Με αναχώματα που δημιουργήθηκαν από το πρωί της Δευτέρας, η Εγνατία Οδός επιχειρεί να αντιμετωπίσει την εισροή υδάτων στο οδόστρωμα, από τις πλημμυρισμένες εκτάσεις στην περιοχή της Πεδινής. Η εικόνα όμως με συνεργεία του Τμήματος Συντήρησης της Εγνατίας Οδού, να προσπαθούν με τη χρήση μηχανημάτων και αντλητικών συστημάτων από τη μία να συγκρατήσουν την ορμή των υδάτων και από την άλλη να απομακρύνουν όσα έχουν ήδη εισρεύσει στο οδόστρωμα, δεν είναι εικόνα που μπορεί να χαροποιεί κανέναν, πολύ δε περισσότερο όλους εκείνους που έκαναν σημαία τους τα τελευταία χρόνια, τη σημασία της ανταποδοτικότητας από τη λειτουργία του οδικού άξονα. 
Διότι η απαίτηση σε λίγους μήνες για την καταβολή αναλογικών διοδίων από τους χρήστες του δρόμου στο λεκανοπέδιο, δεν μπορεί να σταθεί, όταν οι συνθήκες οδήγησης και ασφάλειας, είναι παρόμοιες με αυτές ενός επαρχιακού δρόμου μικρής κυκλοφορίας.
Ο προβληματισμός γίνεται εντονότερος εάν αναλογιστεί κάποιος ότι η ίδια κατάσταση με τις συνθήκες να είναι ελαφρώς ίσως χειρότερες, είχε παρατηρηθεί τον Δεκέμβριο του 2010, με την Εγνατία να κλείνει για μερικές ημέρες και τα αναχώματα να μένουν στο οδόστρωμα μέχρι την Άνοιξη.
Η τεχνική λύση σύμφωνα με τον περιφερειακό υπεύθυνο της Εγνατίας Οδού Α.Ε Θέμη Σιόντη, θα μπορούσε να εφαρμοστεί από την Εγνατία, με μία ανύψωση του συγκεκριμένου τμήματος του δρόμου. Αυτό όμως δε θα έλυνε και το συνολικό πρόβλημα του λεκανοπέδιου και της περιοχής, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Σιόντη δεν το έχει δημιουργήσει ο οδικός άξονας. Το θέμα βέβαια είναι για ποιους λόγους δεν εφαρμόστηκαν οι προτεινόμενες τεχνικές λύσεις για την αντιμετώπιση και την αποτροπή πλημμυρικών φαινομένων από το 2010, όταν είχαν πραγματοποιηθεί και επισκέψεις κυβερνητικών στελεχών, αλλά και συσκέψεις υπηρεσιακών παραγόντων σε τοπικό επίπεδο, χωρίς όμως αποτέλεσμα… Ή καλύτερα, με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ