Πρώιμοι και όψιμοι υπερασπιστές της πολιτικής που ακολούθησε τις ημέρες της υπουργικής του θητείας ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκ. Παυλόπουλος, εμφανίστηκαν τα τελευταία 24ωρα…

Ξεχωρίζει αναμφίβολα το σημείο της κριτικής που ασκεί ο Κυρ. Μητσοτάκης για τις 865.000 προσλήψεις, μονίμων, αορίστου χρόνου και συμβασιούχων, που έγιναν επί ημερών Παυλόπουλου…

Αλλά, δε θυμόμαστε τον Κυρ. Μητσοτάκη, ούτε και τους άλλους που επικρίνουν την πελατειακή λογική του ελληνικού κράτους, που ήθελε όλο τον κόσμο στη δημόσια διοίκηση, να αντιδρά, όταν γινόταν οι προσλήψεις…

Γιατί και τότε υπήρχαν κάποιοι που διαμαρτύρονταν, χωρίς απαραίτητα να έχουν προβλέψει τον Αρμαγεδδώνα που ήρθε στη συνέχεια… 

Ο Παυλόπουλος συμμετείχε και αυτός με το δικό του – μεγάλο είναι αλήθεια – μερτικό στο μεγάλο πάρτι της τακτοποίησης πολιτών, όπου να’ ναι, αρκεί να προσλαμβάνονται και να παίρνουν ένα μισθό…

Και φυσικά να μας ψηφίζουν στις επόμενες εκλογές, αφού με την αποδοχή της θέσης τους, γίνονται από εν δυνάμει, σχεδόν βέβαιοι ψηφοφόροι…

Επίσης όμως και από την τότε Αριστερά δε θυμόμαστε κάποια κριτική του τύπου, γιατί κάνετε προσλήψεις και δε σχεδιάζετε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας;

Αντιθέτως, η κριτική γινόταν στο πλαίσιο της ψηφοθηρικής λογικής που εξυπηρετούσαν οι συγκεκριμένες προσλήψεις…

Άλλοι θυμήθηκαν τα γεγονότα του 2008 με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου και ό,τι ακολούθησε τις επόμενες ημέρες στην Αθήνα και την υπόλοιπή Ελλάδα…

Και θυμήθηκαν, ότι υπουργός Εσωτερικών ήταν ο Παυλόπουλος, που απέτυχε στη διαχείριση της κατάστασης…

Κάποιοι όμως από εκείνους που θυμούνται, ότι ο Παυλόπουλος ήταν υπουργός, που έκανε τις δηλώσεις περί ηρεμίας και προοπτικής αποκατάστασης της διασαλευθείσας τάξης – κάτι που δεν έγινε βέβαια – ήταν μεταξύ εκείνων, που καλούσαν την κυβέρνηση (και τον Παυλόπουλο εννοείται) να βγάλουν τα τανκς στους δρόμους…

Κάηκε η Αθήνα εκείνες τις ημέρες και όσες ακολούθησαν, αλλά τα άρματα μάχης και ο Στρατός δε βγήκαν στους δρόμους…

Το να θυμάσαι τι έκανε ή τι δεν έκανε κάποιος άλλος είναι εύκολο, όπως επίσης και να ασκείς κριτική σε αυτόν…

Το δύσκολο όμως είναι να θυμάσαι τι έκανες ή τι είπες ο ίδιος σε εκείνη την περίσταση…

Και αυτό είναι δύσκολο, επειδή ακριβώς είναι επικίνδυνο να εκτεθείς…

Ας προσέχουν λοιπόν εκείνοι που θέλουν να ξύσουν πληγές, γιατί οι ίδιοι θα βγουν γδαρμένοι…