Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα έργα στην πόλη είναι καλοδεχούμενα. Ποιος μπορεί να πει όχι σε ένα έργο ανάπλασης, μία νέα εγκατάσταση, μία νέα παρέμβαση που στηρίζει την ποιότητα ζωής των πολιτών. Από τον Δήμο ανακοινώθηκαν δύο νέα έργα με βάρος στον αθλητισμό στα Καρδαμίτσια και το Πέραμα.

Ειδικά για τα Καρδαμίτσια, αφορούν έναν χώρο που είναι κενός και επί χρόνια ανέμενε την αναβάθμισή τους.

Συνήθως αφιερώνουμε πολύ χρόνο στη συζήτηση για τα έργα, τις αρχικές ιδέες και τον τρόπο που μπορούν να υλοποιηθούν. Στην πράξη όμως, τα περιθώρια δεν είναι πολλά και το πλαίσιο υλοποίησής τους το θέτει το χρηματοδοτικό πρόγραμμα, το οποίο είναι κυρίως το ΕΣΠΑ. Υπάρχουν και επιμέρους προγράμματα όπως αυτά του κράτους για τους δήμους ή άλλα πιο ειδικά από συγκεκριμένα υπουργεία όπως για το περιβάλλον.

Η βάση όμως της συζήτησης δεν θα πρέπει να είναι μόνο πώς θα ενταχθεί ένα έργο σε ένα πρόγραμμα και πώς θα υλοποιηθεί. Αυτό εκφράζει συνήθως την αγωνία των δήμων να κάνουν έργα, ελλείψει δικών τους πόρων, συνήθως όμως οδηγεί και σε ένα ανταγωνισμό των δημοτικών αρχών να απορροφήσουν πόρους και να επιδείξουν πολιτικά έργο. Δεν είναι κακό, δεν είναι όμως και πάντα δημιουργικό ή γειωμένο στις τοπικές ανάγκες.

Και μία σημαντική ανάγκη που μερικές φορές την παραβλέπουμε είναι ο εκσυγχρονισμός της πόλης. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι η πόλη παλιώνει. Οι υποδομές της, τα υλικά, ακόμα και η λειτουργικότητα των έργων ξεπερνούνται από το χρόνο. Μία ανάπλαση σε μία γειτονιά είναι καλή και χρήσιμη πριν από μία δεκαετία, αλλά σε αυτά τα δέκα χρόνια μπορεί να έχουν παρουσιαστεί νέες ανάγκες και νέα υλικά που είναι απαραίτητα για το σύγχρονο τρόπο ζωής.

Από αυτή τη σκοπιά, οι μεγάλες πόλεις χρειάζονται ένα παρατηρητήριο για την κατάσταση της πόλης και ένα διαρκές συντονιστικό για τον προγραμματισμό των νέων έργων. Δομές και δράσεις που λείπουν από τους δήμους και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από τις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων.

Χρειαζόμαστε τα επαγγελματικά ΜΜΕ

Επειδή μιλάμε για ΜΜΕ ξανά και ξανά, αλλά ποτέ δεν ξεκινάμε από την αρχή και τα βασικά, αν μπορούν τα κόμματα να κάνουν κάτι απλό: Ας βρουν και ας δημοσιοποιήσουν τη λίστα των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης που παίρνουν δημόσιο χρήμα (διαφημίσεις κλπ) από ένα εύρυ φάσμα φορέων και να τα αντιστοιχήσουν με ένα όνομα ιδιοκτήτη και μία διεύθυνση των γραφείων.

Στη συνέχεια ας κάνουν το ίδιο τα κόμματα, οι δήμοι, οι περιφέρειες, οι σύλλογοι για κάτι ακόμα πιο απλό, που δεν εμπεριέχει καν διαφήμιση. Ας ελέγξουν τη λίστα αποστολής των ανακοινώσεών τους σε ιστοσελίδες κλπ και να βρουν αν έχουν πλήρη στοιχεία ιδιοκτήτη, δημοσιογράφων, διεύθυνση και πού τέλος πάντων στέλνουν αυτά τα δελτία. Μα δεν τα έχουν θα πει κάποιος; Μπορεί. Αλλά μπορεί και όχι…

Γιατί έχει σημασία κάτι τέτοιο; Όχι για να κοπεί η φωνή ενός μπλόγκερ για παράδειγμα, γιατί το διαδίκτυο πρέπει να επιτρέπει την ελευθερία της έκφρασης. Αλλά γιατί όταν μιλάμε για ΜΜΕ και πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ΜΜΕ που ενισχύονται με δημόσιες επιδοτήσεις όπως γίνεται άλλωστε για όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους, πρέπει να μιλάμε πέρα από τη διαφάνεια και για επαγγελματισμό. ΜΜΕ σημαίνει επαγγελματική ενημέρωση. Αυτό πρέπει να μπορεί να το εγγυηθεί μία δημοκρατική κοινωνία.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr