Ένα βασικό πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια στην πόλη είναι ότι έχουν συσσωρευτεί πολλά προβλήματα και ελλείψεις που πρέπει να καλυφθούν ώστε να μείνει χώρος και χρόνος για νέα έργα.

Αν παρακολουθήσουμε την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα με τις ανακοινώσεις μεγάλων έργων, θα δούμε ότι μιλάμε στο 80% των περιπτώσεων για το παρελθόν.

Θυμίζουμε, το έργο του περιμετρικού πεζοδρόμου της λίμνης που είναι ιστορία άνω της δεκαετίας, η ανάπλαση της πλατείας που έπρεπε να είχε προχωρήσει πριν από δύο χρόνια για να μην πούμε όταν έγινε το πάρκινγκ, το Πάρκο Πυρσινέλλα ή και η παραχώρηση του στρατοπέδου Βελισσαρίου. Πόσα χρόνια συζητάμε για τέτοια έργα και παρεμβάσεις ή για την ανάπτυξη οδικών αξόνων;

Το σημειώνουμε όχι για να υποτιμήσουμε τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα για την προώθηση τέτοιων παρεμβάσεων ούτε βέβαια την ανάπτυξη νέων έργων όπως το Κέντρο Τεχνολογίας.

Το αντίθετο, έχει μεγάλη σημασία να ενθαρρυνθούν όλες οι προσπάθειες που γίνονται στο πλαίσιο όμως ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού. Κι είναι που ξεπηδάει το πρόβλημα. Μέχρι να ολοκληρωθεί ένα μέρος του σχεδιασμού, χρειάζεται να προχωρήσει κι ένα άλλο που έχει μείνει πίσω. Ολοκληρωμένος σχεδιασμός είναι εκείνος που προωθείται στο σύνολό του και μέσα σε στενά χρονικά πλαίσια ώστε να φαίνονται και τα αποτελέσματα.

Δεν θα λησμονήσουμε παράγοντες ανάσχεσης που είναι βέβαια η έλλειψη πόρων από το κεντρικό κράτος ή η μεγάλη οικονομική κρίση. Αν δεν μπορεί η πατρίδα, δεν θα μπορούν και οι πόλεις της.

Όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία για τα πάντα. Γιατί καθυστερεί για παράδειγμα τόσο, η υλοποίηση του προγράμματος «Αντ. Τρίτσης» φέρνοντας σε δύσκολη θέση το σύνολο σχεδόν των δήμων;

Τέλος, όσο δεν προχωρά πλήρως ο σχεδιασμός μένουν πίσω, αναστέλλονται και οι πρωτοβουλίες, τα νέα σχέδια για τη μελλοντική ανάπτυξη της πόλης. Αν χρειάζεται 20 χρόνια πχ για να φτιάξεις έναν πεζόδρομο στη λίμνη, τότε μάλλον θα περιμένεις και πολύ περισσότερο για την καινοτομία και την βιώσιμη ανάπτυξη που ήδη βιώνουν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές πόλεις.

Σημειώσεις υπενθύμισης

Με τις σημειώσεις έχω ένα άλλο σύστημα πια. Σημειώνω εκκρεμότητες και σκέψεις και υπενθυμίσεις και σχόλια σε μικρά χαρτιά, σαν κάρτες που τις αφήνω στα σημεία που βρίσκομαι κάθε μέρα. Άλλωστε πλέον δεν κινούμαι παρά σε ελάχιστα σημεία. Γραφείο στο σπίτι, γραφείο στη δουλειά, αυτός είναι ο κύκλος εργασίας σε καιρούς πανδημίας.

Χρόνιο το πρόβλημα πώς να θυμάσαι ό,τι χρειάζεσαι και πώς να συγκρατήσεις κάτι που συνάντησες σε μία στιγμή και ίσως να το χρειαστείς στο μέλλον. Ημερολόγια και σημειωματάρια στον υπολογιστή, υπενθυμίσεις και σημειώσεις στο κινητά, αυτοκόλλητα στην οθόνη του υπολογιστή, χρησιμοποιώ τα πάντα. Αλλά μάλλον τίποτα δεν πιάνει από μόνο του.

Ίσως να είναι και οι πολλές έγνοιες κάθε μέρα ή και η απώθησή τους, ειδικά τώρα στην εποχή της δυσαρέσκειας και της ανασφάλειας που ζούμε. Κάθε μέρα, ξεκινάει μία νέα ημέρα η οποία συνήθως υπαγορεύει και νέες προτεραιότητες και υποχρεώσεις.

Για να δούμε πώς θα πάει κι αυτό με τις καρτέλες., Τις βλέπω να συσσωρεύονται δίπλα στον υπολογιστή. Κι έτσι όπως έχω ξεχάσει και να γράφω στο χέρι σε κανά μήνα δεν θα βγάζω και τα γράμματα.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr