Ήταν – επιτέλους – ενδιαφέρουσα μία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και ευχόμαστε ανάλογο ενδιαφέρον να έχουν και οι επόμενες…

Αυτή της Δευτέρας, η πρώτη διά ζώσης, μετά από μήνες, το μόνο που δεν είχε, ήταν η ανακοίνωση των… υποψηφιοτήτων για τις εκλογές του 2023.

Όταν ακούς τον δήμαρχο να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και κυρίως στο υπ. Εσωτερικών και πιο στοχευμένα στον Στ. Πέτσα, την Τατ. Καλογιάννη να υπεραμύνεται της κυβερνητικής πολιτικής, τον Θωμ. Μπέγκα να προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες, αντιλαμβάνεσαι, ότι σιγά – σιγά, όλοι προσαρμόζουν την τακτική τους…

Ενόψει προεκλογικής περιόδου και εκλογών φυσικά…

Γι’ αυτό και μόνο λέμε, ότι μακάρι να υπάρχει συνέχεια, τόσο έντονο πολιτικό ενδιαφέρον στις συνεδριάσεις…

Όσο άδικο είχε ο πρόεδρος Δημ. Παπαγεωργίου που δεν έκανε συνεδριάσεις διά ζώσης τόσους μήνες, τόσο δίκιο είχε προχθές, βλέποντας, ότι ένα ποσοστό 20-30% των δημοτικών συμβούλων, προτίμησε να συνδεθεί από το σπίτι του, αντί να παραστεί στην αίθουσα…

Αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος υγείας, κρίνουμε πως δε μπορεί να γίνει ξανά αποδεκτή μία τέτοια εικόνα και να δηλώνεται η συμμετοχή μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας… Να θεωρείται απών ο δημ. σύμβουλος που δεν έχει κάποιον λόγο υγείας και να γίνεται η συνεδρίαση χωρίς αυτόν…

Στην επιχειρηματολογία που ανέπτυξε προχθές ο Άρης Μπαρτζώκας, για τις διακοπές υδροδότησης στις οποίες προβαίνουν τα συνεργεία της ΔΕΥΑΙ στους οφειλέτες, μεταξύ αυτών και σε φοιτητές, αξίζει να σταθεί κάποιος…

Γιατί είναι πράγματι εύκολο να περνά κάποιος στην αντεπίθεση και να κατηγορεί θεούς και δαίμονες για τις διακοπές, αλλά ο υπάλληλος βλέπει την οφειλή και την εντολή διακοπής της παροχής και όχι ποιος χρησιμοποιεί την παροχή, αν είναι φοιτητής, άνεργος ή… εφοπλιστής.

Προφανώς, θα πρέπει δίνεται η δυνατότητα και σε φοιτητές και σε όσους έχουν ανάγκη και δε μπορούν να πληρώσουν, να ρυθμίζουν τις οφειλές τους, με τον τρόπο που μπορούν…

Από την άλλη, θα θέλαμε επίσης καθαρές εξηγήσεις από το ΔΣ της ΔΕΥΑΙ και στο θέμα που προέκυψε την περασμένη εβδομάδα με την εισήγηση για την δέσμευση ποσού 420.000 ευρώ, για τις υπερωρίες τις οποίες (θα ή μπορεί να) κάνει το σύνολο των υπαλλήλων της επιχείρησης…

Το ότι δε νοείται να κάνουν υπερωρίες και μάλιστα ακριβώς τις ίδιες, όλοι οι εργαζόμενοι, είναι σαφές πλην όμως, αλλού θεωρούμε ότι βρίσκεται το κρίσιμο ζήτημα…

Αν υποθέσουμε και αποδεχθούμε, ότι οι υπερωρίες θα καλύπτουν το ανώτερο προβλεπόμενο (δεν πρέπει να υπερβαίνουν το μηνιαίο μισθό σε κάποιο ποσοστό), αυτό σημαίνει, ότι στις υπερωρίες θα γίνεται κάποια δουλειά, που σήμερα γίνεται με ανάθεση σε ιδιώτη…

Επομένως, θα πρέπει ταυτόχρονα, να μειωθεί το κόστος των αναθέσεων σε ιδιώτες, αφού η δουλειά αυτή, θα διεκπεραιώνεται από την υπερωριακή απασχόληση των υπαλλήλων της ΔΕΥΑΙ…

Εάν και εφόσον καλυφθεί το ανώτερο προβλεπόμενο ποσοστό των υπερωριών, τότε προφανώς θα πρέπει να απευθυνθεί η διοίκηση και σε ιδιώτες. Τι; Λάθος καταλαβαίνουμε πάλι, εμείς οι «πτωχοί» του ιδιωτικού τομέα;