Η παρέμβαση που ξεκινάει ο Δήμος Ιωαννιτών σε δρόμους του κέντρου με αρχή από την οδό Πυρσινέλλα, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Θα ακολουθήσουν αλλαγές και στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και την 28ης Οκτωβρίου καθώς και στον άξονα γύρω από το Άλσος που ενδείκνυται και για πολιτιστική σηματοδότηση αφού είναι μία ιστορική περιοχή της πόλης με αναφορές στον ευεργετισμό και σημαντικά κληροδοτήματα.

Ο μεγαλύτερος χώρος που δίνεται στους πεζούς και η μείωση των παρκαρισμένων οχημάτων, η οποία πρέπει να ενισχυθεί προφανώς και από το άνοιγμα νέων πάρκινγκ, μπορούν να δώσουν μία διαφορετική εικόνα στο κέντρο. Μαζί με την ανάπλαση της πλατείας μπορούν να δημιουργήσουν μία πραγματικά νέα συνθήκη.

Το κέντρο των Ιωαννίνων παρά τις σημαντικές αλλαγές που επέφεραν οι πεζόδρομοι, παραμένει «παλιό». Στηρίζεται στην παρωχημένη αντίληψη ότι πρέπει να δίνει χώρο μόνο στην κυκλοφοριακή κίνηση των αυτοκινήτων. Το κέντρο μίας πόλης όμως, δίνει χώρο πια στην αγορά, την ψυχαγωγία, τον πολιτισμό τον τουρισμό. Προσθέτει αξία στην πόλη και δεν λειτουργεί απλώς σαν χώρος διευθέτησης. Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο χρειάζονται μελέτες, ολοκληρωμένες παρεμβάσεις και όχι αποσπασματικά έργα και επενδύσεις.

Το πραγματικά δύσκολο όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη είναι οι ολοκληρωμένες παρεμβάσεις., Καλές ιδέες υπάρχουν πάντα και πάντα γίνονται έργα. Δεν γίνονται όλα μαζί όμως και δεν εξυπηρετούν ταυτόχρονα έναν στρατηγικό στόχο. Οπότε περνάνε τα χρόνια και συνήθως πρέπει να επιστρέψεις για να επαναδημουργήσεις κάτι νέο.

Απαιτεί όμως και νέες αντιλήψεις, Η βιώσιμη κινητικότητα σημαίνει περισσότερος χώρος στον πεζό, στο ποδήλατο, στους ανθρώπους με αναπηρίες. Η προσβάσιμη σε όλους πόλη, που δεν παράγει ρύπους, που προωθεί την ποιότητα ζωής και την ευημερία, είναι η πόλη του μέλλοντος που πρέπει όμως να γίνει… σε παρόντα χρόνο.

Διπλές εικόνες

Είναι σαν μία διπλή εικόνα. Κλεισμένοι μέσα στο σπίτι μας και το πολύ πολύ στη μετακίνηση σπίτι-δουλειά- σπίτι, φτάνουμε σε ένα σημείο της πόλης και βλέπουμε εκατοντάδες κόσμο να πίνει πχ καφέ έξω. Μέσα σε λίγα χιλιόμετρα η πόλη είναι και κλεισμένη και ανοιχτή. Και δεν είναι παράλογο, αλλά εύλογο, γιατί αυτή είναι η κατάσταση. Κάνουμε τα εμβόλιά μας, παίρνουμε τα μέτρα, αλλά πρέπει να δούμε και έναν άνθρωπο από κοντά για να μη σκάσουμε από τη μοναξιά και την απομόνωση.

Και ίσως τελικά αυτή να είναι και μία εικόνα από το μέλλον έστω το κοντινό. Αυτοί οι διχασμοί, οι διπλές εικόνες θα συνεχιστούν ακόμα και όταν αναχαιτισθεί η πανδημία. Είτε γιατί θα συνεχίσουμε να φοβόμαστε, είτε γιατί θα έχουμε συνηθίσει στον σημερινό τρόπο ζωής. Και δεν είναι θέμα αν κάνουμε καλώς ή κακώς, αλλά μία πραγματικότητα που θα κληθούμε να διαχειριστούμε.

Άλλωστε ήδη οι επιλογές μας στηρίζονται και στην ανάληψη ενός ρίσκου. Παίρνουμε όλες τις προφυλάξεις αλλά δεν ξέρουμε κι αν από ατυχία πέσουμε πάνω στον ιό. Και η ζωή πρέπει να συνεχιστεί με αγώνα και προσπάθεια καθημερινή.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr