Πέρυσι τέτοιον καιρό το κλίμα ήταν πολύ βαρύ. Μας είχαν προειδοποιήσει ότι «έρχεται δύσκολος χειμώνας» και νιώθαμε ότι πορευόμαστε απροστάτευτοι μέσα στην πανδημία Το πώς πέρασε εκείνος ο χειμώνας, το ξέρει ο καθένας μας και η καθεμιά. Γιατί όλες αυτές οι προσαρμογές που χρειάστηκε να κάνουμε, η απομόνωση, οι απαγορεύσεις, επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βιώθηκαν βαριά και με συνέπειες από τους ανθρώπους. Το πιστοποιούν πια και οι μελέτες που βγαίνουν στη δημοσιότητα.

Φέτος, είμαστε πάλι στο ίδιο σημείο. Μας προειδοποιούν ξανά για έναν «δύσκολο χειμώνα» και βλέπουμε την καθημερινή τροπή που παίρνει ο αριθμός των κρουσμάτων. Ναι, υπάρχει μία κρίσιμη διαφορά σε σχέση με πέρυσι: Ο εμβολιασμός. Τόσο οι στατιστικές νοσηλείας, όσο και οι μελέτες, αλλά και η εμπειρία δείχνει ότι οι εμβολιασμένοι αντιμετωπίζουν καλύτερα τη νόσο και δεν κινδυνεύουν στον ίδιο βαθμό με τους μη εμβολιασμένους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κορωνοϊός δεν είναι επικίνδυνος για όλους.

Το πρόβλημα φέτος είναι ότι υπάρχουν πια εμφανείς επιπτώσεις από την πανδημία. Το βλέπουμε με την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις πόσο έχει ανέβει το κόστος της καθημερινότητας. Κλάδοι της αγοράς επίσης έχουν πληγεί και δεν αναμένεται να ανακάμψουν τους επόμενους μήνες κάτι που δημιουργεί «μαύρες» ζώνες στην οικονομία. Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι και πόσο έχουν επιβαρυνθεί τα νοικοκυριά.

Για να μην πάμε και στις προοπτικές των επιπτώσεων που είναι τα προβλήματα στην εκπαίδευση, οι ασθένειες πλην του κορωνοϊού που δεν αντιμετωπίζονται, η προβληματική συνολικά κοινωνικοποίηση και οι δυσλειτουργίες στην πόλη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η αδυναμία αναχαίτισης της πανδημίας όπως έχει συμβεί σε άλλα κράτη, δεν θα οδηγήσει μόνο στην απόγνωση, αλλά και σε ένα κύμα βαθιάς δυσαρέσκειας προς την πολιτική και την επιστήμη. Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει μία αποτυχημένη χώρα απογοητευμένων ανθρώπων. Ας ελπίσουμε ότι σε ένα μήνα δεν θα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος.

Εκρήξεις και αντιφάσεις μετά το «τελευταίο μίλι»

Εκείνο το «τελευταίο μίλι» που έλεγαν από την κυβέρνηση την άνοιξη, κανείς δεν το πίστευε βέβαια αυτολεξεί. Όμως δημιουργούσε ένα κλίμα, μια προσδοκία. Έλεγες θα κάνω το εμβόλιο, θα ανοίξουν για όλους οι πλατφόρμες και θα αλλάξει το κλίμα. Και δεν είναι ότι δεν άλλαξε τελικά, γιατί ήρθε η παραλλαγή Δ και μας άλλαξε τα φώτα γενικώς. Είναι που νιώθαμε ότι φτάσαμε ως το τέλος, αλλά το τέλος δεν ήρθε ποτέ.

Αυτό το αίσθημα ότι έκανες το καθήκον σου με το εμβόλιο, ότι είσαι και προστατευμένος άρα μπορείς να χαλαρώσεις, αλλά τελικά δεν είσαι, είσαι ευάλωτος κι εσύ και όλος ο κόσμος.

Μία αίσθηση ανακούφισης που μέσα σε ελάχιστο χρόνο έγινε κατάσταση επαγρύπνησης και ανασφάλεια. Εκρηκτικό μίγμα.

Γιατί η επιστροφή στην κανονικότητα δεν είναι απλώς να κάνεις ό,τι έκανες και πριν, αλλά να το κάνεις μέσα σε ένα πλαίσιο που να μπορείς να το ελέγξεις σε ένα βαθμό, με ασφάλεια έστω και ανεκτή υπό προϋποθέσεις. Αν καλείσαι να δρας όπως το 2019, αλλά χωρίς και τις ίδιες συνθήκες, τότε η ένταση ανεβαίνει και η κατάσταση γίνεται χειρότερη από εκείνην με τον φόβο να μην κολλήσεις.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr