Απειλητικό ακούστηκε χτες το σχέδιο για μετακινήσεις από νομό σε νομό ακόμα και με λεωφορείο για τους ανεμβολίαστους, μετά από την επίδειξη κανονικού τεστ και όχι self test. Μόνο το κόστος να σκεφτεί κανείς ή την ταλαιπωρία για να βρεις δωρεάν τεστ σε κινητή μονάδα, αντιλαμβάνεται πώς ακούγεται και πώς εκλαμβάνεται. Σαν να σου λένε σχεδόν μην μετακινείσαι.

Ας το δούμε όμως και από την απέναντι πλευρά. Είσαι εμβολιασμένος, τηρείς τα μέτρα κάνεις ό,τι σου λένε οι ειδικοί. Πόσο έτοιμος είσαι να ρισκάρεις ένα ταξίδι με λεωφορείο ή αεροπλάνο, μαζί με ανεμβολίαστους που έχουν κάνει στο σπίτι τους απλώς ένα self test;

Αυτές οι δύο οπτικές, είναι που αυξάνουν την ένταση στη δημόσια συζήτηση που έχει ξεσπάσει για τα «προνόμια» των εμβολιασμένων και την ανησυχία για ένα τέταρτο κύμα από το φθινόπωρο.

Και στην πράξη είναι ένα δίλημμα που το θέτει η ίδια η πραγματικότητα και όχι κάποιο σχέδιο των κυβερνώντων ή οι πολιτικές χειραγώγησης και παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη.

Και είναι απλό να το φανταστούμε ως εικόνα: Κανένας από όσους έχουν κάνει εμβόλιο, δεν έχει όρεξη να βρεθεί εκτεθειμένος σε ένα περιβάλλον όπου θα κυκλοφορεί ο ιός και οι νέες παραλλαγές του.

Ακόμα δηλαδή κι αν δεν υπάρξει καμία απαγόρευση ή ρύθμιση από το κράτος, ακόμα κι αν επιτραπεί οι πάντες να πηγαίνουν παντού, κάποιοι εμβολιασμένοι, ίσως οι περισσότεροι, θα συνεχίσουν να είναι επιφυλακτικοί για τον βαθμό έκθεσής τους.

Και το λέμε το ίσως, γιατί ήδη βλέπουμε αυτήν την επιφυλακτικότητα γύρω μας. Βλέπουμε ήδη πολύ κόσμο που έχει εμβολιαστεί, να προσέχει. Και αυτή η επιφυλακτικότητα σημαίνει μείωση της κίνησης, αμήχανη αγορά, μειωμένη επισκεψιμότητα στην εστίαση ή τον τουρισμό.

Μπορεί άραγε η αγορά και η οικονομία να κινηθούν μόνο με τους ανεμβολίαστους που θα διεκδικούν το δικαίωμά τους στην ελευθερία και δεν θα έχουν πρόβλημα να πάνε παντού; Μάλλον όχι.

Κι εκεί είναι τελικά που βρίσκεται το «κόκκινο» σημείο που πιέζει για μέτρα, κανονισμούς και νομοθετήσεις. Ήδη για τις μετακινήσεις στα νησιά περιορίστηκε η χρήση του self test. Μοιάζει με ένα προάγγελο και για τις άλλες μετακινήσεις. 

Η πλαισίωση της κίνησης σε όλα τα επίπεδα με πολλαπλές ρυθμίσεις θα γίνεται όλο και πιο βαριά, όσο δεν αυξάνεται ο εμβολιασμός και δεν χαλαρώνει ο κόσμος. 

Περιμένοντας το ξέσπασμα

Μέχρι τώρα πάντως εκείνη την προσδοκία ότι θα υπάρξει ένα ξέσπασμα μόλις τελειώσει η καραντίνα, δεν τη βλέπουμε. Λέγαμε ότι ο κόσμος θα βγαίνει έξω, θα είναι στην αγορά, θα σχεδιάζει ταξίδια, θα θέλει να μετακινηθεί. Έγιναν όλα αυτά αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό, όχι σαν ξέσπασμα. Και ένα δύο μποτιλιαρίσματα μία Κυριακή για τη θάλασσα, δεν σημαίνει ότι δεν κρατιέται ο κόσμος. 

Μία εξήγηση είναι ότι ο φόβος για τη νόσηση παραμένει. Κι όσο φοβάσαι, μαζεύεσαι, είναι λογικό. Και το οικονομικό είναι ένα ζήτημα. Δεν περισσεύουν λεφτά για ξεσπάσματα ειδικά μετά από μία περίοδο με λουκέτα και αναστολές συμβάσεων.

Και δεν βοήθησε και η διαθεσιμότητα των εμβολίων. Όταν άνοιγε η αγορά, ακόμα δεν μπορούσες να κλείσεις ραντεβού για εμβολιασμό.

Και το βλέπουμε και στον τουρισμό. Άνοιξε με ταρατατζούμ η Ελλάδα στις 14 Μαΐου αλλά όλοι ήξεραν ότι τον Ιούλιο θα φανεί η κατάσταση. Και να που ήρθε ο Ιούλιος και ακόμα περιμένουμε πότε θα έρθουν οι τουρίστες. Που μπορεί και να έρθουν μαζικά, αργότερα και μακάρι, αλλά προς το παρόν όλα κινούνται σε χαμηλούς τόνους. Άρα δεν κινούνται καλά. Και δεν πάνε τόσο καλά όσο μας έλεγαν. Κι ας το προσέξουν λίγο όσοι ποντάρουν στην αισιοδοξία γιατί θυμώνει περισσότερο τον κόσμο όταν βλέπει ότι του έταζαν στον αέρα.  

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr