Δε θεωρούμε, ότι είναι κακό να γίνονται συζητήσεις στο δήμο Ιωαννιτών και γενικότερα στην πόλη, για τις αντιμισθίες που εγκρίνονται…

Αντιθέτως, αυτό που είναι λάθος και το χρεώνεται η δημοτική αρχή είναι το ότι επιτρέπει να έρχονται στο προσκήνιο τα θέματα αυτά, όχι με δική της πρωτοβουλία…

Δηλαδή δε βρίσκουμε που είναι το κακό, εφόσον γνωρίζουν όλοι, ότι το θέμα θα συζητηθεί ευρέως στην τοπική κοινωνία, να το παρουσιάζουν και να ανακοινώνουν τις όποιες αποφάσεις τους…

Πήραμε την τάδε απόφαση γιατί θεωρούμε, ότι γίνεται το ένα ή δε γίνεται το άλλο…

Εάν αφήνεις τις αντιδράσεις να καθορίζουν το ρυθμό και τα περιεχόμενο των συζητήσεων, έχεις ήδη χάσει το παιχνίδι και βρίσκεσαι απολογούμενος…

Επί της ουσίας τώρα, η θέση του γράφοντος είναι πως σε μία τέτοια υπόθεση δε χωρούν ούτε λαϊκισμοί, ούτε και συναισθηματισμοί…

Υπάρχουν δύο σκέλη που θα πρέπει να μας απασχολούν… Το μεν πρώτο έχει να κάνει με τα πρόσωπα… 

Η λογική του «εφόσον το δικαιούνται δεν υπάρχει θέμα», είναι λάθος… Γιατί εκεί μπορεί να έρθουν άλλα στο φως, όπως π.χ κάποιες προεκλογικές συμφωνίες…

Από εκεί και πέρα το θέμα είναι να διαπιστωθούν οι συνθήκες, οι ανάγκες, οι ηθικές διαστάσεις της υπόθεσης, αλλά και οι οικονομικές…

Γιατί να πληρώνεται κάποιος πρόεδρος ή αντιπρόεδρος σε Νομικό Πρόσωπο ή σε Επιχείρηση;

Εάν κάποιος βρίσκεται όλη τη μέρα στο γραφείο και αφιερώνει χρόνο από τη δουλειά του και την οικογένειά του, δεν πρέπει να αμείβεται; Αλλά, πάλι, προεκλογικά δεν ήξερε, ότι ίσως χρειαστεί να αφιερώσει αυτό τον προσωπικό του χρόνο;

Μήπως προσέβλεπε ή ήλπιζε λοιπόν σε κάτι τέτοιο; Μέχρι τώρα μιλάμε μόνο για όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα ή είναι ελεύθεροι επαγγελματίες…

Με φειδώ λοιπόν και εφόσον όντως διαπιστώνεται, ότι χάνουν από τη δουλειά τους, να το αποδεχθούμε, ότι πρέπει να γίνει συζήτηση και να παίρνουν την αντιμισθία…

Εάν όμως κάποιος είναι δημόσιος υπάλληλος ισχύουν τα ίδια; Για κάποιον δημόσιο υπάλληλο που θα αναλάβει αντιδήμαρχος προβλέπεται η επιλογή ενός εκ των δύο μισθών…

Για κάποιον που είναι πρόεδρος ή αντιπρόεδρος Νομικού Προσώπου όμως, παρέχεται η δυνατότητα να εισπράττει και το μισθό του και την αντιμισθία! Θα πει κάποιος, ότι και αυτός δουλεύει ώρες για τις υποθέσεις του δήμου…

Η δουλειά στο δημόσιο όμως είναι μέχρι το μεσημέρι. Όταν κάποιος βρίσκεται στο γραφείο του από τις 10 το πρωί σχεδόν κάθε μέρα, όταν υπάρχει ανοχή από την υπηρεσία του για την κατάσταση, πόσο ηθικό είναι αλήθεια, να εισπράττει και τους δύο μισθούς;

Και στην τελική, ποιος ανήκει στην «ελίτ» των στελεχών που εκτιμά η δημοτική αρχή, ότι συνήθως καταλαμβάνουν αυτά τα αξιώματα;