Μόνο κακό δεν είναι, να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και τοποθετήσεις ειδικά μετά από έκτακτες καταστάσεις που οδηγούν σε εθνικές τραγωδίες….

Εθνική τραγωδία ήταν η Ηλεία το 2007, εθνική τραγωδία το Μάτι το 2018, εθνική τραγωδία η Εύβοια το 2021…

Στο ζύγι, κανείς δεν επιτρέπεται να βάζει νεκρούς… Ούτε όταν κυβερνά, ούτε όταν αντιπολιτεύεται…

Γιατί η συζήτηση έπειτα πηγαίνει σε άλλες κατευθύνσεις, όπως το να μετρήσουμε πόσες χιλιάδες στρέμματα δάσους χάθηκαν, πόσες κύριες κατοικίες, πόσες επιχειρήσεις και πόσα ζώα…

Ακούγοντας λοιπόν τον πρωθυπουργό στη χθεσινή συνέντευξη, μπορούμε να κάνουμε μερικές διαπιστώσεις…

Όχι σαν αυτές τις πολιτικάντικες του Αλ. Τσίπρα, που είπε χθες, ότι δεν αντιλαμβάνεται ο πρωθυπουργός την καταστροφή…

Ενώ ο ίδιος που είχε αντιληφθεί τι είχε γίνει στο Μάτι, έκανε τον ανήξερο και έπαιζε θέατρο με τους υπουργούς σε εκείνη τη σύσκεψη…

Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι υπάρχει μία προσπάθεια να πειστεί η κοινή γνώμη, ότι οι εντολές εκκένωσης είναι η εφαρμογή μίας πρωτοτυπίας τουλάχιστον για τη χώρα μας…

Αν η επιτυχία όμως αποτιμάται μόνο με τον αριθμό των θυμάτων, τότε δε μπορούμε να συζητήσουμε… Μεταξύ ενός νεκρού και ενός σπιτιού δεν τίθεται σύγκριση…

Ούτε όμως υπάρχει σύγκριση μεταξύ του ενός νεκρού και των 500 σπιτιών που κάηκαν, με τη ζυγαριά να γέρνει και πάλι στην προστασία της ανθρώπινης ζωής…

Αν όμως μιλάμε, όπως σωστά είπε ο πρωθυπουργός για σπίτια και επιχειρήσεις που σώθηκαν, θα πρέπει να μιλήσουμε και για εκείνους που τα έσωσαν…

Γιατί, αν εφαρμοζόταν οι εντολές εκκένωσης από τα χωριά, και είχαν εγκαταλείψει όλοι εκείνοι που έμειναν για να προστατέψουν τα σπίτια και τα χωριά τους, η καταστροφή θα ήταν σίγουρα πολύ μεγαλύτερη…

Την ώρα της μάχης λοιπόν – επειδή την έκφραση την πολυχρησιμοποιούν στην κυβέρνηση – ναι, δεν πυροβολούμε τους μαχητές, αλλά επίσης δεν υπάρχει καμία μάχη, χωρίς μαχητές…

Μόνοι τους είχαν μείνει τις κρίσιμες ώρες οι κάτοικοι σε πολλά χωριά, αποφασισμένοι να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να σώσουν τις περιουσίες τους και σε αυτούς ήρθαν επικουρικά κάποια στιγμή, οι δυνάμεις…

Αν ήταν πραγματικός πόλεμος, θα τους χαρακτηρίζαμε «ριψάσπιδες», εάν έφευγαν από το πεδίο της μάχης…

Είναι κρίμα κι άδικο λοιπόν να κάνουν ορισμένοι, ότι δεν τους είδαν ή ότι δεν έμαθαν…

Και δεν ήταν μόνο στην Εύβοια… Και στη Γορτυνία τα ίδια λένε οι πυρόπληκτοι και στην Ηλεία τα ίδια…

Και επειδή το υποψιαζόμαστε, ότι θα γίνουν πολλές «πατάτες» στην πορεία, να ευχηθούμε να δοθεί κάποια πειστική απάντηση στους ρητινοπαραγωγούς για το εργασιακό τους μέλλον στην Εύβοια, πέρα από το ότι θα φυτέψουμε φυλλοβόλα και βραδύκαυστα δένδρα… Να δώσουν απαντήσεις πως θα εξασφαλίσουν το εισόδημά τους οι άνθρωποι.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ