Αρκετοί εξεπλάγησαν χτες, από την επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση δεν θα δεχτεί συνομιλίες με την τρόικα. Προφανώς ή έλειπαν ή δεν άκουγαν με προσοχή προεκλογικά αυτή τη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια όμως, είναι πιο επικίνδυνη η τρόικα- μια ομάδα υπαλλήλων δηλαδή- από τις ηγεσίες των πιστωτών με τις οποίες θέλει να συνομιλήσει κατευθείαν η κυβέρνηση; Ερώτημα για προσεκτικούς αναγνώστες.

Καμιά φορά δεν μπορούμε να σκεφτούμε διαφορετικά, επειδή δεν μάθαμε ποτέ να στεκόμαστε διαφορετικά. Η συνάντηση του Γιάνη Βαρουφάκη με τον Γερούν Ντάισελμπλουμ ήταν η πρώτη σημαντική πολιτική στιγμή της κυβέρνησης. Και μπορεί να περιγραφεί ως ένα σκηνικό σύγκρουσης. Υποσχέθηκε κάτι άλλο, προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Αντίθετα, υποσχέθηκε πολλές περισσότερες συγκρούσεις

Κινήσεις

Η παράλληλη κίνηση του Υπ. Εξωτερικών να δείξει μία διαφορετική στάση στο θέμα της Ουκρανίας, διαβάστηκε εξ αρχής ως ένα μήνυμα της Αθήνας προς τις Βρυξέλλες. Χτες το απόγευμα προστέθηκε ένα δεύτερο μήνυμα. Μόνος τους πάντως ο Σόιμπλε είχε προλάβει να στείλει κανά δύο περισσότερα ακόμα μηνύματα της άλλης πλευράς, άρα η άτυπη ηγεσία της Ευρώπης-, η Γερμανία και οι συν αυτώ (μεταξύ των οποίων και η Ολλανδία, ας μην το ξεχνάμε)-, μάλλον κερδίζουν την παρτίδα των συμβολισμών. Έδειξαν περισσότερα δόντια. Μόνο που όταν το γατάκι, όπως είναι η Ελλάδα, βγάλει κι αυτό κυνόδοντα, μοιάζει να αλλάζει επίπεδο, σαν να ξαναμπαίνει στο παιχνίδι. Γι’ αυτό και χτες το βράδυ, τα σχόλια ήταν διχασμένα. Άλλοι φοβήθηκαν το αγριεμένο πρόσωπο του ιπτάμενου Ολλανδού κι άλλοι χάρηκαν με τους μορφασμούς που του προκάλεσε προφανώς κάτι αρνητικό που άκουσε.

Συμβαίνουν αυτά

Προς το παρόν πάντως, τίποτα δεν έχει ακόμα συμβεί. Η τρικυμία είναι μόνο μέσα σε ποτήρι. Για να δούμε τι θα γίνει πρέπει να περιμένουμε τη θάλασσα των Βρυξελλών που θα επισκεφτεί τις επόμενες μέρες ο Αλ. Τσίπρας.

Δύο μόνο παρατηρήσεις:

Η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώνει την κοινή γνώμη για το τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουμε σημειολογία για το τι σημαίνει ο ένας μορφασμός και τι ο άλλος.

Ο κόσμος, όλοι εμείς, οφείλουμε να δείξουμε προσοχή, ψυχραιμία και ενάργεια επί του συγκεκριμένου. Αν εξαιρέσουμε τους βολεμένους με τα σπίτια και τις καταθέσεις που μπορούν να αερολογούν άνευ κόστους, όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να είμαστε κοντά, ή και μέσα στα γεγονότα. Να ξέρουμε τι γίνεται. Εμάς αφορούν άλλωστε.

Κατά τα άλλα, η λεγόμενη διαπραγμάτευση θα είναι δύσκολη και θα κρατήσει ίσως και μήνες. Είμαστε ακόμα στα αποδυτήρια….