Ένα μέρος του βίου του Μίκη Θεοδωράκη, από τα πρώιμα παιδικά του χρόνια, περνάει και από τα Γιάννενα. Κι αυτό λόγω του πατέρα του Γεώργιου Θεοδωράκη που υπηρέτησε στη Γενική Διοίκηση Ηπείρου στις αρχές του ’30.

Ο Γεώργιος Θεοδωράκης γεννήθηκε στον Γαλατά Χανίων το 1895 και πέθανε στην Αθήνα το 1977.

Σπούδασε στη Νομική Αθηνών και στη συνέχεια με διορισμό στο υπουργείο Εσωτερικών διορίστηκε σε κρατικές θέσεις στην ελληνική επαρχία, όπως στη Νομαρχία της Χίου, στη Μυτιλήνη, τη Σύρο κ.α

Την περίοδο 1930-1933 αναλαμβάνει Αναπληρωτής Γενικός Διοικητής Ηπείρου με έδρα τα Γιάννενα στα οποία εγκαθίσταται με την οικογένειά του. Είχε παντρευτεί την Ασπασία-Μαργαρίτα Πουλάκη που καταγόταν από τη Μικρά Ασία και είχαν δύο γιους τον Μίκη (Μιχαήλ) γεννημένο το 1925 στη Χίο και τον Γιάννη, δημοσιογράφο, ποιητή και στιχουργό μερικών πολύ ωραίων τραγουδιών που μελοποίησε ο Μίκης και ο οποίος γεννήθηκε στα Γιάννενα (22/9/1932) και πέθανε στην Αθήνα το 1998.

Η σχέση όμως του Γεώργιου Θεοδωράκη με τα Γιάννενα, δεν ήταν μόνο αυτή. Ήδη το 1912, 17 χρονών εθελοντής στον Λόχο Κρητών Σπουδαστών συμμετέχει σε μάχες στο μέτωπο της Ηπείρου και τραυματίζεται στο Μπιζάνι. Ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνεντεύξεις του αργότερα θυμόταν ζωηρά τις διηγήσεις του πατέρα του από το Μπιζάνι καθώς και τις επισκέψεις που έκαναν στον χώρο, ενώ θυμόταν και την επίσκεψη του Βενιζέλου στο σπίτι τους στα Γιάννενα, λόγω και της φιλίας του πατέρα του με τον μεγάλο πολιτικό. Σε άλλες του αναμνήσεις αναφέρεται στην καθημερινή ζωή στην πόλη.

Από τη θέση του στη Γενική Διοίκηση, στην οποία συχνά έχει κεντρικό ρόλο λόγω συνεχών αλλαγών στη θέση του Διοικητή, επιτελεί σημαντικό έργο στην αναπτυξιακή ανοικοδόμηση της Ηπείρου και ιδιαίτερα στη διάνοιξη επαρχιακών οδών που φέρνουν τη συγκοινωνία για πρώτη φορά σε πολλά χωριά της Ηπείρου.

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα οδικά έργα στο Ζαγόρι που συνάντησαν πολύ μεγάλη αποδοχή από τους κατοίκους όπως η Κοινοτική οδός Άνω Κάτω Πεδινών και Ελαφότοπου, τον Οκτώβριος 1932.

Τα εγκαίνια της διάνοιξης του δρόμου Λυκόστομο- Δίκορφο στις 28 Αυγούστου 1932 θα τύχουν μεγάλης δημοσιότητας και θα αποτελέσουν σημαντικό γεγονός όχι μόνο για τους Ζαγορίσιους (από εκεί και η φωτογραφία)

Για «μέγα αδίκημα» κάνει λόγο πρωτοσέλιδα ο Ηπειρωτικός Αγών για τη μετάθεση και αποχώρηση του Γ. Θεοδωράκη, στις 27 Ιουνίου 1933, μιλώντας για τη «θαυματουργό δράση» του στην Ήπειρο. Είχε ήδη δημοσιευθεί ότι μετατίθεται και γίνεται Νομάρχης Κεφαλληνίας (θα επιστρέψει στα Γιάννενα για κάποιους μήνες το 1936, πριν πάει στην Πάτρα).

Τρεις μέρες πριν δόθηκε και ένα γεύμα για την αποχώρησή του, στο οποίο παρεκάθησαν «ο κ. και η κ. Θεοδωράκη μετά του υιού των Μιχαήλ».

Δηλώσεις

Ο Δήμος Ιωαννιτών και ο Δήμαρχος Μωυσής Ελισάφ εκφράζουν την βαθιά τους θλίψη για το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, ενός μεγάλου Έλληνα.

«Ο Μίκης με το έργο και την παρουσία του σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή και ταξίδεψε την Ελλάδα σε κάθε γωνιά του κόσμου. Η απώλειά του αφήνει ένα τεράστιο κενό που πάντα θα προσπαθεί να γεμίσει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης.

Και στην οικουμένη που γέμισε με μουσικές του Μίκη πάντα θα χορεύει κάποιος Ζορμπάς με την ψυχή της Ρωμιοσύνης».

Η «Ενότητα Πολιτών Νέα Γιάννενα» με επικεφαλής τον Θωμά Μπέγκα αποχαιρετά τον Μ. Θεοδωράκη:

«Φτωχότερη είναι από σήμερα ολόκληρη η Ελλάδα καθώς έσβησε για πάντα η «ψυχή της Ρωμιοσύνης», ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ένας καλλιτέχνης που στα δυσκολότερα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας, έκανε την Ελλάδα και την αντίστασή της απέναντι στον απολυταρχισμό, ξακουστή στα πέρατα του κόσμου.

Ο Μίκης κατάφερε να γίνει ένας παγκόσμιος Έλληνας και η παρακαταθήκη που αφήνει σε όλους εμάς παραμένει αθάνατη, όπως το τεράστιο έργο του.

Για εμάς στην «Ενότητα Πολιτών Νέα Γιάννενα», η φράση του «στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, πεθαίνουν οι τύραννοι», παραμένει πυξίδα για τον τρόπο με τον οποίο συμμετέχουμε στα κοινά.

Τον ευχαριστούμε για όλα όσα προσέφερε στην Ελλάδα τους Έλληνες».

Η παράταξη Γιάννενα Πολίτες για την Ανατροπή με τον Λάζαρο Νάτση, αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Ας είμαστε ρεαλιστές σαν τον Μίκη, ας είμαστε παρόντες και δημιουργικοί, να είμαστε δίπλα σε αυτούς που έχουν ανάγκη και όχι σε αυτούς που κυβερνούν.

Να κάνουμε λάθη, λάθη μικρά αλλά και μεγάλα, που δεν διορθώνονται και ας ζητήσουμε συγνώμη προσευχόμενοι με στίχους του Ρίτσου, του Σεφέρη, του Ελύτη, τραγουδώντας τους μελωδικά όπως ο Μίκης τους έφερε κοντά μας και τους έκανε δικούς μας.

Ας είμαστε παρόντες και δημιουργικοί, στην ζωή, την μικρή την δική μας αλλά και στην Ζωή με κεφαλαίο.

Ας ακούμε την μουσική του Μ. Θεοδωράκη και ας μαθαίνουμε ότι οι «συνθέσεις» προκύπτουν μέσα από την ικανότητα διαλόγου των μουσικών οργάνων αλλά και του ποιητικού λόγου, όταν παρακάμπτουν το εγώ και συναντούν το εμείς.

Ευχαριστούμε τον μεγάλο αυτόν Έλληνα καλλιτέχνη με την διεθνή αναγνώριση για όσα πρόσφερε σε μας με το έργο και την ζωή του».

Φωτογραφία από το Λεύκωμα Ζαγορισίων Βίος – Έκδοση Ριζάρειου Ιδρύματος 2003. Στη λεζάντα αναφέρεται: Ο Μίκης Θεοδωράκης, μικρός μαθητής με τον πατέρα του, Δ/ντή της Νομαρχίας Ιωαννίνων, κατά τα εγκαίνια της οδού Λυκοστόμου – Στούπαινας – Δικόρφου, δεκαετία του 1930. (οικογ. αρχείο Στέφ. Τσιόδουλου).