Στα τέλη '70 στο Δημοτικό μας μάζευαν παιδάκια και μας πήγαιναν στη Ζωσιμαία Ακαδημία που είχε χώρο και μας έκαναν ακτινογραφία στον πνεύμονα. Και στο σχολείο μας έκαναν το εμβόλιο της φυματίωσης που όλοι και όλες το θυμούνται νομίζω και υπάρχει και το σημάδι στο μπράτσο να μας το υπενθυμίζει.

Οι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς και των ατομικών δικαιωμάτων, μπορεί και να φρίξουν ίσως στην ιδέα ενός κράτους που εμβολίαζε μαζικά και έκανε μαζικές προληπτικές εξετάσεις. Και υπήρχε τότε πλήρης συναίνεση από τις οικογένειες που πίστευαν και στο θεσμό του σχολείου και στην επιστήμη.

Κι εκείνες οι οικογένειες που είχαν έρθει από τα χωριά τους στις πόλεις και εμπιστεύονταν τον γιατρό και το κράτος, προόδευσαν ώστε κάποιοι από τους απογόνους τους να γίνουν  σκεπτικιστές ως προς τις ανακαλύψεις της ιατρικής. 

Και δεν είναι κακό να είσαι σκεπτικιστής, το αντίθετο. Η πρόοδος έρχεται και μέσα από τις αντιρρήσεις και χρειάζεται σίγουρα ο προβληματισμός, ακόμα και η διαφωνία και η άρνηση. Πώς χάθηκε όμως εκείνη η πίστη στο σύστημα υγείας και τη δημόσια εκπαίδευση;

Εκείνο το κράτος πάντως, με πολύ λιγότερα μέσα από το σημερινό, κατάφερε να σταματήσει τη φυματίωση και τις επιδημικές νόσους, σε αντίθεση με τα σημερινά κράτη που δείχνουν ενίοτε μεγαλύτερες αδυναμίες στην προστασία της δημόσιας υγείας. 

Προκαλεί αμηχανία αυτή η αντίφαση σήμερα, από τη μία να έχεις μία τεράστια πρόοδο της επιστήμης κι από την άλλη να μην μπορούν ακόμα και τα πιο προηγμένα κράτη να προστατεύσουν τη δημόσια Υγεία- γιατί δεν είναι μόνο η πανδημία, αλλά και η μόλυνση του περιβάλλοντος, οι ψυχικές νόσοι κλπ.

Υποψιάζομαι ότι αυτό που άλλαξε στις μέρες μας είναι η είσοδος της αγοράς στο προσκήνιο. Αυτή η διαρκής επίθεση, η διαρκής προσπάθεια όλα να αποδίδουν ένα οικονομικό κέρδος. Και σε αυτόν τον αγώνα να μην πέσει καν ο ρυθμός αύξησης των κερδών, δεν χωράνε πια συλλογικές πολιτικές και κοινές πεποιθήσεις για το συλλογικό καλό. 

Λιγότερη γραφειοκρατία ίσως

Βεβαίωση εμβολιασμού δίνονταν και στο πρώτο εμβόλιο για τον Η1Ν1, αλλά δεν το έκανε- το εμβόλιο- σχεδόν κανένας. Τα ίδια και τότε με τις αντιρρήσεις και την άρνηση, αλλά δεν είχαμε και την τραγωδία που ζούμε σήμερα. 

Κάτι μικρά χαρτάκια ήταν, ήταν εκείνες οι βεβαιώσεις κάπου τα έχω ακόμα. Είχα βρει και ένα συμμαθητή μου, γιατρό πια που μου έκανε το εμβόλιο στο Χατζηκώστα που κλείναμε ραντεβού. Απλά πράγματα.

Τώρα ακούγεται κάπως πολύπλοκο αυτό όλο με τον εμβολιασμό και μετά με τα πιστοποιητικά για να ταξιδεύουμε και πολλές κουβέντες. Ως συνήθως με τις πολλές συζητήσεις, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Οι περισσότεροι υπερήλικες αυτές τις μέρες ή πήγαν μόνοι τους στο φαρμακείο και έκλεισαν ραντεβού ή τους βοήθησαν τα παιδιά τους ή οι γείτονες. Και θα βρουν κι έναν τρόπο να πάνε και για το εμβόλιο αν μένουν μακριά.

Θα μου πεις ότι το κράτος πρέπει να τα προβλέπει όλα. Σωστό όπως και σωστό είναι το ελέγχουμε συνέχεια και με αυστηρότητα ειδικά όταν έχει μία τάση να θριαμβολογεί όταν κάνει και το αυτονόητο ακόμα.

Αλλά μην καταλήξουμε να τα κάνουμε όλα μία σφιχτή γραφειοκρατία που όλα πρέπει να έχουν γίνει θεσμός και εντολή και εγκύκλιο. Μπορεί και να τρομάζει τον κόσμο όλη αυτή η πληροφόρηση. Εμβόλιο κάνουμε για να βγούμε έξω, τελεία.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr