Γράφει ο Γιώργος Μακρίδης

Πρώτη Μαΐου

Δεν θυμάμαι που σε γνώρισα. Θυμάμαι όμως τα ωραία μάτια σου, που έλαμπαν κάτω από το πανό, που μίλαγε για έναν άλλο κόσμο και ήταν πρώτη του Μάη. 

Πρώτη του Μάη του  1886, του 1893, του 1919, 1956,  1-5-1964, 1983-84,   1988, 1992, 2008, 2014, 2015…

Μα τα βλέμματά μας, είπες, είχαν ήδη συναντηθεί στην πλατεία.

Το πιο σπουδαίο είπες είναι, να είναι το πνεύμα σου ελεύθερο και όλα τα άλλα έρχονται.

Να ζωγραφίζεις με το βλέμμα σου, πάνω σε ένα άλλο βλέμμα ιστορίες της ζωής. Σε άλλα μάτια να φυτεύεις ελπίδες, χαρές.

Σε θυμάμαι να φωνάζεις, να υπερασπίζεις τα:  οχτάωρη εργασία (εργασία-  

μόρφωση, ανάπαυση- ανάπαυση), καθιέρωση της Κυριακής αργίας, της κρατικής ασφάλισης, της ανθρώπινης  εργασίας για όλους.

Σε είδα στις αγορές του Καΐρου, θαρρώ πάλι πρώτη του Μάη.   

Δεν έχω κάτι να σου δώσω, είπες, παρά ένα κόκκινο μήλο, την καρδιά μου

Πότε στ' αλήθεια σε γνώρισα; Νοιώθω ότι σε ήξερα από πάντα. Τότε ακόμη που στο Σικάγο, έρημο τώρα, είχαν βγει οι εργάτες να ζητήσουν αξιοπρέπεια. 

Τότε που σταματούσες τις σφαίρες, τότε που διάβαζες δυνατά πυρωμένους στίχους. Τότε που ακουμπούσες στον τοίχο της Καισαριανής, ελάχιστα πριν ακουστεί ο κρότος του θανάτου, τότε που έσταξες λίγες στάλες νερό στα χείλη των μελλοθανάτων. Τότε που το βλέμμα σου, μας γέμισε ελπίδες.

Έπειτα με πήρες απ' το χέρι να πάμε στην Α… 

Δεν υπήρχε φως εκείνη τη νύχτα που το Παρίσι καιγόταν και κατέβηκαν εκείνοι που δεν είχαν φωνή, σε πολλές πλατείες!

Πρώτη Μαΐου στους δρόμους της Π ….

Έχω το βλέμμα μου κραταιό και θυμάμαι την κάθε πρώτη του Μάη.

Πάντα πρώτη του Μάη οι δρόμοι έχουν πολλά, πάρα πολλά χρώματα.   

Κι εμείς…

Θα βρούμε τον καινούργιο δρόμο, γιατί το βλέμμα σου, φωτίζει τους δρόμους.

Πρώτη Μαΐου και είσαι μπροστά μας.

Γιώργος Μακρίδης