Η Μερόπη Τζούφη, τοποθετήθηκε για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας κατά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας & Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έγινε παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. 

Στην ομιλία της ανέφερε, μεταξύ άλλων:

Ολόκληρος ο πλανήτης είναι αντιμέτωπος με την υγειονομική κρίση και η χώρα μας, αντιμέτωπη με μια νέα οικονομική κρίση με πολλαπλές συνέπειες σε βάρος των γυναικών. Σημειώνω ενδεικτικά, πως τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την περίοδο της πανδημίας, δείχνουν αύξηση της ανεργίας η οποία επηρεάζει τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες κατά 6 με 8 μονάδες.

Επίσης, η εξάπλωση της πανδημίας επιδεινώνει τις υπάρχουσες ανισότητες μεταξύ των φύλων. Οι καταγγελίες για φαινόμενα έμφυλης και ενδο-οικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ενώ οι κυβερνητικές επιλογές μετατροπής του δημόσιου σύστηματος υγείας σε νοσοκομεία για μια μόνο νόσο -αυτή του κορωνοϊού- παρεμποδίζουν την πρόσβαση της πλειοψηφίας των πολιτών στη περίθαλψη. Στο πλαίσιο αυτό, οι γυναίκες στερούνται την πρόσβαση ακόμα και σε τετριμμένες – όμως απαραίτητες- ιατρικές εξετάσεις που σχετίζονται με την αναπαραγωγική και σεξουαλική τους υγεία.

Απ΄την άλλη πλευρά οι γυναίκες είναι αυτές που πρωταγωνιστικά πάλεψαν και εξακολουθούν να παλεύουν στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην πανδημία, γιατρίνες, νοσηλεύτριες, εργαζόμενες στα σουπερμάρκετ και στις υπηρεσίες φροντίδας και καθαριότητας, σε πολλαπλούς ρόλους και καθήκοντα.

Δυστυχώς μια νέα σκιά ήρθε να προστεθεί και σήμερα συζητάμε υπό το βάρος των αποκαλύψεων πολλών αγοριών και κοριτσιών που βρήκαν το θάρρος και το κουράγιο να καταγγείλουν την παρενόχληση και τη βία που έχουν υποστεί. Η Σοφία Μπεκατώρου έσπασε τη σιωπή για το χώρο του αθλητισμού, για να ακολουθήσει ο χώρος του θεάτρου και του θεάματος.

Όλα αυτά καταμαρτυρούν πως η έμφυλη ισότητα και τα δικαιώματα δεν κατοχυρώνονται μόνο μέσω της νομοθεσίας. Η νομική κατοχύρωση είναι σημαντική, όμως η πραγματικότητα φανερώνει πως πρέπει να κατοχυρωθεί και στην πράξη, να γίνει μέρος της συνείδησής μας και της καθημερινής μας πρακτικής. Και αυτή η μάχη: στη κοινωνία, στους εργασιακούς χώρους, στην οικογένεια, στην εκπαίδευση και σε κάθε κοινωνικό χώρο, είναι διαρκής.

Μπορεί το κίνημα #MeToo να έφτασε στη χώρα μας με καθυστέρηση. Υπογραμμίζει όμως την ανάγκη να υπάρξουν δομικές αλλαγές που θα διαπερνά το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Είναι η στιγμή, που δίχως ιδεοληψίες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες, είναι αναγκαίο να ενταχθεί στην εκπαίδευση η διάσταση του φύλου και των έμφυλων σχέσεων. 

Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στη Βουλή δήλωσε πως η κυβέρνηση θα εισάγει μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία. Δεν ανέφερε όμως την κατάργηση της Θεματικής Εβδομάδας, ενός θεσμού που στο προηγούμενο χρονικό διάστημα υλοποιήθηκε με επιτυχία στα σχολεία, θέτοντας μια σειρά από σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα – μεταξύ αυτών και ζητημάτων έμφυλων σχέσεων. 

Στο ίδιο μήκος κύματος, η κυβέρνηση δυστυχώς υποβάθμισε και χαλάρωσε τις πολιτικές ισότητας, συνδέοντας τες με τη Δημογραφική και Οικογενειακή Πολιτική. Είναι μια αναχρονιστική ρύθμιση που αφαιρεί την έμφυλη διάσταση και καταργεί την οριζόντια, συνεκτική κοινωνική πολιτική της προηγούμενης περιόδου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, συνυπολογίζοντας όλες αυτές τις διαστάσεις, θέτει το ζήτημα αναβάθμισης του χαρτοφυλακίου της Ισότητας μέσω συγκρότησης αρμόδιου υπουργείου. Επίσης έχουμε στείλει επιστολή για την αναγκαιότητα κοινής συνεδρίασης των επιτροπών Ισότητας και Κοινωνικών Υποθέσεων ώστε να υπάρξει ένας ανοιχτός και ουσιαστικός διάλογος, για όλα τα πολύ κρίσιμα ζητήματα της «επικαιρότητας» που μας «πληγώνουν» και αναμένουμε την θετική κυβερνητική και κοινοβουλευτική απάντηση.  

Παράλληλα, με ανοιχτή επιστολή της ΚΟ καταθέτουμε τις πολιτικές ισότητας που πρέπει κατά τη γνώμη μας να προωθηθούν, πολιτικές που καθιστούν το γυναικείο κίνημα μέρος του αγώνα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστριών, των εργαζόμενων γυναικών, των γυναικών με αναπηρία. 

Ζητήματα όπως η ελεύθερη συμβίωση, η απρόσκοπτη επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού, οι ρόλοι εντός της οικογένειας είναι μόνο μερικές πτυχές ενός νέου οράματος συνύπαρξης που ξεπερνά τη στενή κανονικότητα και αναδεικνύει την «ανθρώπινη» πλευρά των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Τα αιτήματα όλων των γυναικών για δικαιοσύνη και ισότητα παραμένουν, ειδικά σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται από ακροδεξιές πολιτικές και μια Ελλάδα, όπου οι πολιτικές ισότητας των φύλων συχνά αποτελούν διακηρύξεις ή αφορμή για επικοινωνιακή -και όχι ουσιαστική- πολιτική.

Για το λόγο αυτό, η 8η Μάρτη δίνει τον τόνο της εγρήγορσης και της διεκδίκησης για τους νέους αγώνες των γυναικών. Είναι ένα στόχος εφικτός που αφορά άντρες και γυναίκες, αφορά το σύνολο της κοινωνίας μας.