Το ενδιαφέρον μιας μερίδας της κοινής γνώμης προκάλεσε χτες η παραλληλία της ανακοίνωσης των κυβερνητικών μέτρων για τους πληγέντες και της συνέντευξης Τύπου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα. Συνηθισμένοι κάποιοι εκατέρωθεν στην εχθροπάθεια και στους λεγόμενους «υψηλούς τόνους» στην πολιτική αντιπαράθεση, δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι ανάλογο στις χτεσινές ανακοινώσεις. Αντίθετα, κάποια διέγνωσαν «συναίνεση» που άλλοι τη θεώρησαν «ύποπτη» λόγω μίας κάποιας κρυφής συμμαχίας του συστήματος ίσως και άλλοι θεμιτή.

ΑΣυνηθισμένες αυτές οι υπεραναγνώσεις της επικαιρότητας από μέσα ενημέρωσης και ομάδες πολιτών που εδώ και πολύ καιρό αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις μέσα από τα… μονοπρισματικά γυαλιά του «πολέμου». Όταν βλέπεις παντού πολέμους, πώς να δεις την ανάγκη που έχει ο κόσμος για ηρεμία. Κι αν ίσως υπάρχει κάποια πολιτική ανάλυση στα της Τρίτης είναι ότι προφανώς και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επέλεγε να σηκώσει τους τόνους για να μετατραπεί ο ίδιος σε «θέμα της ημέρας» και να δεχθεί τα βέλη της κυβέρνησης, όταν είναι μπροστά μας ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως οι καταστροφές από τις φωτιές. Κι ακριβώς για αυτό, οι λογικοί πολίτες που είναι και οι περισσότεροι, παρέμειναν στο περιεχόμενο των προτάσεων κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Και το ζήτημα δεν είναι να υπάρξει κάποιο είδος επίπλαστης ηρεμίας και ευγένειας, αν και ποτέ δεν κάνει κακό η ευγένεια. Το ζήτημα είναι να κατανοηθεί ότι στις δύσκολες ώρες ενός τόπου, αλλά και όχι μόνο σε αυτές, η αντιμετώπιση μιας κρίσης εμπεριέχει πολύ συχνά και λύσεις που προέρχονται από το αποθετήριο της κοινής λογικής. Μπορεί οι πολιτικές επιλογές που γίνονται να είναι αποτέλεσμα κεντρικών ιδεολογικών αντιλήψεων και προφανώς τίποτα δεν είναι ουδέτερο και απομονωμένο από διλήμματα και επιλεξιμότητες, όμως υπάρχει και ένα όριο. Και είναι το όριο των βασικών συμφωνιών για την επιβίωση ενός τόπου και μίας κοινωνίας. Αυτό το μήνυμα μας στέλνει άλλωστε η κλιματική κρίση. Το πόσα εναέρια μέσα θα έχουμε, ποιο θα είναι το σχέδιο της Πυροσβεστικής ή πώς εξασφαλίζονται πόροι και διευθετούνται αρμοδιότητες δεν είναι και κανά θέμα ιδεολογικού ή δογματικού πολέμου. Για αυτό και είναι  ώρα να καθήσουν και να βρουν λύσεις κυβέρνηση και αντιπολίτευση. 

Προοδεύει το σύστημα υγείας

Στο νοσοκομείο χτες για ένα απλό έλεγχο συγγενικού προσώπου οπότε δεν υπήρχε το άγχος του επείγοντος και υπήρχε χρόνος για παρατήρηση. Το πιο απλό που έχει κατακτηθεί σε έναν βαθμό είναι η κεντρική διαχείριση. Η ψηφιοποίηση επιτρέπει να δηλώσεις την παρουσία σου στη γραμματεία και στη συνέχεια να κατευθυνθείς στα ιατρεία ξέροντας ότι ο γιατρός θα δει αυτόματα στον υπολογιστή του τις εξετάσεις και την υπόθεσή σου.

Ακούγεται κάτι απλό αλλά όσοι θυμούνται τι γινόταν ως και πριν από λίγα χρόνια που ήσουν ζαλωμένος με χαρτιά, ακτινογραφίες και μπουκαλάκια και χτύπαγες κλειστές πόρτες, καταλαβαίνεις πια τη διαφορά. Κι ακόμα δεν έχει προχωρήσει πλήρως η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών και ο ατομικός φάκελος του ασθενούς.

Είναι φανερό ότι η λύση είναι η πλήρης μηχανοργάνωση του συστήματος υγείας. Με το κινητό του θα κάνει τα πάντα ο πολίτης και ο γιατρός θα έχει εικόνα από παντού στον υπολογιστή.

Τι άλλο είδα. Ότι μία αλλαγή σε πληγή που έπρεπε να γίνεται στο δημοτικό ιατρείο της γειτονιάς μας, πρέπει να επανέλθεις στο νοσοκομείο. Τα νοσοκομεία χρειάζονται για τα μεγάλα ζητήματα. Πρέπει να φτιάξουμε κάποτε και ένα πρωτοβάθμιο σύστημα που να μας λύνει τα μικρότερα και να είναι δίπλα στις ανάγκες του πολίτη. 

Υπάρχουν προφανώς κι άλλα προβλήματα στο σύστημα Υγείας. Αλλά θέλει και θετικό βλέμμα για να τα προσεγγίσεις,

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr