Μία πρώτη γεύση από το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης δόθηκε χτες με την επίσημη παρουσίαση των στόχων του, των πυλώνων παρεμβάσεων και των τίτλων από τα 170 έργα που περιλαμβάνονται. Ο Απρίλιος θα περάσει με τις διαδικασίες για τη θεσμική έγκριση του προγράμματος από την ΕΕ και στη συνέχεια θα αρχίσει η εξειδίκευση.

Ως ένα βαθμό το πρόγραμμα είναι ακόμα γενικόλογο και περιορίζεται στην περιγραφή των στόχων περιλαμβάνοντας μία σειρά από έργα που μόνο όταν θα παρουσιασθούν και αναλυτικά θα μπορέσουμε να δούμε και τη σημασία τους. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, υπάρχουν έργα από μία γνωστή βεντάλια. «ώριμη» από καιρού, από τα αποχετευτικά δίκτυα των πόλεων στην ενίσχυση των ψηφιακών δεξιοτήτων των μαθητών με κουπόνια για εξοπλισμό. Και σε ένα τρίτο και σημαντικότερο, βλέπουμε τη βαθύτερη στόχευση που είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους, η ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων ή η νέα  αντίληψη για την πολεοδόμηση των πόλεων.

Δεν είναι καινοφανείς στόχοι, δεν παύει όμως να απαντούν και σε βασικές σύγχρονες ανάγκες.

Για εμάς στην Ήπειρο, προκαλεί αμηχανία το ότι δεν περιλαμβάνεται τελικά το μεγάλο οδικό έργο της επέκτασης της Ιόνιας ως την Κακαβιά. Έργο άνω των 400 εκατ. ευρώ, που θα αναβάθμιζε την περιοχή ως τμήμα ενός μεγάλου, διευρωπαϊκού δικτύου, δεν παύει να είναι προς το παρόν ένα χαμένο στοίχημα για την Ήπειρο, την ώρα μάλιστα που προχωρά και το βόρειο τμήμα του Ε 65 και ο βόρειος οδικός άξονας της Κρήτης, κάτι που σημαίνει ότι η κυβέρνηση έκανε ιεραρχήσεις και σε αυτές είναι πολύ πιο κάτω η Ήπειρος και η σύνδεση με τα Δυτ. Βαλκάνια.

Από εκεί και πέρα ο σχεδιασμός θα κριθεί από τον τρόπο που θα υλοποιηθεί. Έργα που γίνονται αντιληπτά από την κοινή γνώμη, που κινητοποιούν κοινωνικές δυνάμεις και τοπικές κοινωνίες, που βάζουν σε διαδικασίας μετασχηματισμού τις κρατικές υπηρεσίες, θα είναι καλοδεχούμενα και θα αφήσουν και αποτύπωμα. Αν πάλι, αναφανούν τα προβλήματα του παρελθόντος με κλειστούς κύκλους, έργα απλώς για να γίνονται εγκαίνια, αποσπασματικές παρεμβάσεις και κοντόθωρη πολιτική, είναι φανερό ότι θα φέρουν και την απόσταση από την κοινωνία. 

Να μην κρίνουμε πάντα αρνητικά την ανησυχία των ανθρώπων

Στη φάση που διανύουμε είναι πολύ κρίσιμο να μην κρίνουμε αρνητικά την ανησυχίατων ανθρώπων. Όλοι μας είμαστε ανήσυχοι. Και πολύ συχνά αυτή η ανησυχία βγαίνει με μικρά πράγματα. Κολλάει το μυαλό μας στα ελάσσονα, εκνευριζόμαστε, ξεσπά μέσα μας σειρά εκρήξεων, δεν μπορούμε να κοιμηθούμε. Από πίσω βέβαια είναι τα μεγάλα θέματα και όλοι τα ξέρουμε, ας μην τα επαναλαμβάνουμε, όσα ζούμε.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο δεν χρειάζεται να προσθέτουμε τον σκληρό λόγο της αυστηρής κριτικής. Αν κάποιος ανησυχεί για το εμβόλιο, εντάξει είναι μία ανησυχία που μπορεί να την εκφράζει μέσα στα επίπεδα του διαλόγου και της προσπάθειας εκτόνωσης όσων μεγεθύνονται μέσα μας. Δεν είναι κατ’ ανάγκη και αρνητής ή συνομωσιολόγος.

Αν κάποιος είναι δύσθυμος και ξεφυσά συνέχεια και μαύρες σκέψεις έχουν μπλέξει στο κεφάλι του, δεν είναι σίγουρα ένας τοξικός άνθρωπος αλλά κάποιος που ίσως να χρειάζεται κάποιον να συζητήσει απλώς.

Και ο αρνητικός άνθρωπος που λέει, όχι σε όλα, δεν ξέρουμε αν ψάχνει ευκαιρία να πει κι ένα ναι.

Αντέχονται όλα αυτά πάντα; Όχι, πολλές φορές είμαστε πολύ κουρασμένοι για να αντέξουμε και την άρνηση και τη διαρκή ανησυχία των γύρω μας. Αλλά ας μην σηκώσουμε τείχη τώρα που ίσως να έχει ανοίξει ο δρόμος για να γκρεμιστούν. Ας μην απομονωθούμε, τώρα που θέλουμε τόσο πολύ να βρεθούμε εκεί έξω από καλύτερη θέση. 

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr