Στην απόφαση της παράτασης της χρονικής διάρκειας των συμβάσεων για τρεις μήνες καταλήγει η πολιτική ηγεσία του υπ. Υγείας για τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου στα νοσοκομεία…

Το είπε ο υπουργός Αθ. Πλεύρης στη Βουλή την Δευτέρα, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση, χωρίς να αφήσει περιθώρια παρερμηνειών…

Ή για να το πούμε λίγο ακριβέστερα, δεν άφησε περιθώρια ως προς τη χρονική διάρκεια της παράτασης των συμβάσεων…

Γιατί, η μεγάλη παρερμηνεία, που θα πρέπει να απαντηθεί, με οικονομικούς όρους όμως και στοιχεία και όχι με πολιτικούς ή ιδεολογικούς όρους, εξακολουθεί να υπάρχει και να αφορά στο περισσότερο ωφέλιμο και συμφέρον για το Δημόσιο…

Έχεις για παράδειγμα σήμερα στο ΠΓΝΙ 217 εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που κοστίζουν στο Δημόσιο, μαζί με τις εισφορές Χ ποσό…

Μπορεί ή πρέπει να είναι μοναδικό κριτήριο για το υπ. Υγείας και γενικότερα για κάθε Κυβέρνηση, το αν ο ιδιώτης ανάδοχος, θα κοστίζει λιγότερο για το Δημόσιο;

Ή πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν κι άλλα κριτήρια, όπως κοινωνικά;…

Και προφανώς δε μιλάμε για την περίπτωση, που ο ιδιώτης θα κοστίζει περισσότερο από τη μηνιαία δαπάνη που δίνει σήμερα το κράτος, αλλά για την αντίθετη…

Ας υποθέσουμε, ότι το μηνιαίο κόστος είναι 200.000 ευρώ με τους εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και με τον ιδιώτη ανάδοχο είναι 170.000 ευρώ…

Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο; Δεν πρέπει να δούμε με πόσους εργαζόμενους θα κάνει την ίδια δουλειά ο ιδιώτης, αλλά και με πόσα χρήματα θα αμείβονται;

Επίσης, από τους ήδη εργαζόμενους, πόσοι θα μείνουν άνεργοι;

Ποιο θα είναι το κόστος για το Δημόσιο για τα επιδόματα ανεργίας, που θα κληθεί να καταβάλλει για αυτούς; Δεν πρέπει να γίνει μία οικονομοτεχνική μελέτη για το κόστος και αντίστοιχα για το όφελος σε κάθε περίπτωση;

Και προφανώς, υπάρχουν και πολλές άλλες τέτοιες παράμετροι, για να μην πάμε σε ακόμη πιο βαθιά ανάλυση…

Για το τι έχει καταγραφεί γενικότερα με παρόμοιες συβάσεις στο παρελθόν, όχι μόνο στο ΕΣΥ, αλλά και σε άλλους τομείς του Δημοσίου, όπου δόθηκαν δουλειές σε ιδιώτες…

Γι’ αυτό επισημαίνουμε, ότι όποια κι αν είναι η τελική απόφαση – που φαίνεται βέβαια σήμερα σε ποια κατεύθυνση θα είναι – θα πρέπει να αιτιολογηθεί με στοιχεία και όχι με πολιτικούς όρους…

Και μιας και ανοίξαμε το θέμα για το υπ. Υγείας, καλό θα είναι να «μετρήσουν» πολύ προσεκτικά τις αποφάσεις τους και για τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και για το πρόστιμο των 100 ευρώ το μήνα, σε όσους πολίτες άνω των 65 ετών, δεν έχουν εμβολιαστεί…

Αυτά τα ζητήματα είναι ικανά από μόνα τους, με μία πιθανά κακή ή απρόσεκτη διαχείριση, να στείλουν λανθασμένα μηνύματα στην πλειονότητα των πολιτών και το αποτέλεσμα, όταν θα έρθουν τα δύσκολα και οι ώρες των αποφάσεων, να είναι το αντίθετο από το επιδιωκόμενο…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ