Επιστροφή στη βάση μετά από μία απαραίτητη ανάπαυλα διακοπών, για τον γράφοντα, με ειλικρινείς ευχές να είσαστε όλοι δυνατοί και υγιείς!

Σε μία πρώτη απόπειρα επιστροφής στην καθημερινότητα, θα θέλαμε να μοιραστούμε μερικές σκέψεις από τις δικές μας διακοπές σε ένα από τα Επτάνησα και στα ηπειρωτικά παράλια της Θεσπρωτίας…

Δύο διαφορετικοί, κοντινοί μεταξύ τους προορισμοί, αλλά τόσο διαφορετικοί στην αντιμετώπιση του έλληνα επισκέπτη…

Και επιμένουμε στον έλληνα επισκέπτη, γιατί το φετινό καλοκαίρι, τουλάχιστον στους κοντινούς προορισμούς στα ηπειρωτικά παράλια και στα Επτάνησα, οι ξένοι ήταν ελάχιστοι…

Το παραδέχονται άλλωστε και οι ίδιοι οι επαγγελματίες του τουρισμού, ότι κατά 90% και πλέον, οι επισκέπτες – πελάτες τους ήταν έλληνες…

Ακριβώς λοιπόν επειδή η φετινή καλοκαιρινή σεζόν διαμορφώθηκε με τον τρόπο που όλοι ξέρουμε, θεωρούσαμε αυτονόητο – κακώς όπως αποδείχθηκε – ότι θα υπήρχε και μία (ανα)προσαρμογή των τιμών προς τα κάτω…

Αντιθέτως, όχι μόνον αυτό δε συνέβη, αλλά αυτό που συναντήσαμε στα Επτάνησα – δε χρειάζεται να πούμε που γιατί τα ίδια μαθαίνουμε και για τα υπόλοιπα – ήταν η διαμόρφωση και λειτουργία ενός «καρτέλ» διαμόρφωσης τιμών…

Από τα δωμάτια σε ξενοδοχεία και καταλύματα, στα εστιατόρια και τις ξαπλώστρες στις παραλίες, μέχρι και στις τιμές των πλανόδιων σε χωριά που πωλούσαν τοπικά προϊόντα παραγωγής!

Οι τιμές ήταν σχεδόν ίδιες! Δεν είχε κανένα απολύτως νόημα η έρευνα αγοράς για την αναζήτηση μίας πιθανά καλύτερης τιμής, γιατί όλοι είχαν τις ίδιες τιμές, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις…

Ή λες και δεν συνέβησαν όσα έγιναν με την πανδημία ή λες και πήγαν όλοι να βγάλουν τα «σπασμένα» από την μεσαία τάξη που θέλησε να κάνει διακοπές και να στηρίξει κι αυτή τον τουριστικό κλάδο…

Στα ηπειρωτικά παράλια, η κατάσταση είναι ασυγκρίτως καλύτερη και αν δεν πάρουν ψηλά τον αμανέ οι επαγγελματίες και δε θεωρήσουν, ότι μπορούν σε μία νύχτα να γίνουν Χαλκιδική, τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερα…

Είναι βέβαια και η συγκεκριμένη περίοδος στο τέλος Αυγούστου και στις αρχές Σεπτεμβρίου που βοηθά, γιατί είναι όλα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, αλλά γενικότερα, η εικόνα στην Ήπειρο, είναι εξαιρετική…

Το καλύτερο, το αφήσαμε για το τέλος… Σταματήσαμε με το αυτοκίνητο σε ένα μίνι μάρκετ του δρόμου στο νησί, για να πάρουμε ένα λίτρο γάλα τοπικής γαλακτοβιομηχανίας, το οποίο στα Γιάννενα το πληρώνουμε από 1,19 έως 1,25…

Στο νησί το βρίσκαμε στα S/M, μέχρι 1,39 ευρώ, τιμή λογική, αν συνυπολογίσουμε και την απόσταση και τα μεταφορικά. 

Στο μίνι μάρκετ, μας το χρέωσαν 2 ευρώ και όταν απορήσαμε, μας είπε ο κύριος στο ταμείο, ότι αυτό το γάλα είναι πολύ καλό, για αυτό είναι ακριβό, χωρίς φυσικά να γνωρίζει από πού είμαστε… 

Και φυσικά, για να μην αναρωτηθείτε κιόλας, δεν υπήρχε καμία αναγραφόμενη τιμή στο ψυγείο… Αλλά μιλάμε για δούλεμα που πηγαίνει σύννεφο…

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ