Χιλιάδες επισκέπτες στα Γιάννενα, την πόλη και όλον τον νομό, μέσα στο τριήμερο. Παρασκευή και Σάββατο υπήρχαν μέρη της πόλης, κοντά στη λίμνη και το ιστορικό κέντρο που γινόταν το αδιαχώρητο ενώ την Κυριακή προστέθηκαν και οι επισκέπτες της μίας ημέρας. Έβλεπες τα καραβάκια για το Νησί σε συνεχή κίνηση, δεν έβρισκες να παρκάρεις, αλλά ούτε τραπέζι για καφέ κάποιες ώρες.

Μέσα σε μία πρωτοφανή κατάσταση κρίσης, είναι παρήγορη για το μέλλον της τοπικής οικονομίας αυτή η τουριστική κίνηση. Σημαίνει ότι τα Γιάννενα γίνονται πλέον σημείο αναφοράς και παγιώνονται στον χάρτη των προτιμήσεων.

Χρειάζεται όμως και μία προσοχή, γιατί οι περίοδοι κρίσης που μακροημερεύουν μπορεί να κρύβουν και αρνητικές εκπλήξεις. Η πανδημία και οι συνέπειες του πολέμου στην αγορά μπορεί να γίνουν δυσμενείς παράγοντες για επενδύσεις μεσοπρόθεσμα.

Στις περιπτώσεις αυτών των τόσο επιτυχημένων τριημέρων για την πόλη, βλέπουμε και μερικά από τα αρνητικά των Ιωαννίνων, όπως και τα θετικά.

Ένα από τα αρνητικά, είναι το πάρκινγκ. Το πιο ωραίο σημείο της πόλης, η παραλίμνια οδός, γίνεται ένα τεράστιο πάρκινγκ και αντί να λαμπυρίζουν τα νερά της λίμνης κάτω από τον ήλιο λαμπυρίζουν οι λαμαρίνες ως πέρα τον Βοτανικό. Περπατάς και αισθάνεσαι ότι είσαι στο κέντρο κάποιας πολύβουης πόλης.

Κι επειδή είπαμε για το περπάτημα, υπάρχει πρόβλημα ακόμα και στο Μώλο. Η διαδρομή από την πλατεία Μαβίλη και αριστερά είναι προβληματική, με σημεία με απλό τσιμέντο,ενώ και δεξιά προς τη Σκάλα, υπάρχουν σημεία που δεν χωράει ο  κόσμος ενώ σε άλλα, δίπλα στον ποδηλατόδρομο, είναι ακαλαίσθητη και προβληματική η διαδρομή. Όλο λέγεται ότι θα γίνει ανάπλαση, αλλά μερικές διορθωτικές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να είναι πιο άμεσες.

Μετά είναι και ότι ο περισσότερος κόσμος συγκεντρώνεται προς τα κάτω, προς τη λίμνη που είναι και πιο όμορφα βέβαια. Όμως η πόλη έχει να προσφέρει και στο κέντρο της από περιήγηση ως μουσεία.

Τέτοια προβλήματα μπορεί να μην είναι μεγάλα, όμως δείχνουν και τον δρόμο που χρειάζεται να διανυθεί. Γιατί πλέον έχει ανέβει πολύ ο πήχης και τα Γιάννενα καλούνται να διακριθούν σε υψηλά επίπεδα τουριστικής ανάπτυξης. Και έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν.

Σήμα αλλαγής

Τώρα που τόσος κόσμος έγινε θετικός στη νόσο και την αντιμετώπισε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, γίνεται ευκολότερα αντιληπτό ότι η πανδημία δεν είναι ούτε στίγμα, ούτε κάτι περίεργο, έξω από τα ανθρώπινα. Και είναι θετική εξέλιξη αυτή η γείωση στην πραγματικότητα, γιατί σπάει τις μυθολογίες, τα στερεότυπα και τις φοβίες. Δεν είναι κακό να φοβούνται οι άνθρωποι, όλοι μας φοβόμαστε. Κακό γίνεται όταν υποκινεί άλλες συμπεριφορές που απειλούν την κοινωνική συνοχή και τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και υπόσταση. Κι αυτό το είδαμε με τις συνομωσιολογικές θεωρίες.

Το ζήτημα όμως δεν είναι να μάθουμε απλώς να ζούμε με τον ιό και να προσαρμόζουμε τις συνήθειές μας ώστε να επιτυγχάνεται η πρόληψη. Είναι περισσότερο να αντιληφθούμε πόσο επηρεάζει η κοινωνική ζωή, η τεχνολογία και η οικονομία, την ανάπτυξη των επιδημιών. Όταν ζούμε ο ένας πάνω στον άλλο μέσα σε πόλεις που μας εγκλωβίζουν, όταν η τροφή μας δεν ακολουθεί φυσικούς τρόπους, όταν η προστασία της ζωής μέσα από το σύστημα υγείας για παράδειγμα μπαίνει στο ζύγι του κόστους για τους κρατικούς προϋπολογισμούς, τότε θα συνεχίσουμε να έχουμε πρόβλημα ακόμα και με ηπιότερους ιούς και μικρόβια. Όπως είχαμε και πριν τον κορωνοϊό.

Η πανδημία έθεσε το οικολογικό ζήτημα ως κοινωνική προτεραιότητα και μας έμαθε ότι δεν ζούμε μόνοι μας στον πλανήτη και ό,τι συμβαίνει στην Ανατολή ηχεί και στη Δύση. Αυτή η γνώση πρέπει να γίνει η βάση για να αλλάξουμε. Πόσο μάλλον τώρα που βλέπουμε ότι ούτε η ειρήνη δεν είναι δεδομένη.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr