Η Τρίτη ήταν μία ωραία μέρα για να ονειρεύεσαι σε αυτή τη χώρα. Κατ’ αρχάς, ο υπουργός Τουρισμού ανακοίνωσε το άνοιγμα της Ελλάδας για τους τουρίστες στις 14 Μαΐου. Με το αρνί του Πάσχα στο στόμα θα μας βρουν οι επισκέπτες και δεν θα έχουμε προλάβει να βγάλουμε και τα μαγιό από την ντουλάπα.

Από υπουργικά χείλη ακούσαμε επίσης ημερομηνίες για άνοιγμα της αγοράς και της εστίασης Μάρτιο και Απρίλιο αντίστοιχα.

Μετά ακούσαμε και για πάνω από 3.000 μολύνσεις και για μεγάλο αριθμό ασθενών στις ΜΕΘ με την Αθήνα να δέχεται και τη μεγαλύτερη πίεση.

Όλα αυτά μοιάζουν αντιφατικά μεταξύ τους. Και είναι. Την ώρα που απειλείσαι με πρόστιμο γιατί κάθεσαι σε παγκάκι και δεν ασκείσαι- και δεν τολμάς και να αντιμιλήσεις γιατί δεν ξέρεις τι θα σε βρει- την ώρα που από πουθενά δεν διαφαίνεται φως με την έξαρση της πανδημίας, η κυβέρνηση κάνει αισιόδοξες ανακοινώσεις για επιστροφή στην κανονικότητα.

Και το πρόβλημα δεν είναι ούτε η αισιοδοξία, ούτε ο σχεδιασμός της επόμενης ημέρας. Το αντίθετο. Ποιος δεν θα ήθελε να ακούσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανοίγματος της αγοράς και επιστροφής στις δραστηριότητες για όλους;

Αν υπάρχει συνεπώς ένα πρόγραμμα, έστω σε γενικές γραμμές, γιατί δεν ανακοινώνεται; Μήπως φοβάται η κυβέρνηση ότι δεν θα μπορέσει να το υλοποιήσει; Όμως, η κοινή γνώμη δείχνει κατανόηση αν είσαι ειλικρινής. Όλοι κατανοούν ότι τα σχέδια εξαρτώνται από την επιδημιολογική κατάσταση. Αυτό όμως θα έπρεπε να κάνει την κυβέρνηση περισσότερο συγκρατημένη και οργανωμένη. Θα έπρεπε να έχει ανακοινώσει ένα καλά δομημένο πρόγραμμα με τις απαραίτητες εναλλακτικές και να μην περιορίζεται σε υπουργικές δηλώσεις και διαρροές.

Γιατί τι συμβαίνει τώρα; Ο πολύς κόσμος αφενός δεν πείθεται ότι όλα βαίνουν καλώς αφού έχει ξανακούσει από πέρυσι πολλές αισιόδοξες εκτιμήσεις που έπεσαν έξω, αφετέρου δείχνει δυσπιστία προς τις δηλώσεις πολιτικών που δεν συνοδεύονται από στοιχεία, οικονομικά δεδομένα και εγγυήσεις. 

Γιατί κι αύριο το πρωί θα μπορούσε πχ να ανοίξει η αγορά, αν υπήρχαν τα περιθώρια να αντέξει το σύστημα Υγείας μία έξαρση της νόσου, αν ξέραμε ότι θα γίνουν «2 εκατ. εμβολιασμοί» έστω τον Μάιο ή ότι θα τηρηθεί το εργατικό δίκαιο και δεν θα γίνει ζούγκλα στις επιχειρήσεις. Αλλά περί αυτών μόνο ευχολόγια. 

Ο κορωνοϊός και το μέλλον της Ευρώπης

Σύμφωνα με το νέο Ευρωβαρόμετρο, έξι στους 10 Ευρωπαίους συμφωνούν ότι η κρίση του κορωνοϊού τούς έκανε να προβληματιστούν σχετικά με το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης: το 19% «συμφωνεί απόλυτα» και το 41% «μάλλον συμφωνεί», ενώ το 39 % διαφωνεί ως προς αυτό (το 23% «μάλλον διαφωνεί» και το 16% «διαφωνεί εντελώς»).

Ως προς τις εξελίξεις που επιθυμούν να δουν όσον αφορά το μέλλον της Ευρώπης, η ύπαρξη συγκρίσιμου βιοτικού επιπέδου (35%) και ισχυρότερης αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών (30%) είναι οι δύο πιο συχνά αναφερθείσες εξελίξεις. Οι Ευρωπαίοι δίνουν επίσης προτεραιότητα στην ανάπτυξη κοινής πολιτικής για την υγεία (25%) και συγκρίσιμων εκπαιδευτικών προτύπων (22%).

Έστω και σε μια τέτοια ειδική καταμέτρηση της κοινής γνώμης που αφορά το μέλλον της Ευρώπης, γίνεται φανερό ότι η πανδημία δημιουργεί νέες συνθήκες και για τα πολιτικά υποκείμενα που αναφέρονται στο κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και την ΕΕ. Δεν διαφαίνονται ρήξεις και ανατροπές, αλλά ο προβληματισμός είναι υπαρκτός. Και το κυριότερο πρόβλημα για τον πολίτη είναι ότι δεν έχει εναλλακτική επιλογή και πρέπει να στηριχτεί στην ηγεσία του στην Ευρώπη. 

Κρίσιμος παράγοντας θα είναι ο εμβολιασμός που ξεκίνησε με πολλά προβλήματα και υποχωρήσεις. Αν πάει καλά ως το τέλος του καλοκαιριού θα ενδυναμώσει την εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Κι αφού όλοι το κατανοούν αυτό, ας κάνουν όσα χρειάζεται για να το επιβεβαιώσουν.