Σε συνέχεια του κύκλου εκδηλώσεων «Φιλοσοφία και Κινηματογράφος», το Πνευματικό Κέντρο παρουσιάζει αύριο Τετάρτη την ταινία «Χάνα Άρεντ» (Hannah Arendt) της Μαργκαρέτε φον Τρότα (Γερμανία, 2012, 113’) με τους: Μπάρμπαρα Σούκοβα, Τζάνετ Μακ Τίρ, Άξελ Μίλμπεργκ.

Η ταινία θα προβληθεί στον Πολιτιστικό Πολυχώρο «Δ. Χατζής» από τις 19:00 και θα μιλήσουν ο Δήμαρχος Ιωαννίνων, Μωυσής Ελισάφ, και η Χρυσούλα Μητσοπούλου, Καθηγήτρια Κοινωνικής Θεωρίας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών.

Στην ταινία συναντάμε την Άρεντ στην Νέα Υόρκη, όπου διαμένει με τον σύζυγό της (και μαρξιστή καθηγητή της) Χάινριχ Μπλίχερ δύο δεκαετίες μετά την απόδρασή τους από τα στρατόπεδα των Εβραίων, το 1941. Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο, γοητεύει τους μαθητές της με την ανατρεπτική σκέψη, τη βαριά προφορά, τα τσιγάρα της. Για την Άρεντ, η Νέα Υόρκη είναι «ο παράδεισος» – δεν της έσωσε απλά της ζωή αλλά της προσέφερε και τον τρόπο ζωής που αγαπά: το κατάλληλο ακαδημαϊκό περιβάλλον ανάμεσα σε φίλους φιλοσόφους και καθηγητές, που κατέφυγαν εκεί για τους ίδιους λόγους. Η πρόκληση έρχεται το 1961, όταν το περιοδικό «New Yorker» της αναθέτει να πάει στην Ιερουσαλήμ, όπου, 12 χρόνια μετά την ετυμηγορία της Νυρεμβέργης, έχει συλληφθεί από τη Μοσάντ και δικάζεται για τα εγκλήματα πολέμου, που διέπραξε την περίοδο του Ναζισμού, ο άνθρωπος που ήταν υπεύθυνος για τη μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα του θανάτου στο πλαίσιο του σχεδίου «Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος», Άντολφ Άιχμαν.

Η Άρεντ έγραψε πέντε άρθρα στο New Yorker, τα οποία οδήγησαν και στο βιβλίο της «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: Έκθεση για την Κοινοτοπία του Κακού», όπου υποστήριξε σθεναρά τις μη δημοφιλείς για την εποχή απόψεις της: ήταν η δίκη μία αναγκαία δικαίωση ή ένα τσίρκο εκδίκησης όπου, ιστορικά, χάναμε το στόχο; Αναρωτιέται πόσο εξυπηρετεί τελικά να επικεντρωνόμαστε στο «τέρας» επιτρέποντας έτσι στο σύστημα, κάθε φορά, να ξεγλιστρά; Οι θέσεις της Άρεντ ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων εντός και εκτός της εβραϊκής κοινότητας, αλλά εκείνη έμεινε σταθερή στις απόψεις της. Τόσο η πολιτική όσο και η φιλοσοφική της σκέψη άλλαξε άρδην τον μέχρι τότε φιλοσοφικό στοχασμό, ενώ το βιβλίο της για τον Άιχμαν αποτελεί μέχρι και σήμερα τόπο πρόσφορο για περαιτέρω πολιτικές και φιλοσοφικές αναλύσεις.