Την τελευταία δεκαετία αυξάνεται κατά πολύ η ένταση της δημόσιας συζήτησης για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Αλλά και μεγάλες καταστροφές όπως στη Νέα Ορλεάνη και η Κατρίνα, οι φωτιές στην Αυστραλία, πλημμύρες στην κεντρική Ευρώπη και τη Γερμανία είχαν μετατραπεί σε μείζονα πολιτικά ζητήματα ενίοτε. Και όχι άδικα.

Βλέπουμε πόσο αυξήθηκε το τελευταίο διήμερο και στην Ελλάδα η αντιπαράθεση για τις επιπτώσεις της «Μήδειας».

Δύο είναι τα σημεία καμπής. Το πρώτο είναι οι μεγάλες συνέπειες που έχει μία φυσική καταστροφή στην οικονομία και την καθημερινή ζωή. Δεν είμαστε στην εποχή που κυκλοφορούσαν λίγα αυτοκίνητα στους δρόμους και το εμπόριο γινόταν από γειτονιά σε γειτονιά. Ο κόσμος μας έχει γίνει πιο πολύπλοκος από ποτέ και η διασύνδεση μέσω της τεχνολογίας έχει επιβάλλει νέα επίπεδα σχέσεων στην αγορά. Ακόμα και μισή ώρα να πέσει το ρεύμα, αφήνει χιλιάδες κόσμου χωρίς δουλειά, ειδικά αν σκεφτούμε πόσο έχει προχωρήσει η τηλεργασία. Ακόμα χειρότερα γίνονται τα πράγματα αν κλείσουν οι οδικοί άξονες, τα λιμάνια ή έστω οι δρόμοι της πόλης.

Το δεύτερο σημείο είναι η Κλιματική Αλλαγή. Μέχρι και πριν από μία δεκαετία πολύς κόσμος δεν πίστευε καν ότι έχει αλλάξει κάτι στον πλανήτη. Οι μεγάλες μεταβολές του καιρού, τα ιστορικά ρεκόρ που καταρρίπτονται με αυξημένη συχνότητα, η αίσθηση της αβεβαιότητας, δείχνουν ότι είμαστε σαφώς σε μία νέα φάση, ακόμα κι αν δεν δεχόμαστε τον όρο «Κλιματική Αλλαγή».

Για να υπολογίσουμε τις συνέπειες όλων αυτών των προβλημάτων που περιγράφουμε, ας υπολογίσουμε το κόστος των αντιπλημμυρικών έργων που χρειάζεται η χώρα. Ή η συντήρηση των οδικών αξόνων και των κατοικιών που πλήττονται. Και κάθε φορά προστίθενται και νέες ζημιές.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι πλέον η αντιμετώπιση της κακοκαιρίας είναι όντως ένα πολιτικό ζήτημα, κορυφαίο γιατί έχει να κάνει με τις πολιτικές για την οικονομία αλλά και την προστασία των ανθρώπων. Κατά συνέπεια, όχι απλώς δεν πρέπει να κατευναστεί η συζήτηση, αλλά να αυξηθεί και να γίνει και πιο ουσιαστική. Το «τι καιρό θα κάνει αύριο;» δεν είναι πια μία απλή συζήτηση περί ανέμων και υδάτων.

Να χαίρεσαι με το αυτονόητο

Βλέπω σχόλια αρκετών που εντυπωσιάζονται από την καλή λειτουργία του συστήματος εμβολιασμού. Κάποιοι βέβαια σχολιάζουν θετικά γιατί έτσι στηρίζουν και την κυβέρνηση που ψήφισαν, κάπως σαν να θέλουν να δείξουν ότι κάναν σωστή επιλογή. Ο καθένας βλέπει πάντα τον κόσμο μέσα από τα δικά του γυαλιά και οι λιγότεροι μπορούν να υπερβούν και τον εαυτό τους και τη συγκυρία. 

Όμως όντως το σύστημα εμβολιασμού λειτουργεί καλά και αξιοποιεί την ψηφιακή τεχνολογία. Αν παραβλέψεις τις δόσεις που καταστράφηκαν ή τον φόρτο που δέχεται η πρωτοβάθμια υγεία που ανέλαβε και μέρος της ευθύνης, μπορείς όντως να δηλώνεις εντυπωσιασμένος από την ταχύτητα με την οποία κλείνεις ραντεβού ή την ευγένεια του προσωπικού που σε εμβολιάζει. Κάμποσοι βέβαια θα είχαν την ευκαιρία να δουν ότι το προσωπικό στα Κέντρα Υγείας πχ είναι ευγενικό και στις κανονικές καταστάσεις, όταν υποδέχονται τον κόσμο που είναι άρρωστος, αλλά δεν πολυπάνε γιατί έχουν τον γιατρό τους στον ιδιωτικό τομέα. Και καλά κάνουν προφανώς.

Το πρόβλημα που δημιουργείται με τα πολλά επιφωνήματα χαράς, είναι ότι μοιάζει να αποδεχόμαστε ότι το κράτος λειτουργεί καλά μόνο σε λίγες στιγμές ενώ δεν μπορούμε και να διαχωρίσουμε και τις ανακαλύψεις μας από την κομματική μας προτίμηση. Όμως το κράτος λειτουργεί και σε πολλές άλλες περιπτώσεις καλά και πολλοί πολίτες το αναγνωρίζουν ανεξάρτητα από το κόμμα που ψηφίζουν.

Τώρα, αν κάποιος που εμβολιάστηκε χαίρεται τόσο, ας του συγχωρήσουμε τη μια κάποια έκπληξη που συνάντησε ένα λειτουργικό Δημόσιο. Θέλουμε την καλή φήμη για τον εμβολιασμό για να εμβολιαστούν και άλλοι πολλοί. Όταν θα έρθουν βέβαια και τα πολλά εμβόλια.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr