Δεν πρόλαβε να ανοίξει η πλατφόρμα για τον εμβολιασμό των υπερηλίκων και το ενδιαφέρον αυξήθηκε κατακόρυφα. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή αναζητούν πληροφορίες για το πώς θα εμβολιαστούν ή πώς θα κάνουν το εμβόλιο οι γονείς τους, κλείνονται τα ραντεβού, προκύπτουν τα πρώτα προβλήματα όπως οι μετακινήσεις για όσους μένουν μακριά ή μόνοι. Το στοίχημα για το σύστημα Υγείας και την κυβέρνηση είναι ήδη μπροστά τους και η ευκαιρία για ένα πραγματικό σενάριο επιτυχίας μεγάλη.

Ξεκαθαρίζεται ήδη από τις πρώτες ημέρες ότι ο κόσμος θέλει να εμβολιαστεί. Είναι τόσο μαζικό το αίτημα για εμβολιασμό που δημιουργεί όπως είδαμε από τις προηγούμενες ημέρες, πολιτικό πρόβλημα, με τις κυβερνήσεις και την ΕΕ να απολογούνται που δεν έχουν στα χέρια τους εμβόλια. Η ζήτηση ξεπερνάει την παραγωγή. Βάζοντας ένα αστερίσκο εδώ, προκύπτει και ένας ας πούμε ιδεολογικός προβληματισμός, γιατί τις τελευταίες δεκαετίες υμνείται ο καπιταλισμός των αγορών και η επιχειρηματικότητα, μόλις όμως η επιστήμη κάνει τη δουλειά της αξιοποιώντας και τεράστιους δημόσιους πόρους και μεγάλο κρατικό ενδιαφέρον παγκόσμιο, η βιομηχανική παραγωγή λυγίζει, δείχνει ανέτοιμη να ανταποκριθεί και φαίνεται ότι δεν είχε προετοιμαστεί για τις προκλήσεις που θα καλούνταν να αντιμετωπίσει. 

Η επιτάχυνση της παραγωγής εμβολίων είναι ζήτημα ζωής και θανάτου πια για τον πληθυσμό, είναι όμως και ένα κορυφαίο στοίχημα των καιρών μας και θα κριθούν πολλά από την πορεία του. Πάντως, τα περί υπομονής μέχρι το… 2022 δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά από τους πολίτες.

Επιστρέφοντας στα αισιόδοξα σενάρια, αυτό που αποδεικνύεται αυτές τις μέρες, είναι ότι οι περίφημοι «αρνητές» υποχωρούν μπροστά στο κύμα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το εμβόλιο. Περιμένουν φυσικά στη γωνιά τους μήπως συμβεί κάποια αστοχία ή λάθος για να υπονομεύσουν πλήρως το σκηνικό που διαμορφώνεται, αλλά αν το δούμε σε παγκόσμια κλίμακα, είναι εμφανές ότι ο πλανήτης κινείται στον αστερισμό του εμβολίου και όχι της άρνησης.

Και αυτό θα φανεί και στην Ελλάδα όταν θα υπάρξουν τόσα εμβόλια ώστε να γίνουν οι περίφημοι 2 εκατ. εμβολιασμοί. Ακόμα και οι πιθανές αρνητικές εικόνες με ουρές στα εμβολιαστικά κέντρα θα αποδεικνύουν το ενδιαφέρον της πλειοψηφίας του κόσμου. Χρέος του κράτους είναι να μειώσει όλα τα προβλήματα και να μη δώσει λαβές στους πάσης φύσεως αρνητές.

Ευκαιρία για συζήτηση

Τα περί πιστοποιητικού εμβολιασμού συζητώνται από το καλοκαίρι σχεδόν και δεν είναι πρώτη φορά που το ακούμε. Πρώτη φορά μπαίνει επίσημα με την επιστολή του Έλληνα πρωθυπουργού στην ΕΕ.

Δεν είναι εύκολη η συζήτηση, ούτε θα λήξει με ευκολία. Κι αυτό γιατί στο υπόστρωμά της υπάρχει το ζήτημα των ατομικών ελευθεριών. Πώς μπορείς να περιορίσεις το δικαίωμα των ανθρώπων στην αυτοδιάθεση του σώματός τους; Υπάρχει ακόμα και ζήτημα ιατρικού απορρήτου στην περίπτωση που ζητήσεις από κάποιον να σου πει αν έχει κάνει εμβόλιο για να τον αφήσεις να ταξιδέψει.

Από την άλλη, υπάρχει το δικαίωμα στην Υγεία του… άλλου. Γιατί κάποιος που προστατεύει τη δημόσια υγεία, τηρεί τα μέτρα, ακολουθεί τους κανόνες, έχει κάνει το εμβόλιο, να πρέπει να βρεθεί δίπλα δίπλα με κάποιον που δεν έχει εμβολιαστεί και πιθανόν νοσεί; Τι θα γίνει σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο ή μία μεγάλη επιχείρηση; Δεν έχουν δικαίωμα και οι χιλιάδες εργαζόμενοι ή τουρίστες να ζουν και να εργάζονται μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον μακριά από την πανδημία;

Πρόκειται δηλαδή για μία σύγκρουση δικαιωμάτων, κάτι που δεν είναι πρώτη φορά που το αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την πανδημία. 

Ίσως με αυτήν την ευκαιρία να πρέπει να ανοίξει και πάλι η συζήτηση για τη δημοκρατία, τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα που μοιάζει να έχει υποχωρήσει. Ας είναι αυτή μία αρχή.

Γράφει ο ΦΙΛΗΜΩΝ ΚΑΡΑΜΗΤΣΟΣ

fkaramitsos@yahoo.gr