Δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο αυτό το Πάσχα του 2022. Είχε ωραίο καιρό, ανοιξιάτικο, δεν είχε περιοριστικά μέτρα παρά ελάχιστα και μπορούσαμε να μετακινηθούμε και να ανταμώσουμε, είχαν πέσει μετά από πολλούς μήνες τα κρούσματα. Τι άλλο να ζητήσουμε, ε;

Κι όμως, όλοι ξέρουμε ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Το άγχος των λογαριασμών και της ακρίβειας ήταν εδώ και συνόδευε κάθε κίνησή μας. Ο πόλεμος είναι σαν μία σκιά πάνω από τη χώρα και λόγω των συνεπειών που έχει στην οικονομία. Και η πανδημία θερίζει κάθε μέρα δεκάδες ανθρώπους.

Ήταν όμως τόσο έντονη η επιθυμία όλων μας να βιώσουμε μία διαφορετική συνθήκη, να αισθανθούμε ότι κάτι αλλάζει, που αξιοποιήσαμε πλήρως το «παράθυρο» που μας άνοιξε. Το είχαμε ανάγκη, ήταν απαραίτητο για να πάρουμε μία ανάσα και να έχουμε δύναμη για τους επόμενους μήνες.

Υπήρχε όμως και ένα κράτημα, ίσως και ένα πάγωμα. Το ένιωθες παντού. Ο περισσότερος κόσμος ήταν μετρημένος, πρόσεχε. Φόρεσε μάσκες ακόμα ανάμεσα στον πολύ κόσμο στον Επιτάφιο ή την Ανάσταση, δεν πήγε πολλές επισκέψεις, συναντήθηκε έξω με φίλους και συγγενείς. Όσο μπορούσαν οι περισσότεροι, τήρησαν τα μέτρα πρόληψης ότι πια γιατί επιβάλλονται ως κανόνες, και νόμοι, αλλά γιατί έχει γίνει κατανοητό ότι πρέπει κάπως να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση με το άνοιγμα της κοινωνίας και της οικονομίας, που ας μην γελιόμαστε, επιταχύνεται λόγω του τουρισμού.

Μοιάζει αυτό που ζούμε να είναι μία προβολή από το μέλλον μας, ας ελπίσουμε το κοντινό μας μέλλον. Δεν μπορούμε άλλο μέσα κλεισμένοι, αλλά μετράμε και τα βήματα που ανοιγόμαστε.

Η αγορά στρέφεται στις ζωές μας

Δεν είναι πάντα ανώδυνοι οι αλγόριθμοι που προσπαθούν να εξατομικεύσουν τις επιλογές μας στον κόσμο της επικοινωνίας και της δικτύωσης. Το τριήμερο έβλεπα μία διαφήμιση που παρέπεμπε σε εναλλακτικές θεραπείες για κάποιες νόσους. Δεν με απασχολούσαν ούτε οι θεραπείες ούτε οι ασθένειες, ήρθαν όμως και κάθισαν μπροστά μου στην οθόνη. Και μου καρφώθηκαν στο μυαλό. Γιατί η ευθραυστότητα των ημερών που βιώνουμε, είναι ακριβώς η κατάσταση εκείνη που δεν ξέρεις πού πατάς. Σημαίνει ότι δεν είσαι σίγουρος ούτε καν για το τι νιώθεις και τι αισθάνεσαι στο σώμα σου. Και ποιο σώμα είναι στις μέρες μας αλώβητο και σίγουρο ώστε να μην επηρεάζεται;

Κι αν φύγουμε από το υποκειμενικό και το τυχαίο, πόσο αδιάφοροι μπορούμε να μένουμε από αυτήν την αγορά της δικτύωσης στην οποία μετακινούνται δεκάδες δισεκατομμύρια από πολύ πλούσιους ανθρώπους και παράγονται ως κέρδη ακόμα περισσότερα; Γιατί ενδιαφέρονται τόσοι πολλοί για τις αναρτήσεις μας, τις σκέψεις μας και την επικοινωνία μας;

Φαίνεται ότι το θέμα δεν είναι πια μόνο η ενημέρωση, η ειδησεογραφία. Δεν είναι μόνο τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και όλο αυτό το δίκτυο από πλατφόρμες και εφαρμογές που υπάρχουν για να εκφραζόμαστε. Η έκφρασή μας, η προσωπική ζωή μας, γίνεται όλο και πιο έντονα, το νέο πεδίο της αγοράς.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr