Ο κύκλος της πόλης μας είναι δεκαετής. Ανά δεκαετία συσσωρεύονται διάφορα θέματα που την πιέζουν και αναζητούνται λύσεις. Όχι ότι βρίσκονται κιόλας οι λύσεις. Και υπό αυτήν την έννοια, ο κύκλος μπορεί να είναι στα 30 ή και τα 50 χρόνια. Δεν διαφέρει πάντως και από άλλων πόλεων και της χώρας. Και ίσως τελικά να έχει κάνει περισσότερο με την εξασφάλιση χρηματοδότησης, με τον κύκλο των ΕΣΠΑ και των ευρωπαϊκών κονδυλίων που αποτελούν και τον μεγάλο τροφοδότη των έργων που έχει ανάγκη ο τόπος.

Ιστορικά οι κύκλοι αυτοί ίσως να μοιάζουν και πολυτέλεια στον άνθρωπο της δεκαετίας του ’50 ή και του ’30 όταν ήταν πολύ λιγότεροι οι χρηματοδοτικοί πόροι. Μην νομίζουμε ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε και κεντρικό σχεδιασμός και προγράμματα και στο παρελθόν. Προσπαθούσε πάντα η χώρα να συγχρονιστεί με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες κι αυτό τον ξεχώριζε ίσως και από τους βαλκάνιους γείτονές της σε διάφορες περιόδους.

Το πρόβλημα με τον δεκαετή κύκλο είναι ότι κάποια στιγμή πέφτουν όλα μαζί, συνήθως στο τέλος της δεκαετίας και ειδικά όταν υπάρχει και πρόκληση όπως το νέο ΕΣΠΑ αυτήν την περίοδο που είναι σε φάση διαβούλευσης, οπότε όλοι τρέχουν. Κι όταν τρέχεις κάνεις και λάθη.

Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν συμβαδίζει και με ανάλογους κύκλους σχεδιασμού. Δεν έχουμε καθαρό ποιοι είναι οι πάγιοι στόχοι της περιοχής, ποιοι οι έκτακτοι, τι μπορεί να γίνει μεσοπρόθεσμα και τι πιο γρήγορα. Και δεν είναι και σαφές πάντα το σχέδιο,. Για παράδειγμα θέλουμε και καθαρή λίμνη και να συνεχίσουμε να χτίζουμε στις όχθες της. Μέχρι πότε όμως; Πού είναι το όριο; Μόλις τεθούν τέτοια δύσκολα θέματα όλοι κάνουμε πίσω και τα παραπέμπουμε στο μέλλον.

Συν ότι δεν είμαστε και πολύ επιμελείς και υπομονετικοί με ολοκληρωμένη θεώρηση των πραγμάτων, καταλαβαίνουμε και πώς δεν μας βγαίνουν στο τέλος τα σχέδια. Πόσο μάλλον η υλοποίησή τους.

Η ψήφος των ομογενών

Υπάρχει μία δυσπιστία, κυρίως στην αριστερά,  στο ότι «800 χιλιάδες» Έλληνες του εξωτερικού όταν θα ψηφίσουν, θα το κάνουν μόνο προς τα… δεξιά λόγω των παγιωμένων στερεοτυπικών απόψεων περί έθνους που μπορεί να είχε ένα τμήμα της ομογένειας παλιότερα,

Ναι, υπάρχουν ομογενειακές οργανώσεις που έχουν στερεότυπα για το έθνος και την πολιτική στην Ελλάδα που είναι σαφώς όμως και πολύ πιο διαφορετική από το παρελθόν… Υπάρχουν όμως και Έλληνες που σκέφτονται ταξικά, αγωνίζονται δηλαδή για το βιοπορισμό τους και ένα καλύτερο μέλλον. Όπως όλοι οι πολίτες του κόσμου δηλαδή.

Πολλοί ακόμα έφυγαν την τελευταία δεκαετία με πίκρα για όσα τους επιφύλαξε η χώρα.  Και ακόμα πιο πολλοί έχουν διαχρονικά εμπειρίες από κράτη με προοδευτική διακυβέρνηση και οργανωμένο κράτος πρόνοιας. 

Αν θέλεις να σε ψηφίσει ο ομογενής πας και του χτυπάς την πόρτα και του μιλάς. Και καλείς και τον νέο που έφυγε πιο πρόσφατα να ψηφίσει με όποιον τρόπο μπορεί. 

Το πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα είναι ο διάλογος που κάνουν τα πολιτικά κόμματα και η διάθεση που θα έπρεπε να έχουν προς τη συμμετοχικότητα των πολιτών. Εκεί θα έπρεπε να εστιάζουμε, αλλά είναι δύσκολο μάλλον θέμα και το αποφεύγουμε.,

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr