Πολύ ενδιαφέρον έχει η ανάλυση που κάνουν οι μελετητές της Eurobank στην εβδομαδιαία ανάλυση «7 ημέρες οικονομία» για τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων.
Όπως επισημαίνουν, ο συσσωρευμένος πλούτος χρηματοδοτεί ποσοστό της παρούσας κατανάλωσης.
Συγκεκριμένα, συγκρίνοντας την Ελλάδα με την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία, παρατηρείται σημαντική αρνητική απόκλιση στον ακαθάριστο ρυθμό αποταμίευσης των νοικοκυριών, ενώ αντιθέτως στον ακαθάριστο ρυθμό επένδυσης των νοικοκυριών καταγράφεται σύγκλιση.
Στην ελληνική οικονομία, από το 2006 μέχρι και το 2010 ο ακαθάριστος ρυθμός αποταμίευσης των νοικοκυριών κυμάνθηκε ανάμεσα στο 1% και 6%. Την ίδια περίοδο, ο αντίστοιχος ακαθάριστος ρυθμός επένδυσης (π.χ. κατοικίες) ήταν μεγαλύτερος του 10%.
Από τα τέλη του 2010, όμως μέχρι και τις αρχές του 2013, ο ρυθμός αποταμίευσης κυμάνθηκε ανάμεσα στο 0% και 1% ενώ ο ρυθμός επένδυσης μειώθηκε σε επίπεδα κάτω του 10%.
Τέλος, από το 1ο τρίμηνο του 2013 μέχρι και το 3ο τρίμηνο του 2014 ο ακαθάριστος ρυθμός αποταμίευσης πέρασε σε αρνητικά επίπεδα που προσεγγίζουν το -9%.

Το επίπεδο ζωής

Τα νούμερα δείχνουν αυτό που γνωρίζουμε από την προσωπική μας ζωή. Για να κρατήσουμε ένα οποιοδήποτε επίπεδο ζωής, μειούμενο κι αυτό, χρησιμοποιούμε σταθερά τις αποταμιεύσεις μας τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι στην ουσία το περίφημο «λίπος» που διαθέτει το μέσο νοικοκυριό στην Ελλάδα κι όχι τα δήθεν «μαύρα» λεφτά που έχουν οι Έλληνες κάτω από το μαξιλάρι τους. Όχι ότι δεν υπάρχει φοροδιαφυγή ή μαύρο χρήμα στη χώρα μας- αλίμονο- δεν είναι εκεί που το ψάχνει όμως η φορολόγηση, στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Αυτοί είναι που στέναξαν όλα αυτά τα χρόνια, αυτοί είναι που εξαντλήθηκαν και εξάντλησαν κάθε δυνατό πόρο για να τα καταφέρουν να ζουν ευπρεπώς.

Η ανάπτυξη

Η προσέγγιση του φαινομένου δεν είναι φυσικά ουδέτερη, αλλά αντίθετα πολύ ιδεολογική και πολιτική. Κάποιος τεχνοκράτης μπορεί να έχει αντίρρηση στην τάση των Ελλήνων να ζουν με αξιοπρέπεια. Γιατί σου λέει, τα παιδιά σας να πρέπει να κάνουν μαθήματα ξένων γλωσσών ή μουσικής; Από τη στιγμή που φταίτε να πληρώστε, λέει αυτή η θρησκευτικού τύπου αντίληψη περί «πενίας» και «λιτού βίου».
Από την άλλη, για να θυμηθούμε και τον δικό μας υπουργό Οικονομικών, πόσο πάνω από τις δυνατότητες μας θα ζούμε; Αυτό το ερώτημα όμως, δεν απαντιέται με ακόμα περισσότερους φόρους όπως έκαναν πέντε χρόνια τώρα τα μνημόνια. Το ζήτημα δεν είναι να μεταφέρουμε στα κρατικά ταμεία και την αποπληρωμή του χρέους κάθε διαθέσιμο ιδιωτικό πόρο. Ούτε να ιδιωτικοποιήσουμε κοψοχρονιά ό,τι κινείται ή δεν κινείται. Αντίθετα, όλο το μυστικό είναι να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατό πόρο για να παράγουμε οικονομία, για να φτιάξουμε νέες δουλειές, νέο πλούτο. 
fkaramitsos@yahoo.gr