Ο διάλογος βοηθά  περισσότερο

Οι αλλαγές στην αρχαιολογική ζώνη της Δωδώνης και οι φόβοι για αλλαγή της φυσιογνωμίας της περιοχής, έχουν ενδιαφέρον ως θέμα πέρα από αυτές καθ΄ αυτές τις εξελίξεις. Το να χτίσει ένας κάτοικος μια αποθήκη ή ένα σταύλο δεν είναι θέμα για να συζητάμε. Το ερώτημα που οφείλουμε να απαντήσουμε είναι τι ακριβώς θέλουμε από έναν αρχαιολογικό χώρο ή από έναν ιδιαίτερο δημόσιο χώρο. Γιατί τα ίδια ερωτήματα τίθενται με πολλές αφορμές και θυμίζουμε ότι ανάλογα ήταν για παράδειγμα τα θέματα με την αξιοποίηση της κεντρικής πλατείας.

Χωρίς σχέδιο

Ανεξάρτητα του τι λένε οι επιστήμονες ή οι νομικοί, αυτό που έχει αποδειχτεί είναι ότι το κεντρικό κράτος δεν έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να το ακολουθεί πιστά μέσα στο χρόνο. Περισσότερο προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες παρά έχει μία παγιωμένη θέση. Αλλά και η κοινωνία, κινείται περισσότερο με το βλέμμα στο τώρα παρά με σηκωμένο το κεφάλι προς τον ορίζοντα. Η συγκυρία, το τώρα, το συγκεκριμένο, υπερβαίνουν του σχεδιασμού για το μέλλον και διαρρηγνύουν τη μεγάλη εικόνα του δημοσίου συμφέροντος. Αλλά αυτό είναι κάτι που μάλλον κοινότοπα επαναλαμβάνουμε.

Ο διάλογος

Σε κάθε περίπτωση αξιοποίησης δημοσίου χώρου, φαίνεται ότι κατ’ αρχήν έχει σημασία να εμείνουμε στην ανάγκη του διαλόγου. Αν είχαμε δώσει έμφαση όλοι μας, για παράδειγμα στον διάλογο για την επιστημονική παρέμβαση στις κερκίδες του αρχαίου θεάτρου της Δωδώνης, θα είχαμε γλυτώσει και χρόνο και στενοχώρια. Τώρα που βλέπουμε πόσο καλή δουλειά έχει γίνει, ξεχάσαμε τις κόντρες για το πόσο «άσπρο» είναι το υλικό συγκόλλησης της πέτρας.
Η εποχή είναι πολύ δύσκολη, δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε. Απαιτούνται περισσότερες συνέργειες, μεγαλύτερος διάλογος, δυνατότερος βηματισμός προς τα εμπρός. Για να δούμε…

Από αυτονόητα χορτάσαμε

Γιατί στην Ελλάδα σήμερα δεν ευδοκιμεί η πολιτική σάτιρα, παρά τη μεγάλη παράδοση; Γιατί στην τηλεόραση ελάχιστες εκπομπές, βγάζουν τη γλώσσα στην εξουσία; Για δύο λόγους, σχετικούς μεταξύ τους. Ο πρώτος είναι ότι στη χώρα μας, ο αιρετικός λόγος τιμωρείται ποινικά. Το νομοθετικό πλαίσιο με τις αγωγές και τις μηνύσεις στον Τύπο, δημιουργούν ένα μοναδικά ασφυκτικό τοπίο. Ακόμα και δημόσια πρόσωπα αρνούνται οποιαδήποτε κριτική.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχουν γίνει όλα στο δημόσιο χώρο «αυτονόητα». Κι αφού είναι αυτονόητα, ποιος είσαι εσύ κύριε που τα αρνείσαι; Ποιος είσαι εσύ που διαφωνείς και προβάλλεις ένα αιρετικό λόγο; 
Ποιον συμφέρει να τα μετατρέπει όλα σε αυτονόητα; Μα την εξουσία σε κάθε μορφή της. Μην το ψάχνουμε συνεπώς. Ο λόγος για  να ευδοκιμήσει στην πατρίδα της δημοκρατίας, πρέπει να αναδείξει τη διαφορά, το νέο, το εναλλακτικό, τις άλλες πλευρές. Από αυτονόητα χορτάσαμε. Και είδαμε τα χαΐρια μας…

fkaramitsos@yahoo.gr