κινούμενα οχήματα.

Αλλά και μία απλή βόλτα να κάνεις στην καλή πλευρά της πόλης, την τουριστική, δεν θα πας και καλύτερα. Δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν παντού πεζοδρόμια. Σε άλλους δρόμους έχει στη μία πλευρά, σε άλλους είναι πολύ στενά. Τα έχουν αυτά οι παλιές πόλεις, αλλά δεν γίνονται και μεγάλες προσπάθειες να αλλάξει και κάτι. Αλλού υπάρχουν εμπόδια από τραπεζοκαθίσματα μέχρι αυτοκίνητα που έχουν καβαλήσει τα πεζοδρόμια. Ή δεν υπάρχει συνεχής διάδρομος για τον πεζό, που περπατάει μεν σε ένα πεζοδρόμιο για 100 μέτρα, αλλά στο τέλος φτάνει σε ένα τείχος από ΙΧ ή κατευθείαν στην κίνηση του δρόμου ή σε κάποιο τμήμα με ατέλειες. Κι αλλού βέβαια υπάρχουν φθορές επί χρόνια, σκοτάδι κλπ.

Με άλλα λόγια, ούτε μία βόλτα δεν μπορείς να κάνεις στην πόλη ολοκληρωμένη, έτσι για να τη χαρείς και εσύ λίγο σαν επισκέπτης της ιστορίας και της ομορφιάς της.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr