Μία ρετρό πόλη κινδυνεύουν να γίνουν τα Γιάννενα και σε συνδυασμό με μία αισθητική καρτ ποστάλ που δήθεν πουλάει τουρισμό, κινδυνεύουν να γίνουν και μία άνευρη πόλη, χωρίς δυναμική.

Αυτό προκύπτει από δύο κυρίως παράγοντες. Ο πρώτος είναι μία γενικευμένη κατάσταση νοσταλγίας ενός «ωραίου» παρελθόντος. Όλο και περισσότερο διευρύνεται αυτό το φαινόμενο της «νοσταλγίας», της ωραιοποίησης των «παλιών καλών χρόνων» που ο καθένας βέβαια τα φαντάζεται και τα έχει ζήσει διαφορετικά, αλλά όλοι μαζί δημιουργούν μία εικόνα, συχνά ψευδεπίγραφη, μίας πόλης που δεν υπάρχει πια, αλλά ήταν «ιδανική». 

Αυτό πιθανά να προκύπτει και ένα αίσθημα δυσαρέσκειας για το σήμερα, για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πολίτης σε μία καθημερινότητα που γίνεται όλο και πιο κουραστική, χωρίς να βρίσκει βοήθεια από υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στην πόλη. Μην ξεχνάμε δε ότι έχουμε ξεπεράσει τη δεκαετία σε κατάσταση κρίσης και σίγουρα αυτό βαραίνει πάνω στην αντίληψη που έχουμε για τον  κόσμο γύρω μας. Πιθανόν και να αδικούμε κάπως την πόλη μας. 

Μετά είναι και αυτή η εικόνα μιας πόλης που πρέπει να είναι μονίμως έτοιμη για να έρθουν να την δουν εντάξει οι τουρίστες. Λες και οι τουρίστες θέλουν να δουν ένα σκηνικό και όχι να βιώσουν εμπειρίες. 

Ξεχνάμε ότι αυτό που παρουσιάζουμε ως πολυπολιτισμικό παρελθόν και το δείχνουμε μέσα από αυτά τα απίστευτα και τόσο καλοδιατηρημένα μνημεία, προήλθε μέσα από μία δυναμική κατάσταση, συχνά συγκρουσιακή στην πόλη μέσα στα χρόνια.

Τα σύγχρονα Γιάννενα χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Χρειάζονται ακόμα μεγαλύτερες αντιθέσεις που όμως να μπορούν μέσα από τον δημόσιο διάλογο να καταλήγουν σε συνθέσεις. Χρειάζονται περισσότερη ανομοιομορφία μέχρι να καταλήξουν σε κοινούς τόπους. Τα Γιάννενα θα βρουν τη σύγχρονη ταυτότητά τους, όπως τη βρήκαν και σε παλιότερες περιόδους, μέσα από τη διαφορετικότητα, την κίνηση και τη συνδιαμόρφωση. Μην το ξεχνάμε αυτό και ας μας γοητεύει λιγότερο η ισοπέδωση και η ομοιομορφία.

Χρειάζεται η αντιπρόταση για τα πανεπιστήμια

Αν η κυβέρνηση επιμένει ότι προσφεύγει ως τελευταία λύση στην αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια για να αντιμετωπίσει τη βία, όπως την ορίζει, τότε και η αντιπολίτευση οφείλει να δείξει την αντιπρότασή τους ώστε να γίνει κοινή γνώση των πολιτών.

Το κίνημα κατά της παρουσίας της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια έχει καταφέρει να προσεγγίσει μεγάλα ακροατήρια και να αναδείξει και τη μοναδικότητα αυτού του εγχειρήματος σε διεθνές επίπεδο. Είναι αξιοσημείωτο ότι βρήκε και "γέφυρες" ακόμα και μέσα στη ΝΔ, που εκφράζονται όχι τόσο ανοιχτά ίσωψς λόγω του πολιτικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί, αλλά σθεναρά κυρίως μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά και στον Τύπο. 

Τώρα, όμως είναι η ευκαιρία και για το επόμενο βήμα: Την αντιπρόταση για τη φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων. Πλέον, η πολιτική δεν γίνεται με βάση την παράδοση και τα κεκτημένα. Τίποτα πια στην κοινωνία δεν είναι αυτονόητο, ούτε καν η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης. Τώρα χρειάζεσαι διαρκώς προτάσεις στο τραπέζι. 

Και πέφτει η ευθύνη κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο ΚΙΝΑΛΛ και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που είναι μικρότερα αλλά έχουν φωνή, να καταθέσουν ολοκληρωμένο σχέδιο για τη φύλαξη των πανεπιστημίων. 

Στην εποχή μας μετράει η πρόταση που πέφτει πάνω στο τραπέζι.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr