Κανείς δεν μπορεί να πει όχι στο «δώρο» που δίνει η κυβέρνηση στους εμβολιασμένους νέους ως κίνητρο για να εμβολιαστούν. Αντίθετα, θα μπορούσε να είναι και περισσότερα τα χρήματα ώστε να αξιοποιηθούν για διακοπές από τα νέα παιδιά που ενάμιση χρόνο τώρα βρίσκονται κλεισμένα μέσα και μαθαίνουν τον κόσμο μέσα από την οθόνη της.

Δεν έχει συνεπώς δίκιο η κυβέρνηση να διαμαρτύρεται για τις κριτικές που της ασκεί η αντιπολίτευση ή τη σάτιρα στα social media. Τι περίμενε; Να μείνουν όλοι άφωνοι με το τρομερό μέτρο που ανακάλυψε;

Ακόμα και η πιο λαϊκιστική ας την πούμε κριτική που δέχεται ότι υποκύπτει στην επιδοματική πολιτική έρχεται, ακριβώς γιατί ήταν η ίδια η ΝΔ που ασκούσε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ όταν έφερνε ένα επίδομα κυρίως σε συνταξιούχους ή άτομα με χαμηλό εισόδημα. Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και… υποκύπτεις σε πολιτικές που αρνιόσουν παλιότερα.

Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι δεν πρόκειται για επίδομα αλλά για κίνητρο, είναι φανερό ότι έχει προβλήματα. Το κυριότερο είναι ότι έρχεται σε μία περίοδο που ολοκληρώνεται το πρώτο μεγάλο κύμα των προθύμων να εμβολιαστούν και φαίνεται ότι θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια για να φτάσει η χώρα σε ένα 70% εμβολιασμένων με μία δόση, το επόμενο διάστημα. Τα κίνητρα έπρεπε να έρθουν νωρίτερα. Αν και το βασικότερο κίνητρο θα μπορούσε να ήταν η επάρκεια εμβολίων ώστε να υπάρχουν περισσότερες επιλογές τον Απρίλιο και τον Μάιο. Αλλά ας αποδεχτούμε επίσης, ότι αυτό ήταν ένα διεθνές πρόβλημα και όχι μόνο ελληνικό.

Αυτό που δυσκολεύει την αποδοχή των κινήσεων της κυβέρνησης είναι αυτή η αίσθηση που προσπαθεί να μεταδώσει με κάθε δυνατό τρόπο, ότι τα κάνει όλα «τέλεια» και ότι είναι αλάθητοι. Προφανώς και δεν είναι. Και δεν είναι, εκτός των άλλων, γιατί μεγάλος αριθμός πολιτών έχει πληγεί από την πανδημία και συσσώρευσε νέα δεινά πάνω σε όσα υπέστη από την οικονομική κρίση. Σε αυτόν τον κόσμο, δεν μιλάς με τη γλώσσα του αλάθητου, ούτε διαφημίζεις πόσο σπουδαίος είσαι επειδή λες τη λέξη «ψηφιακό πορτοφόλι σε κινητό». 

Κάνε απλώς τη δουλειά σου και εμβολίασε τον κόσμο. Κι αυτό θα ανταποδώσει ό,τι κρίνει δίκαιο και σωστό. 

Καύσωνας χωρίς παρηγοριά

Η πόλη αυτές τις μέρες του καύσωνα δεν έχει τίποτα παρηγορητικό. Από νωρίς το μεσημέρι, οι δρόμοι αδειάζουν κι ο κόσμος ψάχνει να καλυφθεί. Σε άλλες εποχές όμως θα υπήρχε μία προσδοκία, μία αίσθηση ότι υπάρχουν εναλλακτικές. Τώρα, το κλίμα δεν είναι τέτοιο, αντίθετα, μοιάζει να κρύβει μια δυσοίωνη παραίτηση, μία απογοήτευση. 

Πού να πας; Πού είναι η χαρά για να τη βρεις; Πώς μπορείς ακόμα και τη ζέστη να την κάνεις ευκαιρία για χαλάρωση; Ερωτήματα από άλλες εποχές αυτά. Ή έστω δεν προλάβαμε ακόμα να αλλάξουμε επίπεδο, να πατήσουμε το άλλο κλικ που θα μας δώσει ανάσα. Είμαστε ακόμα στους προηγούμενους μήνες, όταν «εκεί έξω» υπήρχε μια απειλή. Κι όσο τα πράγματα δεν ξεκαθαρίζουν, η «απειλή» δεν θα εκλείψει εύκολα από τους φόβους μας.

Τώρα βέβαια ίσως να λεπτολογούμε ασκόπως. Λίγο καλύτερες να ήταν οι πόλεις μας και θα μιλάγαμε και με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Γιατί δεν φταίει η πανδημία, που το «έξω» στις πόλεις είναι ένας συχνά ξερός και άδειος χώρος που δεν βρίσκεις πουθενά ίσκιο και δροσιά για να σταθείς. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr