Συνεχίζουμε από το σημείο που σταματήσαμε στο φύλλο του Σαββάτου, σχολιάζοντας τις εξελίξεις γύρω από το θέμα της αναστήλωσης της γέφυρας της Πλάκας…

Ακούμε να διατυπώνεται έντονη κριτική, με διάφορα σχόλια για το ρόλο που διαδραμάτισε ο Σύλλογος Προστασίας Αράχθου, στο να μη γίνουν τελικά, οι προτεινόμενες από τη μελέτη του 2006 παρεμβάσεις στα βάθρα του γεφυριού…

Με τα μέλη του Συλλόγου δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη σχέση, πέραν της δημοσιογραφικής κάλυψης των ενεργειών και επιστολών τους κατά καιρούς…

Πολλές φορές μάλιστα στο παρελθόν ήμασταν από εκείνους που είχαμε βρεθεί απέναντί τους, ασκώντας κριτική για τον – κατά την άποψή μας – υπερβολικό τρόπο, με τον οποίο κινούνταν για διάφορα θέματα της περιοχής…

Όμως, το να εκφράζεται σήμερα μία έντονη κριτική και να «φωτογραφίζεται» ο Σύλλογος και τα μέλη του ως οι βασικοί υπαίτιοι για το ότι το υπ. Πολιτισμού δεν προχώρησε από το 2006 στις εργασίες στερέωσης του γεφυριού, το θεωρούμε άδικο…

Ακόμη και εάν είχαν τη δύναμη τα μέλη του Συλλόγου, να επηρεάζουν με κάποιον τρόπο τις υπηρεσίες του υπ. Πολιτισμού, οι ευθύνες εξακολουθούν να είναι πολιτικές και να αναφέρονται στις εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου…

Με την ίδια λογική, κάθε Σύλλογος, ακόμη και ένας Πολιτιστικός Σύλλογος που στέλνει επιστολές ή γίνεται «ενοχλητικός» στις υπηρεσίες ή έχει… βύσμα σε αυτές, δε μπορεί να θεωρείται a priori, ρυθμιστής των εξελίξεων και υπαίτιος της μη υλοποίησης έργων ή δράσεων…

Οι ευθύνες επιμερίζονται λοιπόν στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία, που όφειλε εάν είχε όλα τα στοιχεία στα χέρια της, να δράσει αναλόγως…

Η διαπραγμάτευση στο μεταξύ με τους εταίρους θα ολοκληρωθεί κάποια στιγμή, όμως για να σας πούμε την αλήθεια, από τα λίγα που καταλαβαίνουμε, το μεγάλο ζήτημα, δεν είναι οικονομικό, ή για την ακρίβεια δεν είναι μόνο οικονομικό…

Αντιθέτως, είναι εξόχως πολιτικό και σχετίζεται με μία μάχη επικράτησης μεταξύ δύο διαφορετικών ιδεολογιών…

Και ξέρετε, η πιθανότητα να κερδίσει κάτι – πολλά ή λίγα δεν ξέρουμε – η Ελλάδα από αυτή την ιστορία της διαπραγμάτευσης, θα είναι μία μεγάλη ήττα…

Όχι μόνο για το νεοφιλελευθερισμό, όπως εκφράζεται τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, κατά το δόγμα Βερολίνου, αλλά για τους εκφραστές του στην Ελλάδα, όπως ο Σαμαράς και η προηγούμενη κυβέρνηση…

Μία τέτοια εξέλιξη μάλιστα, πιθανολογούμε, για να μην πούμε προεξοφλούμε, ότι θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στη Ν.Δ και προσωπικά για τον Αντ. Σαμαρά, καθώς θα θεωρηθεί προσωπική του ήττα και αποτυχία, ακόμη μεγαλύτερη από την εκλογική ήττα της 25ης Ιανουαρίου…

Και τότε θα αρχίσουν να βαρούν τα νταούλια και να χορεύουν πεντοζάλη, όχι οι αγορές, αλλά οι δελφίνοι στη Ν.Δ…