Χωρίς εναλλακτικές επιλογές έμεινε η χώρα μας, μόλις προέκυψε ζήτημα με τις ανατιμήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος. Και δεν είναι τόσο τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη διαμόρφωση των τιμών που κι εκεί τα περιθώρια παρεμβάσεων φαίνεται ότι είναι μικρά, με τον τρόπο που προσεγγίζει την αγορά ενέργειας η κυβέρνηση. Μέχρι να αποφασίσει η ΕΕ κοινές πολιτικές θα έχουν καταρρεύσει τα νοικοκυριά.

Είναι κυρίως, οι πολύ μικρές δυνατότητες που έχουμε για εξοικονόμηση ενέργειας και εναλλακτικές πηγές. Τα κτίρια ανά την επικράτεια δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστική οικονομία στην ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο το πόσο δημοφιλές είναι το πρόγραμμα «Εξοικονομώ», αφού οι ιδιοκτήτες ακινήτων ξέρουν πρώτοι από όλους τις ελλείψεις τους. Πλέον όμως, για να αναβαθμιστούν ενεργειακά τα κτίρια θα χρειαστούν πολλά χρόνια και μεγάλα κεφάλαια που δεν υπάρχουν σε τέτοιο βαθμό. Στα ελληνικά κτίρια ξοδεύουμε πολλά για να ζεσταθούμε λίγο, αυτή είναι η αλήθεια.

Όσο για τις πηγές, δεν μπορούμε να συζητάμε θεωρητικά τι θα γίνει αν κάποτε στο μέλλον, βρεθούν ορυκτά καύσιμα και πώς θα συνδράμουν. Αυτά λέγονται σχεδόν δύο δεκαετίες τώρα, την ώρα που χάνονταν πολύτιμος χρόνος για  πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας και «πράσινες» εναλλακτικές.. Η κυβέρνηση λέγεται ότι ανοίγει ξανά την υπόθεση ανεύρεσης φυσικού αερίου, αν και η πολιτική της τόσο καιρό θεωρούσε το φυσικό αέριο σαν «μεταβατικό» καύσιμο. Αλλάζουν όμως οι συνθήκες στην Ευρώπη και πολλά αναθεωρούνται.

Λείπει όμως, μία πραγματικά έντονη δραστηριοποίηση στη χώρα μας υπέρ μίας πολιτικής ενέργειας που να μην εξαντλεί τους φυσικούς πόρους και κατ΄ επέκταση να μην απαιτεί και μεγάλους οικονομικούς πόρους. Δεν είδαμε, ούτε βλέπουμε να υπάρχει θέρμη για ενεργειακές κοινότητες ή αυτοτροφοφδοτούμενα συστήματα (όπως η ενέργεια από απόβλητα κλπ), ούτε είδαμε πολιτικές που να μειώνουν την υπερβολική κατανάλωση. Η ενεργειακή πολιτική είναι ακόμα το να βάζουμε τις συσκευές στην πρίζα και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί πληρώνουμε τόσο.

Όταν άλλαξε η γεωγραφία

Τώρα έγινε της μόδας η Γεωγραφία. Παλιότερα ήταν περισσότερο για τους ειδικούς και τους χομπίστες της γεωπολιτικής που έβρισκαν κάπου μακριά τα προβλήματα που έφερνε η συμβίωση διαφορετικών λαών και η σύγκρουση συμφερόντων των κρατών, η οποία συνήθως προέκυπτε και γύρω από τις συνοριακές γραμμές.

Αυτό που άλλαξε είναι ότι εκείνο το «κάπου μακριά» ήρθε κοντά μας πια και μας αφορά. Τώρα βλέπουμε τους πρόσφυγες από την Ουκρανία στην πόρτα μας, από έναν πόλεμο μεταξύ δύο κρατών που το ένα εισβάλλει στο άλλο, κάτι που είχαμε να δούμε σε τέτοια κλίμακα από το ’40. Οπότε τώρα, ο χάρτης και η γεωγραφία αποκτούν άλλες διαστάσεις, αποκαλύπτοντας ότι πίσω από τις διάφορες γραμμές του κρύβονται τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά και οι μικρές ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.

Εκεί που καταγράφεται μια θάλασσα ή ένα ποτάμι, στην πράξη μαίνεται μία μάχη την οποία ούτε καν δεν μπορούμε να φανταστούμε μέσα από τα λίγα πλάνα στα δελτία ειδήσεων.

Είναι πρωτόγνωρο αυτό το κύμα βίας που ξέσπασε μετά την εισβολή της Ρωσίας, γιατί κάνει κάτι που δεν το είχαμε φανταστεί ίσως. Προσπαθεί να αλλάξει τον χάρτη όπως τον ξέραμε. Για αυτό και υπάρχει τέτοια αντίδραση στη Δύση, γιατί κανείς δεν πίστευε ότι θα ζούσε στον 21ο ευρωπαϊκό αιώνα τη βίαιη αλλαγή συνόρων εις βάρος μίας χώρας κι ενός λαού. Δεν μπορεί να γίνεται κάτι τέτοιο.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr