Από παντού ακούς τη λέξη «τεστ». Έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή μας που μοιάζει με κανονικότητα, σαν να ήμασταν από παλιά σε αυτήν την κατάσταση. Πας απλώς και κάνεις ένα τεστ για να δεις τι γίνεται με την πανδημία Ή τέλος πάντων αυτό κάνουν οι υπεύθυνοι πολίτες που τηρούν τα μέτρα και τις οδηγίες και έχουν κατανοήσει το πνεύμα των πολιτικών που εφαρμόζονται ένα μέρος των οποίων αφορά και την προσπάθεια διακοπής του κύκλου μετάδοσης.

Κι αυτό πια με τα αυξημένα τεστ, δείχνει και μία μείζονα αλλαγή αντίληψης που έχει συμβεί για την πανδημία. Δεν είναι ότι δεν μας τρομάζει ως νόσος, είναι όμως πιο γειωμένη η προσέγγιση που έχουμε. Δεν τον δαιμονοποιούμε πια τον κορωνοϊό, δεν ψάχνουμε να βρούμε τους «κακούς» που τον διαδίδουν. Κι έχει αποφασίσει πολύς κόσμος πια, ότι θα τον αντιμετωπίσει με κάθε όπλο που μπορεί να βρει. Με τα τεστ ώστε να μην τον μεταδώσει, με τα εμβόλια για να εμποδίσει τη νόσηση, με τα καθημερινά μέτρα για να μη λυγίσει η κοινωνική και οικονομική ζωή.

Με τα εμβόλια βέβαια δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα ακόμα. Για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας παραμένουν «δαιμονοποιημένα». Ενώ έχουμε αποδεχτεί τον ρόλο που παίζουν τόσο σημαντικά φάρμακα από τα αντιβιοτικά ως τις χημειοθεραπείες, ενώ ζητάμε από την επιστήμη ακόμα και πειραματικές θεραπείες για την αντιμετώπιση σπάνιων νοσημάτων, με την πανδημία υπήρξε μία μαζική αντίδραση που δεν την είχαμε δει στους καιρούς μας. Και επειδή τελικά είναι ζήτημα νοοτροπίας και αντιλήψεων, είναι και δύσκολο ίσως να αυξηθούν από ένα σημείο και πέρα οι εμβολιασμοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχιστούν και να γίνουν ακόμα πιο ουσιαστικές οι καμπάνιες για τα εμβόλια.

Δύο χρόνια πάντως μετά την έναρξη της πανδημίας έχουμε περισσότερα όπλα στα χέρια μας και πολύ περισσότερα επιστημονικά στοιχεία διαθέσιμα. Ο ιός φαίνεται ότι δεν θα εξαφανιστεί με τη μία. Μπορούμε όμως πια να του επιτεθούμε εμείς και στο τέλος να τον κερδίσουμε.

Οι ειδήσεις δεν πρέπει να ακολουθούν

Τώρα με τις γιορτές είδα λίγο περισσότερο τηλεόραση. Είδα και πολλά δελτία ειδήσεων. Αυτή τη φορά δεν μου έκανε εντύπωση αυτή η τρομολαγνεία με την οποία αντιμετωπιζόταν πέρυσι και επί πολλούς μήνες, η πανδημία. Έπεσε αυτή η μεγάλη ένταση με την οποία παρουσιαζόταν ο κορωνοϊός. Προφανώς γιατί και το κοινό ξέρει πολύ περισσότερα από όσα ένα χρόνο πριν.

Αυτό που τώρα είδα να συμβαίνει είναι ότι αφενός οι περισσότερες ειδήσεις για την πανδημία μοιάζουν από κανάλι σε κανάλι και αφετέρου ότι δεν διαφοροποιούνται από τις κυρίαρχες αναγνώσεις και ειδικά τη θεματολογία που θέτει η κυβέρνηση κάθε φορά.

Δεν λέω ότι πρέπει οι ειδήσεις να είναι «αντιπολιτευόμενες» ή να έχουν πολιτική χροιά, αν και δεν θα πείραζε και αυτό. Περισσότερο είναι ότι προσπαθούν να παρουσιάσουν και να εξηγήσουν μία ατζέντα που έχουν ήδη θέσει οι κυβερνητικοί παράγοντες ή οι επιτροπές των ειδικών. Αυτό όμως θα μπορούσε και μόνος του ο πολίτης να το παρακολουθεί αφού πλέον υπάρχει πρόσβαση κατευθείαν στον επίσημο λόγο. Πλέον τα ΜΜΕ πρέπει να θέτουν τα δικά τους ερωτήματα και να διαμορφώνουν τα δικά τους θέματα ώστε να είναι γερά ενημερωμένο το κοινό τους και όχι να περιορίζονται απλώς σε μία εκλαΐκευση του επίσημου λόγου. Τα ΜΜΕ πρέπει να βρίσκονται μπροστά και όχι να ακολουθούν.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr