Το πρόβλημα με τους λογαριασμούς ρεύματος είναι κορυφαίο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία.

Στην ουσία, όμως δεν υπάρχει καν πρόβλημα. Γιατί απλούστατα, δεν προκύπτει κάποια κακή συμπεριφορά καταναλωτών με υπέρμετρη κατανάλωση για την οποία ίσως να χρειαζόταν μία κάποια λύση στις σχέσεις τους με τις εταιρίες. Δεν είναι σπάταλοι οι καταναλωτές που καλούνται να πληρώσουν τεράστιους λογαριασμούς. Ούτε βέβαια «τζαμπατζήδες» που δεν θέλουν να πληρώσουν.

Από τη στιγμή που ένας λογαριασμός ρεύματος έρχεται τόσο αυξημένος, χωρίς να έχει αλλάξει ιδιαίτερα η κατανάλωση, σε βαθμό που ξεπερνά τον μισθό του καταναλωτή, το πρόβλημα είναι υπαρκτό και μετατρέπεται σε πολιτικό και κοινωνικό. Και καλείται η κυβέρνηση να βρει λύσεις που να προασπίζουν και τα συμφέροντα της εταιρίας και τα δίκαια των πολιτών.

Το πρόβλημα έχει να κάνει με το κόστος της ενέργειας και πώς υπολογίζεται και μεταφέρεται στον τελικό χρήστη, τον καταναλωτή. Από τη στιγμή που τα αίτια βρίσκονται στις αλλαγές της παγκόσμιας οικονομίας στη σκιά των συνεπειών του πολέμου, ο πολίτης πρέπει να εξαιρεθεί. Δεν είναι αυτός μέρος του προβλήματος του αυξημένου κόστους. Ούτε θα σηκώσει το βάρος.

Τα κράτη, η ΕΕ και οι μεγάλες παραγωγές εταιρίες ενέργειας πρέπει να βρουν επαρκείς λύσεις. Μέρος αυτών ίσως να είναι κάποια στιγμή και η πολιτική εξοικονόμησης ενέργειας και μείωσης της κατανάλωσης και όταν έρθει αυτή η ώρα η Ευρώπη πρέπει να μπορεί να το εξηγήσει καθαρά στους πολίτες. Αλλά δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το σημείο.

Είμαστε όμως στο σημείο που τα ευρωπαϊκά ταμεία πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη μείωσης των λογαριασμών ρεύματος των πολιτών. Για την ακρίβεια, δεν χρειάζονται καν να εκδίδονται λογαριασμοί που υπερβαίνουν τις συνήθεις χρεώσεις ενός μέσου νοικοκυριού. Το πώς θα γίνει αυτό, είναι υπόθεση των κυβερνήσεων. Αν θέλουν και μπορούν και πρέπει να παρέμβουν.

Η πρόκληση να αλλάζεις το παράδειγμα

Η επιλογή των Ιωαννίνων στις 100 κλιματικά πόλεις ουδέτερες της Ευρώπης μόνο καλό είναι. Γιατί μας εντάσσει σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα κι αυτό από μόνο του φέρνει εξωστρέφεια και νέες ιδέες, συν τις προσδοκίες για επενδύσεις και χρηματοδότηση έργων.

Αλλά και γιατί μας βάζει σε ένα πλαίσιο νέων όρων που αποκτούν πιο γειωμένο περιεχόμενο. Κλίμα, οικολογικό αποτύπωμα, καινοτομίας, ποιότητα της αστικής ζωής, είναι όροι όχι πια μόνο θεωρητικοί, αλλά μπορούν να γίνουν μέρος της ταυτότητας της πόλης, δέσμευση πάνω σε ένα περιεχόμενο συγκεκριμένο πια.

Τέτοια προγράμματα μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα για μία πόλη ειδικά στην περιφέρεια της Ευρώπης. Ένα ανάλογο θα ήταν και η Πολιτιστική Ευρώπη ενώ πιο κοντινή είναι η εμπειρία της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας «χωρίς αυτοκίνητα» που όσες πόλεις την πήραν στα σοβαρά είδαν πραγματικές αλλαγές.

Θέλει να πειστούμε να αλλάξουμε παράδειγμα και ότι αξίζει τον κόπο η επένδυση σε έναν άλλο τρόπο ζωής. Πολλές αλλαγές έρχονται από πάνω, σαν ορισμοί και στόχοι, χωρίς όμως τη συμμετοχή των πολιτών. Κι εκεί είναι που θα κληθεί ο Δήμος να πρωτοπορήσει: Να οργανώσει σωστά το πρόγραμμα και να κινητοποιήσει τους κατοίκους της πόλης. Δεν θα είναι και τόσο εύκολο.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr