Συνεχίζοντας με κάποιον τρόπο τις χθεσινές σκέψεις για το ενδεχόμενο πεζοδρόμησης της Ανεξαρτησίας και το πώς μπορεί να εξυπηρετηθεί η κυκλοφορία στην πόλη, τέθηκαν υπόψιν μας και κάποιες άλλες προτάσεις…

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες επίσης και που νομίζουμε, ότι μπορούν κιόλας και να εξεταστούν και να εφαρμοστούν, έστω σε πειραματικό επίπεδο…

Η πρώτη έχει να κάνει με την πεζοδρόμηση της Ανεξαρτησίας, όχι σε όλη τη διάρκεια του 24ώρου, αλλά για κάποιες ώρες, όπως θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα από τις 21.00 μέχρι τις 07.00 της επόμενης ημέρας…

Και πειραματικά, εναλλακτικά αν το προτιμάτε, οι ώρες αυτές θα μπορούσαν να τροποποιούνται κιόλας ανάλογα με την ημέρα, για παράδειγμα τις Κυριακές θα μπορούσε να είναι πεζόδρομος όλη την ημέρα ή να κλείνει από το βράδυ του Σαββάτου για τα οχήματα και να ανοίγει ξανά το πρωί της Δευτέρας…

Μία άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση, που αυτή κι αν αξίζει προσοχής , αλλά απαιτεί και κόπο και χρήμα, για τις απαραίτητες υποδομές έχει να κάνει με την μεταφορά του σημείου πρόσδεσης των σκαφών που εκτελούν τα δρομολόγια από την πόλη προς το Νησί και αντίστροφα…

Αν φύγουν τα καραβάκια από το μόλο και μεταφερθούν για παράδειγμα στα παλιά Σφαγεία, απελευθερώνεται άμεσα ο χώρος στην πλ. Μαβίλη από την τεράστια κίνηση των οχημάτων, μεταξύ αυτών και των λεωφορείων…

Τα οποία μέσω της Κενάν Μεσαρέ και της Βογιάννου, μπορούν να φτάνουν στο χώρο στάθμευσης στα παλιά Σφαγεία, χωρίς να μπαίνουν καν στον αστικό ιστό, αλλά κινούμενα, περιφερειακά…

Μεγάλο ζήτημα θα πει κάποιος, για τα καραβάκια και αν το θέλουν ή όχι οι ιδιοκτήτες των σκαφών ή εάν επικαλεστούν κάποιες τεχνικές δυσκολίες…

Τεχνική δυσκολία καταρχάς που να μην ξεπερνιέται, δεν υπάρχει, επομένως, επ’ αυτού δεν – πρέπει να – υπάρχει θέμα…

Αν το θέλουν ή δεν το θέλουν και με ποιον τρόπο μπορούν να ασκήσουν πίεση, επίσης δεν το ξέρουμε, αλλά αυτό που ξέρουμε, είναι, ότι αν θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό στην πόλη, έχουμε υποχρέωση, να προσπαθήσουμε…

Αν ξεκινήσουμε από την ίδια αφετηρία όλοι οι εμπλεκόμενοι, θα υπάρξει αποτέλεσμα…

Διαφορετικά, ναι, θα συμφωνήσουμε, ότι δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για τίποτε…

Και μιας που ήρθε πάλι ο λόγος για τα καραβάκια και με αφορμή τη συζήτηση για τις δύο νέες άδειες, κάποιος φίλος μας θύμισε το εξής…

Όταν πριν μερικά χρόνια και ενώ είχαν καθελκυστεί τα δύο νέα σκάφη στην Παμβώτιδα, χωρίς να εκτελούν δρομολόγια, η κριτική από τους υπόλοιπους καραβοκύρηδες ήταν, ότι δεν υπάρχει «χώρος» και πραγματικό οικονομικό αντικείμενο, αφού η δουλειά δεν επαρκεί για να ζήσουν ούτε οι ιδιοκτήτες – συνέταιροι των 14 αδειών, όχι των 16 ή επιπλέον…

Πως γίνεται τώρα εκτός από τους δύο που είχαν φέρει τα σκάφη να έχουν προκύψει και άλλοι ενδιαφερόμενοι, κάποιοι εκ των οποίων ήταν μεταξύ εκείνων, που φώναζαν, ότι δεν υπάρχει χώρος για καμία άλλη άδεια; Μακάρι να πηγαίνουν καλά οι δουλειές για όλους.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ