Μετά τις δημαιρεσίες στον δήμο Ιωαννιτών, όπως και την αντίστοιχη διαδικασία στο περιφερειακό συμβούλιο, ακολούθησε ο ορισμός των αντιδημάρχων Ιωαννίνων…

Δώδεκα στον αριθμό και ζωή να ’χουν οι άνθρωποι, να είναι καλά, υγιείς, δυνατοί και τυχεροί και να προσφέρουν ό,τι μπορεί ο καθένας…

Απλώς, η απόφαση να χρίσουμε αντιδημάρχους, όσους περισσότερους μπορούμε, όσους μας επιτρέπει η νομοθεσία δηλαδή, κάπου δε μας κάθεται καλά…

Και αυτό το ξεχωρίζουμε για να είμαστε απόλυτα σαφείς από την αρχή, με το αν παίρνουν ή όχι, αντιμισθία…

Οι επιλογές ενός εκάστου δημάρχου ή περιφερειάρχη για τους αντιδημάρχους ή τους αντιπεριφερειάρχες αντίστοιχα, κάτι (πρέπει να) σηματοδοτούν…

Και σε ουσιαστικό επίπεδο, αλλά και σε συμβολικό… Το να έχουμε στον δήμο Ιωαννιτών 12 αντιδημάρχους, μας ξενίζει από τη μία πλευρά και μας φαίνεται από την άλλη, ότι αποδυναμώνει και τον ίδιο τον συμβολισμό και την ουσία…

Δε θέλουμε σε αυτή τη φάση να πούμε κάτι περισσότερο, γιατί θεωρούμε, ότι από τις πράξεις τους κρίνονται και κρινόμαστε όλοι…

Αλλά, μη φτάσουμε σε σημείο να θεωρούμε, ότι το αξίωμα του αντιδημάρχου είναι απλώς ένας τίτλος τιμής… Κάπου υπάρχει και η ουσία…

Όπως γράφαμε στη στήλη του Σαββάτου, ενόψει της επιστροφής των μαθητών στα σχολεία, έτσι διαπιστώσαμε, ότι η ίδια η στάση των γονέων και των μαθητών αποδοκίμασε όλους εκείνους, που ήταν απέναντι στην επαναλειτουργία…

Στους 15 γονείς και κηδεμόνες που ρωτήσαμε χθες το πρωί έξω από το συγκρότημα της Ακαδημίας, αν συμφωνούν, ή διαφωνούν με το άνοιγμα των σχολείων, οι απαντήσεις ήταν ξεκάθαρες…

Στη συντριπτική πλειονότητα τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ, με την επίκληση της τήρησης των μέτρων και κυρίως του συνεχούς αυτοελέγχου, ένας μας είπε, ότι θα έπρεπε να ανοίξουν τα σχολεία μία εβδομάδα μετά και μία μητέρα, μας είπε, ότι αισθάνεται πολύ ανήσυχη και ότι δε θα έπρεπε να ανοίξουν ακόμη τα σχολεία…

Κρίνουμε, πως μετά από δύο «γεμάτα» πια χρόνια πανδημίας, έχοντας περάσει από το λούκι της τηλεκπαίδευσης, έχουμε καταλάβει πλέον κι εμείς οι μεγαλύτεροι και τα παιδιά, ότι το μοντέλο αυτό δεν είναι και το πλέον πρόσφορο και αποδοτικό…

Εντάξει ήταν, το χαρήκαμε στο πρώτο κύμα, που έμειναν τα παιδιά στο σπίτι, που έχασαν αρκετές ώρες και ημέρες μαθημάτων, που επέστρεψαν χαρούμενα στο σχολείο μετά από ενάμιση μήνα, το ξανάκαναν τα περσινά Χριστούγεννα, όμως κάπου κατάλαβαν και τα παιδιά, ότι η ζωή είναι εκεί έξω…

Και ας κατσούφιασαν ή γκρίνιαξαν χθες, που ξύπνησαν νωρίς το πρωί και έφτασαν με τα… μούτρα κατεβασμένα ως το πάτωμα, στις τάξεις τους.

Και αναφορικά με τον αριθμό των κρουσμάτων επίσης, να πούμε, ότι πανελλαδικά είναι απολύτως πλασματικός, καθώς τα κρούσματα αυτά δεν προέκυψαν την Κυριακή ή μόνο την Κυριακή από τα self tests…

Αλλά, είναι και μερικές χιλιάδες κρούσματα σε παιδιά, που βρέθηκαν θετικά από τα μέσα της περασμένης εβδομάδας και αναπόφευκτα δηλώθηκαν και στο edupass, για να δικαιολογηθεί η απουσία τους…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ