Σίγουρα, δεν είμαστε από εκείνους που μπορούν να γράψουν, για την προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη στη μουσική και τον πολιτισμό γενικότερα…

Υπάρχουν άλλοι, πολύ βαθύτεροι γνώστες του αντικειμένου αυτού, επομένως το μόνο στο οποίο εμείς θα αρκεστούμε, είναι να γράψουμε πως αισθανόμαστε τυχεροί που τον προλάβαμε εν ζωή…

Και δεν τον μάθαμε μόνο μέσα από τα τραγούδια και τις μελωδίες του, αλλά και μέσα από τις παρεμβάσεις του για μία σειρά ζητημάτων επικαιρότητας, ανεξάρτητα από το εάν συμφωνούσαμε ή διαφωνούσαμε μαζί του…

Αν υπήρχε κάτι που μας εντυπωσίαζε τα τελευταία χρόνια, έχοντας ξεπεράσει πια τα 90 του χρόνια, ήταν αυτή ακριβώς η πνευματική του διαύγεια που τον βοηθούσε να κρίνει, να αναλύει και να τοποθετείται επί επίκαιρων – και πολιτικών μεταξύ άλλων – ζητημάτων…

Ας έρθουμε στα περισσότερο τετριμμένα όμως, επίσης επίκαιρα με τα οποία δεν ασχοληθήκαμε λόγω της απουσίας μας τις προηγούμενες ημέρες και τα βρήκαμε μπροστά μας…

Όπως η εφαρμογή της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών και οι αναστολές εργασίας οι οποίες επιδόθηκαν στους υγειονομικούς…

Ούτε χαιρόμαστε, ούτε λυπόμαστε όμως, με την απόφαση επί της ουσίας της, γιατί κατά τον άποψή μας, το μείζον δεν είναι αυτό που επιχειρούν να δείξουν όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, ότι η κυβέρνηση θέλει να περάσει το νέο δόγμα στο ΕΣΥ και βρήκε έναν εύσχημο τρόπο να απαλλαγεί από μερικές χιλιάδες εργαζόμενους…

Καλώντας ιδιώτες να αναλάβουν το έργο και τις αρμοδιότητές τους, για το διάστημα που αυτοί θα βρίσκονται σε αναστολή…

Και λέμε εμείς, ότι δεν ισχύει, γιατί αν ήθελε να το κάνει, θα έβρισκε άλλον τρόπο και δε θα έδινε τη δυνατότητα σε κάθε έναν από τους ανεμβολίαστους, να εμβολιαστούν και να της αφαιρέσουν κάθε πλεονέκτημα…

Ένας υγειονομικός, που δεν έχει εμβολιαστεί μέχρι σήμερα, να μας συγχωρείτε δηλαδή, αλλά δεν έχει εμβολιαστεί, όχι επειδή είναι αντίθετος στην υποχρεωτικότητα, αλλά επειδή είναι αντίθετος στον εμβολιασμό για όλους τους άλλους πιθανούς λόγους…

Ισχυρούς, υπαρκτούς ή και λιγότερο έως καθόλου… Αν ήθελε, θα είχε εμβολιαστεί πριν έρθει η υποχρεωτικότητα, η οποία λειτούργησε και ως «άλλοθι» για αυτούς…

Απλώς, το θέμα είναι, ότι μάλλον δεν περίμεναν και οι ίδιοι, ότι αυτό που εξήγγειλε η κυβέρνηση, για την αναστολή εργασίας και τη στέρηση μισθού, ότι θα υλοποιηθεί κιόλας…

Και έχουμε πάντα την απορία, συζητώντας – όπως και χθες, με κάποιους εκ των ανεμβολίαστων υγειονομικών, ποιο είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούν για το ότι βρίσκονται σε αναστολή, άρα και χωρίς μισθό, για όσο διάστημα οι ίδιοι επιλέξουν, μιλώντας στην οικογένειά τους, στα παιδιά τους…

Να μην την πάμε αλλού την συζήτηση, στις ευθύνες της κυβέρνησης – που είναι τεράστιες στο ότι θα μπορούσε να έχει ήδη ενισχύσει το ΕΣΥ ποικιλοτρόπως – αλλά επί του συγκεκριμένου…

Γιατί, πράγματι το θέμα της υποχρεωτικότητας μπορεί να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και για άλλες «υποχρεωτικότητες», κάποιες όμως απαραίτητες για εμάς… 

Για παράδειγμα είναι δυνατό να μην είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός των αστυνομικών οι οποίοι μάλιστα αντιδρούν, επειδή όταν πηγαίνουν για έλεγχο στην εστίαση, τους ζητούν οι επαγγελματίες να επιδείξουν το δικό τους πιστοποιητικό, για να μπουν στο κατάστημα και να κάνουν τον έλεγχο;

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ