Η όλη συζήτηση για την αξιοποίηση του κτιρίου στους Αμπελόκηπους που θα λειτουργούσε κάποτε το περιφερειακό εργαστήριο υγείας (ΠΕΔΥ), μοιάζει περιττή. 

Αν έχει ένα νόημα, αυτό είναι η βούληση που θα έπρεπε να είχε εκφράσει η Πολιτεία για την αξιοποίησή του. Όμως αυτή η βούληση δεν έχει εκφραστεί εδώ και πολλά χρόνια. Η τοπική κοινωνία, οι φορολογούμενοι που πληρώνουν από το υστέρημά τους υπέρ του Δημοσίου, βλέπουν ένα καινούργιο κτίριο να μη χρησιμοποιείται. Η κεντρική εξουσία, ταπεινά και ήρεμα όφειλε να έχει προβεί σε ανακοινώσεις για το μέλλον  του κτιρίου, για την αχρησία του οποίου προφανώς έχουν ευθύνες και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Η ιδέα της λειτουργίας ενός εμβολιαστικού κέντρου στο κτίριο είναι λογική και χρήσιμη από μόνη της. Γιατί αφενός πετυχαίνει το βασικό στόχο να ανοίξει το κτίριο προς το κοινό και να βρει έναν ρόλο, έστω προσωρινό, και αφετέρου γιατί δίνει μία διέξοδο στην ελάφρυνση των υγειονομικών μονάδων της περιοχής από το βάρος του εμβολιασμού. Μπορεί τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας  να λειτουργούν εξαιρετικά, αλλά δεν φαντάζεται κάποιος ότι θα συνεχίσουν ως εμβολιαστικά κέντρα για πολύ ακόμα. Γιατί η πρόβλεψη ότι οι εμβολιασμοί θα συνεχιστούν και το 2022 τουλάχιστον είναι ρεαλιστική.

Ας δεχθούμε όμως ότι στο υπουργείο Υγείας δεν σκέφτονται να λειτουργήσουν ένα νέο εμβολιαστικό κέντρο και τέλος πάντων δεν θα δούμε κάποιον υπουργό ή και ανώτερο να μας καλεί να κάνουμε εμβόλια στους Αμπελόκηπους. 

Δεν θα έπρεπε η κυβέρνηση να μας πει άμεσα, να μας παρουσιάσει ένα σχέδιο για την αξιοποίηση του κτιρίου; Που δεν είναι το μόνο ως δημόσια περιουσία στην περιοχή το οποίο μένει αναξιοποίητο, αφού υπάρχουν και άλλα οικόπεδα του Δημοσίου γειτονικά που θα έπρεπε να αξιοποιηθούν. Και λίγο πιο κάτω, προς τη λίμνη υπάρχουν και άλλοι χώροι προς αξιοποίηση και τους έχει ζητήσει ο Δήμος στο παρελθόν, χωρίς αντίκρυσμα.

Κι όταν λέμε αξιοποίηση δεν εννοούμε απλώς μία πρόσκληση ενδιαφέροντος προς ιδιώτες που έχει γίνει στο παρελθόν χωρίς αποτέλεσμα, αλλά μία ολοκληρωμένη διαβούλευση με τον Δήμο Ιωαννιτών τουλάχιστον για το πώς οι αδιάθετοι χώροι του Δημοσίου θα μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα λειτουργικό πλάνο αξιοποίησης προς όφελος της τοπικής κοινότητας. Είναι σίγουρο ότι και ο Δήμος Ιωαννιτών, αλλά και η Περιφέρεια και άλλοι φορείς θα μπορούσαν να συμβάλλουν με τις ιδέες τους. Ας ανοίξει τη συζήτηση το κεντρικό κράτος. 

Η προσμονή μπορεί να αλλάξει την κατάσταση

Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση φέτος ο πολιτισμός και οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού. Ο κόσμος είναι ακόμα πολύ κουμπωμένος και διστάζει να βγει έξω, κάτι που είδαμε και με το άνοιγμα της εστίασης. Τα κρούσματα είναι πολλά ακόμα και το κυριότερο, φέτος έχουμε την εμπειρία της νόσου, κάτι που δεν το είχαμε πέρυσι. Το δεύτερο και το τρίτο κύμα της πανδημίας την έφεραν δίπλα μας και όλο και ακούσαμε για κάποιον γνωστό μας που νόσησε. Δεν είναι θεωρητική δηλαδή η ανησυχία μας.

Επίσης υπάρχει αυτή η αίσθηση του φόβου, πιο πολύ της απώθησης του έξω, λόγω της μακράς περιόδου εγκλεισμού. Και είναι και τα μέτρα που τηρούμε, όπως οι μάσκες που δεν κάνουν εύκολη την καθημερινότητα για κανέναν μας.

Αυτές οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τις χαλαρές εξόδους και αυτό το κλίμα που μας ωθεί σε μια συναυλία ή παράσταση.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ένας παράγοντας που μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Και δεν είναι ο εμβολιασμός που αυξάνεται και δημιουργεί όντως τη βάση για την ασφάλειά μας. Είναι η ανάγκη που έχουμε, η προσμονή για να βγούμε έξω που θα μας δώσει τη δύναμη να επιστρέψουμε στη συνήθειά μας. Κι ας ευχηθούμε να αρκεί αυτή η προσμονή για να καταφέρουμε κι όλοι μαζί να νικήσουμε την πανδημία.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr